Maandelijks archief: november 2015

Trouble in Spanish Waters !

Sunday, November 8th, we woke up with really loud music at 6.45 AM coming from the boardwalk. Apparently there was a sport happening which started early ! Luckily after an hour the music died, we had an early start on our sunday.
We had decided that on our last day in Bonaire we would go to Lac Bay, a nice beach. We left around 10 AM with our bicycles, our e-readers and beach gear. It was an hour ride against the wind. But we enjoyed the scenery.

uitstap naar lacbaai ilse verjaardag (14)
On the way to Lac Bay.
uitstap naar lacbaai ilse verjaardag (8)
The beach at Lac Bay !
uitstap naar lacbaai ilse verjaardag (9)
Perfect atmosphere at the beach restaurant !

When we got there we immediately checked with the little bar if we needed to make reservations for the food. We were early and could pick out a nice spot on the beach. The colour of the water was intense blue and two pelicans were looking for some fish. There was a nice breeze, clouds and sun, the water temperature was 28 Celsius, I finished a new book, Het kleine meisje van Meneer Lin from Philippe Claudel. A short nice story, I enjoyed it. Definitely recommended for a short reading. We had fried fish with corn pudding and rice for lunch and there was a band with guitar singing in spanish, the restaurant was packed. The atmosphere was really great ! We swam, fell asleep and went back home at 4 PM to arrive at the boat just in time for a shower and a cocktail at sunset šŸ™‚ . What a great way to end our time in Bonaire.
Monday, November 9th, Stefan checked out at the marina and at immigration so we could leave around noon to Little Curacao about 28 NM. The weather was nice, lots of wind and sun. We managed to get there at 3.30 PM, did a little faster than 7 KTS with winds of 20-25 KTS, great sailing ! When we arrived there was one tourist boat who just left and then we were aloneā€¦again incredibly blue-greenish water. A deserted lighthouse, a ship wreck and two closed bars was all there was to see. We enjoyed the peace and quiet. Around 6 PM our neighbours from Bonaire arrived (Italians) and at 9 PM another boat anchored in the dark. The anchorage was rolly but it did not bother us.

klein curacao2 (9)
Hopefully we can avoid this ….shipwreck on Klein Curacao.
klein curacao2 (3)
Deserted lighthouse on Klein Curacao.
klein curacao2 (14)
Sanuk in the sunset on Klein Curacao.

Tuesday, November 10th, we went snorkelling in the morning to see the turtles but did not see any..it was only when we were back on the boat that we saw 5 turtles swimming around the boat ! It was a nice anchorage but we wanted to go to Curacao. We left at 2 PM and arrived two hours later in Fuik Baai, we were the only sail boat. There were some small motor boats fishing and enjoying the bay but they all left at 5 PM. All alone again šŸ™‚ We watched 3 episodes from The Americans (3rd season) outside on the terrace with a cup of tea and speculoos under a beautiful starry sky. Life is beautiful !
Wednesday, November 11th, time to go to Spanish Waters, the anchorage on Curacao,

We are anchored in zone A, top right corner. During the night we were anchored outside the A-zone, on the “K’ from ‘dock’…You can see why I wanted to move as soon as it was daylight !

used by most cruisers. We got there in less than 1 hour, since it was so short we only got the genoa out and motored. The entrance was not easy to see but we managed well. Only when we got there it was full with boatsā€¦ I got nervous already because the anchorage space is well defined and with a wind of 20KTS you need enough chain so enough room to anchor. We found a good spot and anchored in two times so I was happy. After anchoring we stayed a couple hours on the boat before going to shore. Stefan checked the anchor but could not see anything because the water was too muddy. There was one other boat with the Belgian flag ! We went ashore to check out if we could use our bicycles, got our emails, whatsapped with family and got a drink. When we returned we were not sure if our boat did not moveā€¦The boat in front of us ā€œPanacheā€ swinged a lot on his anchor and we had a hard time to decide. At 6.30 PM, chicken was just in the oven, Stefan was sure the anchor was dragging ! There was just a little light when we decided to re-anchorā€¦Picking up the anchor when it has dragged is not as easy as thought because with all those boats around there are a lot of anchors around too ! At one moment, we got so close to Panache that we were going to hit the boatā€¦.Stefan kept his cool and got out the fender and I a second one so we could avoid any damage, our anchor had dragged under their boat ! Immediately there were three other cruisers helping us recovering the anchor, Belgians and Dutch. By then it was dark and we had to find a better spot and re-anchorā€¦we decided not to go all around the anchorage and look for a better spot but we anchored a little further from our first spot with the disadvantage that we were in the channel ! Needless to say we both did not have a good night sleep. We set our alarm every 3 hours to check and I ended up checking every 2 hours. We did not move šŸ™‚ but we clearly had to move the boat as soon as it was daylight and boat traffic would pick up !
Thursday, November 12th, at 6 AM I said to Stefan lets move the boat! At 7 AM we had picked up the anchor and had plotted the GPS coordinates from the anchorage in our Raymarine plotter. We took our time and went all around the other side where we found a perfect spot ! Lots of room and close to a dinghy dock. At 8 AM we enjoyed our breakfast in our new spot in 4 meter water and with 40 meter chain! We stayed on the boat all morning to make sure he did not move. At noon we decided it was time to go to Willemstad and officially check-in. The bicycle ride was further than we thought . No bike path and lots of traffic. When we finally got in Willemstad we could not find the immigration and customs officeā€¦.We asked around but did not get the right directionsā€¦Just when we were about to return to the boat and give up we found the immigration office šŸ™‚ . In 20 minutes we had our stamps and were checked in, now get our anchor permit and go to customs to clear in. We could not get our anchor permit without first clearing into customs, which was located on the other side of the riverā€¦At customs we had a very slow custom official and it took her 45 minutes to clear us in. Stefan stayed very calm and answered all her questions politely šŸ™‚ . It was 4 PM when we sat down at the Iguana cafe, got lunch and checked our mails ! We arrived back at the boat just before sunset and the boat did not move ! šŸ™‚ I slept like a rose.

