Maandelijks archief: februari 2018

maart 2018: halfweg Vietnam, quizvragen met oplossingen

Het zuiden van Vietnam is – en ik hoop dat ik hiermee tegen niemand zijn schenen schop – eigenlijk een lelijk land. Ware het niet voor de super vriendelijke en gedienstige mensen, je moet er niet gaan voor de ongerepte natuur of de wilde dieren. Elk stukje land wordt bewerkt en overal zie je sporen van de mensen, of wat ze achterlaten: hopen plastiekzakken vol met huisvuil worden gedumpt langs de weg. Eigenaardig genoeg is de stad properder dan de boerebuiten dank zij een leger van vrouwelijke vegers die vanaf de late namiddag tot midden in de nacht de stoepen schoonvegen en het vuil in vuilniswagens laden. Vietnam heeft (nog) geen prioriteit gemaakt van natuurbehoud, dus is er weinig mogelijkheid tot wandelen in de natuur via aangelegde paden. Wel is het heerlijk rijden langs de smalle betonwegen op de buiten tussen de rijstvelden van dorpje naar dorpje.

Maar een halve dag slecht weer gehad, op een bergpas. Anders altijd zon en mooi weer, daar zorgt Ilse voor
Nieuw (voor mij) bord: haarspelbochten komen eraan
Deze had ik niet direct door: er zijn hoogspanningskabels, maar ze hangen hoger dan 5 meter

Met de scooter zijn we dus naar Hoi An gereden, een klein kuststadje dat nog uit de middeleeuwen dateert en heel goed bewaard is. Helaas zijn we niet de enige toeristen die dit weten: omdat het Vietnamese nieuwjaar, Tet genaamd, in aantocht is kan je over de koppen lopen. Overal zie je bloemen en versieringen en de verlichte lampionnen waar Hoi An voor gekend is. Tet is duidelijk voor de mensen een heel belangrijk (en meestal de enige) 6-daagse vakantie, leve de tet 🙂

Nog wat lampions ophangen voor Tet

We zijn hier ook naar een waterpoppenspel geweest en dat was best leuk. De poppen worden onzichtbaar onder water aangestuurd en beelden grappige tafereeltjes uit, zoals de visser die door een vis wordt onder water meegesleurd.

Random gedachte 1: de waterbuffel is mijn favoriete dier hier: zachtaardig maar oersterk. En de kalfjes zijn heel lief, maar een beetje schuw. Ze blijven dicht bij de mama, die vrij rondloopt. In tegenstelling met de koeien die er graatmager uitzien, zit de waterbuffel stevig in het vlees. Elke avond met het vallen van de duisternis is het opletten geblazen: dan keren ze naar hun stal terug, ook langs de drukste banen.  Het is niet ongewoon om op de ‘autostrade’ te moeten stoppen omdat er een groep waterbuffels oversteekt.

random 2: Vietnamezen houden enorm van verkleden, een beetje (veel) kitsch en versieren. In elk paleis of historisch museum kan je tegen betaling je in de kleren van keizers of mandarijnen hijsen, en zo rondlopen. Een sprookjes park als de Efteling moet hier het summum zijn,  al zal dat voor de meesten mensen helaas buiten budget vallen. In Da Lat hebben we zo de “valley of love” bezocht. We wisten niet echt wat te verwachten, maar het bleek een groot betalend pretpark, waar de attrakties bestonden uit: pedalo’s als grote witte zwanen, je laten opsluiten in een levensgrote versie van een sneeuwbol (je weet wel, een plastieken bol met een landschap dat ondersneeuwt nadat je ermee schudt), waar je tussen de door ventilatoren rondgeblazen izomo-sneeuw kan laten fotograferen. Of een foto van jezelf op een western paard, vastgehouden door een vietnamese cowboy in volle uitrusting.


Random 3: bonsai is hier big business. Overal kom je de dwergboompjes tegen en met Tet hebben we al een aantal openbare wedstrijden gezien. Elk zichzelf respecterende toeristenattractie heeft minstens een subliem exemplaar van een dwergboom met een stam van enkele tientallen jaren oud, die zich rond een rots is gegroeid. Groot in ’t klein!

Random 4: er is geen muntgeld in Vietnam (noch in Myanmar), het kleinste biljet is 1000 dong, dat is ongeveer 3 eurocent. Het grootste courant biljet is 500.000 dong of 17 eur, maar dat heb je alleen nodig bij toeristische aangelegenheden 😉

Random 5: Bij het eten wordt alles gebracht als het klaar is, en dat is meestal zeer snel. Het is niet nuttig van een voorgerecht te bestellen, want je kan dat ook evengoed als laatste gerecht krijgen. Ook hebben we een aantal keer gehad dat het eten koud opgediend wordt, als het restaurant weet dat je komt. Hier steekt dat niet zo nauw. Als je de laatste hap van je bord gegeten hebt, is de kans groot dat ook je bord reeds verdwenen is. Vietnamezen zien niet graag lege borden op tafel. Ook is het verschil tussen zout en MSG op tafel niet altijd duidelijk.

