Dag 3 op zee, 300 van de 500 en oneffen mijl afgelegd.
Koud (20 graden) en nat, zo kan de evenaar dus ook zijn.
De eerste dag (Zaterdag 23 april) hebben we rond 17:30 Bahia (De Caraquez) achter ons gelaten. Het was een triestig zicht, want de aardbeving (zaterdag 16 april) heeft lelijk huis gehouden in het stadje, ik schat dat ongeveer 10% van de gebouwen plat lagen, en dat er nog 20% hetzelfde lot moesten ondergaan, want niet veilig meer. Voor ons was er sinds ons terugkomen (19 april) ook niet veel plezier meer aan, want alhoewel de boot ongeschonden uit de beving kwam, was er aan wal geen sanitair (want geen stromend water), geen Electriciteit en dus ook geen internet meer. Alle restaurantjes waren gesloten, maar gelukkig was de supermarkt in de gloednieuwe mall snel terug open (woensdag) zodat we konden verse dingen kopen voor onderweg op zee. De mensen van de supermarkt hadden hard gewerkt, en enkel in de rayon verf en wijn waren nog sporen te zien van de gevallen producten. Ook de diepvriezers en de frigo’s lekten nog water, maar op het einde van de week was ook dit verholpen. Ge
lukkig is het wegennet relatief gespaard gebleven, waardoor de aanvoer snel kon hervat worden. We zagen ook de hulp op gang komen, van het hervatten van de Electriciteit aan de overkant, tot het bedelen van water, tot het aanrukken van zwaar materiaal om de labiele gebouwen neer te halen en weg te voeren. In Bahia moest wel het Electriciteits netwerk heraangelegd worden, omdat het opgehangen is aan houten palen, en de palen en/of de leidingen het begeven hadden. Maar daar hebben we zoals gezegd dus niet op gewacht. Wel op onze vertrekvergunning die de lokale havenkapitein moest afleveren. Met de uitstekende hulp van de marina is dat de zaterdag gelukt, slechts een dag later dan we gepland hadden.
Dus zitten we nu reeds drie dagen op zee. In het begin hebben we gezocht naar voordelige wind, maar dat was niet gemakkelijk, dus hebben veel op motor gevaren. Sinds gisterenavond is dat omgeslagen: de wind is stabiel en uit de gunstige richting, zodat we nu pal richting Galapagos varen aan een gezapig tempo van 5 knopen. Het gaat steeds gemakkelijker om het ritme van S’nachts 3 uur op, 3 uur af gewoon te worden, overdag doen we wat hazenslaapjes om beurt, maar zijn we meestal samen wakker. We houden ons bezig met lezen, muziek luisteren, filmpjes kijken, koken, eten en wat onderhoud. Zo heb ik al aardig in de shit zitten wroeten want ons toilet heeft last met de afvoer. Tot nu toe nog geen oplossing gevonden voor de reflux van ons toilet, maar we hebben er twee, dus we trekken onze plan.
Op zee hebben we nog niet echt veel gezien: een makreel (aan de vislijn 🙂 ), een grote groep dolfijnen die veel uit het water sprongen (aan het jagen op vis?), enkele heel kleine walvisjes (short Finned whale), en s’nachts terug enkele onvermoeibare meeuwen die om en voor de boot vliegen. Maar zoals gezegd zijn dat de hoogtepunten, want het is bijna continu overtrokken, en de dauw s’nachts zorgt ervoor dat alles buiten en binnen vochtig wordt. Bizar, ik dacht dat de evenaar garant stond voor heet weer, maar het is hier een Belgisch herfstweertje. Het kan echter elke dag omslaan, want als de zon door de wolken breekt is het direct zomer.

We hebben een zeer rustige dag achter de rug op zee. Gisterenavond om 21:00 (het begin van Ilse haar nachtwacht) is de wind weggevallen, en we hebben hem niet meer gezien sindsdien… Dus hebben we de nacht op motor gevaren, tot deze morgen rond 09:30. Dan hebben we de motor afgezet terwijl we ontbijt namen. De nacht was eentonig, buiten viel niets te beleven dus binnen een filmpje gekeken (Milou en mai 7,5/10). Sinds we vertrokken zijn hebben we nog geen ander schip gezien. Dus zoals gezegd hebben we ’s morgens de motor afgezet, en dreven we dankzij de stroming met een slakkengang richting Galapagos. Het was beduidend warmer dan gisteren, alhoewel de zon nog steeds verstopt zat achter een dicht wolkendek. Na een copieus ontbijt (spek met ei) hebben we van de windstilte gebruik gemaakt om wat onderhoud te doen: terwijl Ilse buiten het roest te lijf ging, heb ik een tweede poging gedaan om onze biologische afvalverwerkingsinstallatie onder controle te krijgen. Ik heb de stuurb
oord bediening gewisseld met die van bakboord, en Ilse meld dat het er voorlopig zeer goed uitziet.
(Opgelet hier komt een stukje dat valt onder TMI
Haha, op een boot is er geen ontkomen aan de confrontatie met een grote boodschap, om door te spoelen moet je het zaakje manueel wegpompen, en dat gaat niet zonder nauwkeurige oog-hand coordinatie. En vermits het papier apart wordt verwerkt is er geen dekking mogelijk. Wie gaat er nu nog bij ons op de boot op bezoek komen???
PS TMI betekent Too much informatie )
Verder hebben we vandaag nog een jerrycan diesel bij de grote reservoir gegoten (kwestie dat hij niet te oud wordt), brood en foccacia gebakken, een spelletje Rummi Cub gespeeld (Ilse is gewonnen), filmpje bekeken (The hatefull Eight), boekje uitgelezen (de nieuwste van Stephen King, Finders Keepers 8/10), en een speciale gast aan boord ontvangen.
Het is een red footed booby, een vogel die enkel voorkomt in en rond de Galapagos eilanden. Hij/zij is absoluut niet schuw en laat zich benaderen tot 20 cm afstand. Dichter durf ik niet gaan, want hij heeft toch een serieuze snavel. Ik keek net naar buiten en zie dat hij blijft slapen, want zijn kop zit al onder de veren.
Het wordt stilaan bedtijd voor mij (21:00 uur), en om middernacht maakt Ilse me wakker om tot 03:00 de wacht te houden. Tijdens mijn shift van 6 tot 9 zie ik de zon opkomen, en daarna ontbijten we samen. Dit is onze beste meerdagen trip tot nu toe, we voelen ons in ons sas. Een hemelsbreed verschil met onze eerste tocht (Sint Vincent -> Bonair), toen was het nog lastig. Ik zou durven zeggen dat we ervan genieten om volledig alleen op de wereld te zijn. (Allez, die indruk hebben we toch als we rondom ons kijken).
We komen stilaan dichter bij ons doel, want deze avond was het al een uur langer licht, een indicatie dat we opschuiven naar het westen. Volgens onze ruwe inschatting zouden we vrijdag toekomen.
Groetjes, en tot morgen