Maandelijks archief: oktober 2018

Augustus 2018 Solomon Islands, Stefan in het Lata Hospitaal!

Toen we gingen vertrekken uit Vanuatu liep het even mis voor mezelf. Ik trapte op een open blikje SPAM en schaafde een sneetje hiel eraf. Veel bloed maar het hing er nog met een kantje aan en we konden het er terug op plakken. Ik kreeg de volgende dagen geen stijve nek of trok geen grotere grimassen dan anders (tetanus symptomen), dus we verzorgden de wonde zo goed mogelijk en zorgden ervoor dat ik niet met mijn voet in het water kwam, door middel van een plastieken zak onder een kous. Alhoewel ik vreesde voor een infectie die wel eens onze reis zou kunnen verkorten, bleef die gelukkig uit. Althans op die plek…

We vertrokken uit Sola  vanop het eiland Vanua Lava van Vanuatu op 15 september 2018 voor een 5-daagse reis naar Solomon. Eerst nog een (illegale) stop in het vulkaaneiland Ureparapara en het Torres eiland Loh voor we aankwamen op het eerste Solomon eiland:  Utupua. Maar onderweg van Loh naar Utupua werd het duidelijk dat een kleine wonde op mijn rechterbeen – de grootte van een muggebeet – aan het ontsteken was. Met de dag werd dit erger, en we consulteerden onze huisarts via satelliet email. Van de hele resem antibiotica die we mee hadden bleek geen enkele de juiste te zijn. … Die hadden we net weggegeven in Loh aan een medisch centrum daar. 

We zijn na een dag rusten in Utupua terug doorgevaren naar het check-in plaats Lata op het Solomon eiland Ndendo. Onderweg had ik lichte koorts maar anders voelde ik me redelijk alhoewel mijn been snel verslechterde. Gelukkig was er een hospitaal in Lata met een dokter. 

We kwamen aan op een vrijdag en na de checkin procedure (Douane, Immigratie, Quarantaine) ben ik op visite geweest bij een verpleger van het hospitaal met mijn gezwollen been en infectie. We kregen antibiotica mee (Cloxacillin 500mg en Amoxicillin 500mg) naar de boot. Maar tegen de maandag was er nog geen verbetering zichtbaar, dus zijn we opnieuw naar het hospitaal geweest. Nu was de dokter er, Suzy, en die verhoogde de dosis antibiotia naar Cloxacillin 2000mg. Maar omdat de Cloxacillin enkel nog beschikbaar was als baxter moest ik 4 keer daags ( 06:00 12:00 18:00 22:00)  naar het hospitaal. Sanuk lag echter aan de andere kant van de baai geankerd, met telkens een tien minuten durende overtocht. Daarom besloten Ilse en ik  dat het beter was voor mij om in het hospitaal te overnachten. In de voormiddag ging ik dan op bezoek bij Ilse op Sanuk, en ging dan tegen de middag terug naar Lata hospitaal. Ik lag samen met nog enkele andere mannen op de kamer, en met ’s nachts veel gezelschap van gekko’s.

Na een weekje mocht ik het ziekenhuis verlaten. Ik kreeg een voorraad wondverzorging producten mee en hun laatste voorraad Gloxacillin (500mg). Als dank voor de goede verzorging nodigden we de verzorgingsploeg uit op Sanuk voor pannenkoeken. Na enig aandringen was het hospitaal ook bereid om een faktuur voor mijn verzorging op te maken, zo hebben we hen ook een klein beetje kunnen helpen.

Dokter Suzy tweede van links, en twee van de drie verpleegsters. De pannenkoeken met Nutella waren een hit!
Mijn been op vandaag 20 october 2018. Ik noem het mijn Solomon tatoo. Van de wonde aan mijn hiel is niets meer te merken.

juni 2018 heerlijk Vanuatu

voor ons vertrek van Nieuw Caledonie naar Vanuatu, nog even genieten van de prachtige Gaji baai op Ile des Pins in Nieuw Caledonie
terugkeer van snorkelen

De overtocht was snel (22 uur) voor 171 Nm, of 14,4km/uur. Het was wel nogal woelig omdat we de hele weg scherp aan de wind vaarden (60° AWA) met golven van 2 à 3 meter (golven zien er altijd klein uit op video). We waren dan ook blij dat we konden ankeren in Anatheum baai en gaan slapen. Tijdens de nacht doen we elk shifts van 3 uur en het duurt een paar dagen voor je in dat ritme komt.