Langs de weg, een eenvoudige maaltijd voor geen geld.

Random 6: internet is hier werkelijk overal, elk hotel heeft min of meer degelijke wifi, maar wij kochten 18Gb data sim kaart, geldig voor een maand, voor 8 EUR. Bijna overal hadden we 3G of 4G dekking, enkel niet in het gebergte in het midden van Vietnam.

Random 7: Het vietnamees alfabet is gebaseerd op ons latijns schrift, maar met heel veel extra accenten (soms accenten op accenten). Het is leesbaar voor ons en heel handig om iets op te zoeken in google maps omdat je het kan intypen zonder accenten. Weinig Vietnamezen spreken Engels, en nog minder kunnen het zonder fouten schrijven.

Random 8: Google maps is werkelijk een wondermiddel om met de scooter in een vreemd land te reizen. Maar ook als het misloopt zijn daar nog steeds de Vietnamezen: Eens waren we verdwaald in de vele bruggen rond Hoi An (de oude weg was vervangen door een nieuwere) en een Vietnamees op de scooter reed ons voor tot we terug op de juiste weg zaten.

Random 9: de mensen apprecieren het enorm als je een paar woordjes Vietnamees kent. Zo is ‘sien tjaaw’ hallo, ‘chuck moeng nam moj’ gelukkig nieuwjaar, en ‘cam on’ danku. Apropos, wij zijn van bi, dat is Belgie in het Vietnamees.

“Gelukkig nieuwjaar. Lente komt eraan” Over gans het land zijn de affiches in dezelfde font, meestal ook het formaat, kleur en inhoud… Sponsoring van vadertje staat?

Varia uitsmijters:

lokaal goedkoop bier. Lang geleden dat ik nog zo een blik-opener heb gezien: millenials zo waren vroeger alle blikjes
We zijn ook eens ‘speciaal’ gaan eten. (Het eten was hetzelfde, maar de versiering was veel beter)
Allez, ik voel me al wat beter in mijn vel, want deze goedlachse boedha zie je overal, inclusief buik en borsten. Fat Budha: fat, happy en poor. 2 v/d 3 matchen nu al, drie komt eraan…
mountainbike ervaring komt van pas…
Google Translate zegt: kaders en mensen in Tan An zijn vastbesloten om hun socio-economische taken en nationale veiligheid in 2018 met succes uit te voeren. Het blijft wel een communistische staat natuurlijk. 2de de van rechts is nonkel Ho (Chi Ming)
Vietnamezen nemen het niet te nauw met de wegcode. Hier zat een familie te picknicken op de afslag rijstrook op een redelijk druk kruispunt
We reden met Tet voorbij een huis waar mensen Tet zaten te vieren (met black label), en werden prompt uitgenodigd om mee te drinken. Na 3 rondjes en een foto onder het portret van Ho Chi Min zijn we vertrokken. A propos, de Vietnamezen vinden het niet erg om in een niet afgewerkt huis te wonen.
Bevoorraadingsriem, na de Orval riem het nieuwste design… (Vuile brakee insider joke)

Hoi An dakwerker:

Feb 18 Met de scooter door midden Vietnam, op weg naar Hoi An

Na ons bezoek aan Ho Chi Min/Saigon hebben we een nachtbus genomen naar Da Lat. ’s Avonds om 10 uur op een slaapbus, en om 5 uur kwamen we aan in Da Lat, 310km verder. Prijs ongeveer 17 EUR per persoon voor een open ticket (enkele reis). De bussen zijn van goede kwaliteit. Je ligt bijna horizontaal, en ik heb redelijk goed geslapen. Da Lat is een stad in centraal Vietnam, in de bergen, op 1500m hoog en ver weg van de kust en dus redelijk koud s’nachts.

 

Omdat Tet (het Vietnamese Nieuwjaar) in aantocht is, werd er door een bouwmaatschappij in Da Lat een goed jaar van de goden afgesmeekt met een seremonie en offerande:

We zijn drie dagen gebleven in Da Lat en hebben de tweede dag een scooter gehuurd (5 EUR/dag) en de wijde buurt verkend. Geen indrukwekkende natuur, maar wel veel kleine bezienswaardigheden. De tweede dag zijn we ook Mister Hung tegengekomen, een lid van de ‘Easy Riders Club Dalat”. Na aandachtig naar zijn voorstel geluisterd te hebben besloten we om onze vliegtuigreis van DaLat naar Hoi An te annuleren, en met hem mee te gaan op een 5-daagse motor/scooter tocht naar Hoi An.

