Categorie archieven: Colombia

The border with Panama

We are today monday, March 7th, we are still in Shelter Bay Marina, Panama and it is steaming hot with a humidity of 87 % ! Stefan is working on the motors with a technician so we can solve the problem of the overheating of the starboard engine. In the mean time we have also received our transit date for the Panama canal being March 12th and 13th. I am already nervous . Good thing we are going to visit Panama city tomorrow till thursday so I can keep myself busy with fun things.

Back to February 7th when we arrived in Sapzurro. We slept till noon and decided to take Flipper out for a visit of the little town. The skies were grey and there was a lot of trash being washed up on the shore. Where was this paradise town everybody was talking about? We took a walk along the beach to the little town but were not impressed. We did not think this was a charming little town.

We did take a nice walk to Capurgana, neighbouring town, about 1 hour. We even found a restaurant with internet for an hour :-).

IMG_1606
Flora on our walk.
IMG_3463
Definitely tropical forest.
IMG_1608
Capurgana all the way in the back. Still grey skies…

IMG_1618
Stefan in Capurgana.
IMG_1619
Streets in Capurgana.
IMG_1614
Walk in Capurgana after some rain.
IMG_1626
Lots of backpackers arrive in Capurgana to go diving and hiking.

We stayed in Sapzurro till thursday February 11th waiting for better weather and less waves but this did not happen. So we left with grey skies and high waves for Puerto Perme, the first stop in Panama.

Flashback: 7 februari, Sapzurro, grens Colombia en Panama

Onze nachttocht ging snel, te snel. Er stond een stevige wind met navenante golven. Rond 5 uur ’s morgens hadden we door dat we voor het ochtendlicht op onze bestemming zouden aankomen. Daarom besloten we om ons te ‘parkeren’ op de zee. Door een speciale stand van de zeilen en het roer (fok bak, roer vastzetten op oploeven) schippert de boot tussen vooruit en achteruit varen, en wordt het relatief rustig aan boord, zonder dat er veel afstand wordt afgelegd. Dit liet Ilse en mezelf toe om een uurtje of twee te slapen. Daarna, het was nu reeds licht, zeilden we verder naar onze bestemming Zapsurro/Sapzurro. Dit is het laatste dorpje van Colombia voor de grens met Panama, in een beschutte baai die toch wel wat deining heeft.

Het blijft toch altijd een spectaculaire belevenis om vanuit zee te varen naar de kust, waar de golven tot 10 meter hoog te pletter slaan op de rotsen. De verrekijkers speuren vergeefs naar de ankerplaats. En kijk, naarmate je naderkomt zie je dat er een opening is van een baai (de gps had dan toch gelijk) en goed mikkend op het midden (je weet niet of er stroming staat die je naar de ene of andere kant kan voeren) vaar je dan tussen dat watergeweld naar een ruimer achterliggend water. En kijk, daar zijn masten te zien van andere zeilboten. Na de toer van de ankerplaats kiezen we dan een plaatsje, zo ver mogelijk weg van de slaap verhinderende golven, en tevens ver genoeg weg van je buren en het strand, en zeker van een verborgen rif. Na ons ankerritueel gaan we terug een dutje doen, onze slaap achterstand inhalend.

In de namiddag maken we kennis met onze dichtste buren, een jong koppel, Martin een Argentijn met zijn Hollandse vriendin Carlien op de zeilboot Anna-Johanna. Ze kwamen van Cartagena en hadden reeds de San Blas eilanden verkend (onze volgende bestemming), en gingen terug naar Cartagena.

IMG_1609
Onze Sanuk in de baai. Foto vanop het wandelpad naar Capurgana

Het dorpje Sapzurro stelde niet veel voor, een verzameling huizen met heel weinig winkeltjes en een 4tal (gesloten) restaurants. Het dorp is enkel te bereiken overzee, of via een wandelpad over land. Dus geen auto’s in de straat, zelfs geen brommer. Wat zeg ik, zelfs geen straat.

IMG_3486
Ilse bij het kerkhof van Sapzurro

Er was gelukkig een wandelpad over de bergkam heen naar het nabijgelegen Capurgana. Daar hadden ze ook geen auto’s, maar wel een heus vliegveld!

IMG_3476
het pad Sapzurro – Capurgana
IMG_3475
Capurgana: Ilse klaar om de lokale bus of taxi te pakken

Toch kwamen de meeste bezoekers met de boot, of te voet (lees meer hieronder). De tocht was mooi, maar je moest wel een half uurtje klimmen en even lang dalen. Maar het dorpje Capurgana viel ons veel beter mee. Er waren leuke winkeltjes met groenten en fruit, een bakker en zelfs een paar restaurants. Eentje had zelfs wifi, en daar hebben we goed gebruik van gemaakt.

IMG_1621
Resto aan de kaai, met ilse klaar om te bestellen
IMG_3480
Wandeling naar de kant van Panama op

Het blijkt dat er veel vluchtelingen zijn die te voet naar Amerika trekken(!). Regelmatig kwamen we groepjes mensen tegen op het pad naar Sapzurro, met enkel een klein kaba’tje in hun hand met daarin waarschijnlijk hun hele hebben en houden. Vooral mensen met een Cubaans paspoort hebben het lastig, door het feit dat hun paspoort hun het recht geeft om Amerikaans inwoner te worden als ze kunnen voet aan Amerikaans land zetten, zijn ze een doelwit voor paspoort dieven. De anderen hebben het daarom ook niet gemakkelijker: tijdens een wandeling langs het strand kwamen Ilse en ik daar waar het pad steil omhoog ging, honderden kledingstukken tegen, de meeste in zeer goede staat. We hebben er het raden naar wat er gebeurd is, een overval? Of andere kleren aantrekken om de grens over te gaan? In elk geval bizar.

IMG_3481
Het misterie van de achtergelaten kledingstukken

Nadat we het zowat gezien hadden, waren we klaar om de San Blas eilanden van de Kuna indianen te bezoeken, maar daarover meer in de volgende aflevering. En nu naar bed!