IMG_0278
Willemstad (Unesco Heritage), more pictures to follow.

Willemstad, more pictures to follow on our next visit.

IMG_0271
Queen Emma, pontoon bridge over St.Anna bay.
IMG_0273
Lost in the streets of Willemstad, but beautiful colonial houses.
IMG_0275
Streets in Willenstad, looking for immigration.

Bonaire to CuraƧao 8 tot 14 november 2015

BonaireĀ 
Bonaire ligt alweer een aantal dagen achter de rug. Voor ons vertrek hebben we de zondag 8 november – Ilse’s verjaardag – nog naar een baai, Lacbaai, geweest die door de lokale bevolking in het weekend wordt bezocht. Het was een heel mooi kader van blauw water omringd door een mangrove en afgeboord met fijn wit zand. Er was ook nog een houten huisje dat eten verkocht, gefrituurde vis met rijst en/of maiskoek (of was het maispudding?). Het eten was lekker (behalve de mais-massa) en er was ambiance want er speelde een drieman band. We hebben wat niets gedaan en voor we het wisten was het terug tijd om op de fietsjes te kruipen. Zonnetentje opgeplooid, alles de aanhangwagen (Lucky) in, en hup Luc, Lucienne en wij terug weg, met rugwind ditmaal. Ik weet het niet meer zeker, maar ik denk dat we ’s avonds nog naar een (paar) afleveringen van ‘Orange is the new Black’ serie hebben gekeken. (goed, maar niet schitterend). Of luisterden we naar het CuraƧaoaanse radiostation dol-fijn? Of zijn we naar Karel’s bar geweest om de vorige afleveringen van de blog in de ether te gooien? Het gaat ook allemaal zo snel en de dagen vloeien ineen als er niet iets speciaal gebeurt.

uitstap naar lacbaai ilse verjaardag (3)
Ook hier de eerste sneeuw, of wacht het is schuim en 33Ā°C

Klein CuraƧao
De maandag hebben we vlot uitgecheckt (0$), bij de marina nog bijbetaald voor twee nachten aan de mooringbal (20$) en dan onze korte trip naar kleine CuraƧao voorbereid op de plotter, door de route af te bakenen met waypoints, en dan te kijken of er geen obstakels op de reisweg liggen. We hadden ongeveer een kleine 30 NM voor de boeg, en de wind en de golven zagen er goed uit, niet te groot of te sterk.

Het is een raar gevoel om de trossen los te gooien: onze hele wereld veranderd. Weg zijn de mogelijkheden van het vasteland, en dus ook de verleidingen om nog vlug eens de email te checken, of tevergeefs eens proberen te skypen, of nog iets te gaan kopen, enz. Nu telt alleen nog het onderweg zijn, met het navigeren als voornaamste bezigheid. We kijken of er geen verkeer is rondom ons, of de windrichting nog goed zit tov de zeilstand, of er geen rare geluiden zijn aan boord, kortom of alles snor zit. Naar gelang van de vaarroute kan het zijn dat we een aantal vrachtschepen tegenkomen die stilliggen in het midden van de zee, wachtend tot ze een haven mogen binnenvaren. AIS (automatic indentification system) laat ons dan toe om te zien wat de naam, bestemmig, koers en snelheid van het schip is, en om het zo nodig op te roepen. Grote schepen hebben een zender en ontvanger, wij hebben enkel een ontvanger (Wij zien hen, maar zij zien ons niet via AIS). AIS heeft het voordeel over radar dat het over grotere afstanden werkt, en veel energie zuiniger is. Overdag gebruiken we de radar eigenlijk alleen om regenbuien te zien aankomen en te ontwijken. (Regenbui = onvoorspelbare richting en kracht van de wind). Maar als alles onderweg rustig is dan hebben we 20 minuten tijd voor onszelf, dan vullen we eens een kruiswoord raadsel in (bedankt Ann en Justine), lezen we iets, kijken we de vislijn nog eens na, of doet ƩƩn van ons een dutje. En in dit geval was het een korte rit: na een uur of 4 varen dook er een soort van schoorsteen op in de verrekijker. Het was de vuurtoren van klein CuraƧao, een onbewoond eiland dat op de vuurtoren en enkele houten gammele hutjes slechts een meter boven de zee uitsteekt. Maar achter het eiland liggen we wel goed beschut tegen de golven, ook al blaast de wind nog gewoon door. Bij onze aankomst vertrok er net een dagjes toeristen boot, zodat we het eiland voor ons alleen hadden, tenminste tot onze Italiaanse buren van Bonaire ook opdoken met hun jacht. In het donker van de nacht (rond 21:00 uur) kwam er nog een onverwachtse bezoeker, een jacht die in het donker zijn weg zocht naar een veilig ankerplaatsje. Hij liever dan ik, want het is toch bizar als je enkel je omgeving door een lichtstraal kan zien, en hopen dat het water geen verassingen verbergt. Maar voor hen verliep alles goed, en de volgende morgen zagen we dat het een klein zeiljacht was met 2 of 3 personen aan boord.
De volgende dag zijn we nog wat gaan snorkelen, maar viel het zicht wat tegen. Terug aan boord hadden we meer geluk met het gezelschap van een 30cm grote schildpad met wat kleintjes rond haar/hem. Je kan dit goed zien omdat ze om de vijf minuten eens hun kop boven water steken voor een hap lucht, vooraleer ze terug onder water duiken en in een donkere bewegende vlek veranderen.