Zodoende hebben we dus 5 dagen door het midden van Vietnam gereden met een gids. We hadden heel mooi weer (al heel de reis trouwens), en we hebben het traject van de eeuwenoude Ho Chi Ming trail gevolgd door centraal Vietnam, via de nieuw aangelegde ‘autostrade’. Ilse bij mij achterop de scooter ( een 125cc SYM Atilla), en de bagagge achterop bij de gids. Het is een leuke tocht geworden, met veel rijke ervaringen. Dank zij onze gids hebben we een kort bezoek gebracht aan een 4-tal etnische groepen en hun woning, en hebben we heel veel ambachtelijke beroepen zien uitoefenen.

Ik som even op, maar ik vergeet er wellicht een paar:

  • aardbij en bloemen (rozen, gerbera, lelies) kwekerij
  • zijderups kweker en zijde weverij [ van pop tot zijde ]
  • beeldhouwer en meubelmaker
  • fabriekje van multiplex platen
  • vietnamese trom maker
  • tapioka fabriekje
  • koffie plantage met speciale civet-kat koffiebonen
  • thee plantage
  • rijstwijnbrouwerij

Hierboven: Civet kat die enkel koffiebonen te eten krijgt.. Zie ook foto lager.

Hierboven: het ontrollen van de cocoon van de zijderups

Hierboven: stenen worden gemaakt en opgestapeld vooraleer gebakken te worden in de oven

Hierboven: ontrollen van een boomstam in schelletjes voor verwerking als fineer.

Civetten kaka die voor 100$ de kilo de deur uitgaat

We hebben ook kunnen genieten om eens met Vietnamezen te zijn in een niet toeristische omgeving. Het eten is bvb spotgoedkoop (2 EUR pp eten en biertje), lekker, maar beperkt in varieteit. We zijn ook twee keer in panne gevallen (een keer ergens een aandrijfriem en de andere keer een startmotor), maar dat heeft onze gids vlot en goed verholpen.  Dan merk je een beetje hoe de plattelands maatschappij werkt: hij deed ons in de schaduw wachten terwijl hij hulp ging halen. Na 10 minuten is hij terug met een technieker (Probeer dat maar eens tussen Oosterzele en Zottegem!), en als die het euvel niet kon verhelpen doet hij een klein busje stoppen om ons mee te nemen naar het eerstvolgende restaurant, terwijl hij een brommer-met-kar doet stoppen om de scooter mee te nemen. Een uurtje later stond hij aan het restaurant, met de vermaakte scooter.

Ilse bij het groot vuil? Nee hoor, gewoon wachten op scooterherstel in de schaduw van een boom tussen de mini pagodatjes

Hierboven: stop langs het Dak Lak meer tijdens onze trip met een visser die de vis in de netten jaagt.

We hebben ons ook onderweg geamuseerd om te zien wat de Vietnamezen allemaal op hun scooter meesleuren. Sommige scooters zijn achteraan uitgerust met metalen zijbakken volgeladen met marktproducten, andere scooters brengen vader moeder en twee kinderen naar hun bestemming. Iedereen draagt een helm en er wordt bedaard gereden. De enige uitzondering vormen de trucks, slaapbussen en minibusjes. Die rijden (te) hard en deinzen er niet voor terug om blind in te halen, met drie te kruisen op een tweevaksbaan, of te tripleren op een drievaksbaan. De fietsers en scooter rijders worden van ver gewaarschuwd  dat ze eraan komen door het loeien van hun hartstilstand veroorzakende claxons. Eens je dit weet, is het redelijk relax rijden: tussen de dorpen is er niet zoveel verkeer, en bijna elk stadje heeft een gescheiden vier- of zesvaks baan door het centrum, waarvan het rechtse rijvak voorbehouden is voor scooters. (De scheiding dient om te verhinderen dat er om de haverklap brommers en fietsers de weg kruisen)

Hierboven: wachten langs de weg tot onze scooter vermaakt is. De kinderen zijn het verkeer gewoon.

Hierboven: Vissers in de zeer koude rivier vangen maar kleine visjes. Op de brug zelf is het uitkijken waar je je voeten zet.

Je merkt dat Vietnam een land in ontwikkeling is. De communistische overheid legt grote industrieterreinen aan met navenante toegangswegen. Soms zijn die nog leeg, wat wel een “alleen op de wereld na atoombom” effect geeft.

We stonden stil midden op het kruispunt, alle vier richtingen zien er hetzelfde uit…

Hierboven: in een etnisch dorp werd een feestmaaltijd voorbereid voor de ganse familie: oa. kip en varken aan ’t spit stond op het menu.

Hierboven: overal zagen we mensen papieren geld en huisjes verbranden, om de goden gunstig te stemmen voor het nieuwe jaar. Hier heeft Frank Vandenbroeke de mosterd gehaald.

Overal hoor je Karaoke, of zoals hier een zangwedstrijd op het dorpsplein in Hoi An