Na de overtocht, aankomst op het eiland Anatheum. Klein wandelingetje  aan de noordkant op het koraal bij laag water.
Ons eerste doel, de vulkaan Yassur op het eiland Tanna
Onze dochter Emma en haar vriend Séba komen op bezoek. We halen ze op in de luchthaven van Lenakel met de lokale bus.
Ik: … we zullen jullie deze twee weken verwennen als royalty

De stam die aan de toegangsweg van de vulkaan woont, geeft haar toestemming voor een bezoek na een consultatie met de goden.
We rijden met een jeep tot bijna aan de top van de vulkaan. Dan nog een trap naar boven. Hier is het aardse geweld serieus indrukwekkend
Bukkken want hier komt een lading lava aan
Vooral als de zon onder is komen de kleuren en het geweld op je af
Op weg naar het volgende eiland Epi vangen we een mooie wahoo
Ook onder water is Vanuatu mooi
spinaziegroen hertegewei … onder water
Tussentijdse snapshot tijdens haarsnit
Emma heeft een bootje gevonden om mee te varen

 Séba ook… op weg naar een demonstratie van bungi jumping avant la lettre
Op een helling in het eiland Pentecost staat een 15 meter hoge toren gebouwd rond de resten van een boom waarvan de kruin is gekapt. Indrukwekkend! 
Van elke springplatform lopen lianen naar de voet van de toren. De lianen worden ’s nachts verpakt in bananenbladeren om ze soepel te houden
de chef van de stam (daarnet nog in short en T-shirt, nu in traditionele kledij met peniskoker) inspecteert de toren op geschiktheid
Ze worden er goed voor betaald, maar mij zouden ze toch niet zo gek krijgen om op het bovenste platform te kruipen, laat staan te springen.
Omdat Ilse zei nog nooit Kava gedronken te hebben, kregen we een privé demonstratie van het kavamaken door een stamlid. Ingrediēnten: de fijngemalen wortel van de kavaplant, water en veel handarbeid.
Het drinken van de kava geeft een tintelend en verdovend gevoel aan de tong en lippen. De maker kijkt vol spanning toe hoe Ilse het er van zal afbrengen. Het blijkt dat ze geboren is om kava te drinken,,,

 Séba vertrouwt het niet en geeft het snel door na een proevertje. Het ziet er dan ook uit als modderwater, en de smaak is duidelijk een kwestie van gewoonwording.
Op weg met onze Flipper naar een blue hole. Langs een riviertje dat eindigt bij een diep meertje met een ondergrondse bron:
de blue hole. De kleur komt van het koraalgesteente waar het water door omhoog welt
enorm rustig en mooi varen door ongerepte natuur
De markt van Lugainville op het eiland Santol. Vooral veel soorten wortels, maar ook bananen, appelsienen, ananas, popo (papaya) en bonen, zo dik als een arm.
Het resultaat van een uitbarsting van de Yasur vulkaan, 40km hiervandaan. Pas na twee dagen kuisen zag Sanuk er weer treffelijk uit.
op bezoek in een dorp op het eiland Ambrym, zoals overal buiten de steden is er bijna nergens stromend water of electriciteit. Toch zijn de mensen heel vriendelijk en blij. Ze leven in harmonie met wat de natuur hen schenkt.
als verwelkoming bij het dorp Lesalav op het eiland Gaua kregen we twee kokosnoten van dorpsleider Gensly als verwelkoming. Overal ruilden we klederen en gebruiksvoorwerpen tegen natuurproducten. Dankzij de familie Bart Cami hadden we veel tweedehands kleding om uit te delen. Nogmaals bedankt Bart en Katleen!
Van jongsaf aan wordt er geleerd om met een machete of mes om te gaan. Ik krijg er nog steeds kippevel van als ik ze bezig zie.
ook de meisjes laten zich niet onbetuigd. Hier worden kokosnoten geschild.
Deze familiefoto hebben we afgedrukt en cadeau gedaan. Overal zijn er enorm veel kinderen.
we maakten een dagtocht naar het meer van een uitgedoofde vulkaan. De gids is verplicht om over de stamgronden te mogen, maar ook broodnodig.
Tropisch regenwoud: het pad wordt gebruikt door de lokale mensen, maar een gids met machete maakt het begaanbaar voor ons
de zondagsmis op het eiland Loh, iedereen op zijn best
Na de mis blijkt het eb geworden te zijn, maar geen nood, helpende handen genoeg. De Ni-vatu (mensen van Vanuatu) zijn altijd super vriendelijk maar schrikken er niet van terug om aan de cruisers zoveel mogelijk gerief te vragen. Wie niet waagt, niet wint.