klein curacao2 (13)
Zicht vanop het strand over het breedste stuk van het eiland tot aan het wrak aan de andere kant
klein curacao2 (8)
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan… niet dus.

Fuikbaai, CuraƧao
In de namiddag zijn we terug vertrokken voor een volgende tussenstop, Fuikbaai op CuraƧao. Ik denk dat we beethadden op de vislijn net voor we de zeilen gingen strijken, maar door het maneuver om in de wind te gaan liggen was de spanning van de vislijn en haalden we enkel nog lucht op. Jammer, in plaats van vis hebben we soep gegeten die avond. Nog iets over de ingang van Fuikbaai: het is steeds bizar dat je vanop zee zeer moeilijk de ingang van een baai of rivier kan zien. De verrekijkers ten spijt blijft de kust een hechte groene of grijze ondoordringbare muur, ook al geeft de gps aan dat er wel degelijk een twintig meter brede ingang is, met daarachter een groot meer. Het is pas als men ongeveer op 500 meter is dat er plots boeitjes in het water blijken te liggen, of dat er een richtingaanwijzer opduikt die de juiste invaar hoek aangeeft. Het blijft moeilijk om het beeld op het gps scherm te consolideren met wat jouw ogen je vertellen, het vergt een beetje blind vertrouwen in de technologie.
We verbleven dus een tweede nacht illegaal in CuraƧao, want we waren nog steeds niet ingechecked. Maar er kwamen geen waterflieken langs, en dus moesten we ook niet op zoek naar uitvluchten zoals oververmoeidheid. Om het legaal te doen, zouden we dus eerst naar de inklaar haven van CuraƧao (Willemsstad) moeten varen, inklaren, en dan terug varen naar klein CuraƧao en Fuikbaai. In Fuikbaai waren we de enigen die overnachten, maar er kwamen wel wat lokale bootjes tijdens de daguren langs.

Spaanse Waters,Ā CuraƧao
De volgende dag was de laatste korte etappe naar onze eindbestemming, Spaanse Waters. Dit is een grillig meer, samengesteld uit 5 takken, elk met rond om rond aanlegstijgertjes en/of villas, en in het midden geankerde zeilschepen. Zowat het meer van o’Douce in Eke, maal tien. En natuurlijk met een verbinding met de zee, in dit geval een smal kanaal uitgeschuurd in de rotsen. Tot op 200 meter afstand dacht Ilse dat we te pletter gingen varen op de rotsen, maar Ali Baba was er op tijd bij om de rotswand te openen.
Eens binnen was het wel even zoeken naar een plekje om te ankeren. Er zijn 4 ankergebieden waar je binnen mag liggen, en erbuiten varen kleine en minder kleine schepen (tot 25 meter) af en aan van hun ankerplaats naar de zee. We dachten een mooi plekje gevonden te hebben, en er gebeurde niks die dag. Na de obligate thee na het ankeren, en een uurtje op de boot alles in ogenschouw te nemen, vertrokken we voor een klein wandelingetje. Bij het terugkomen, toen het begon te schemeren kreeg ik in de mot dat onze omgeving aan het verschuiven was. Ook Ilse had gezien dat onze duitse buur reeds een tijdje verschillende malen aan dek was gekomen om ons gade te slaan. Helaas was het niet de omgeving die zich verplaatste, maar wijzelf. Ons anker, een Rocna 33kg, was aan het krabben gegaan. We hadden 40 meter ketting gestoken bij een diepte van 5 meter, maar dit bleek niet genoeg in combinatie met de bodem. Dus hebben we in het schemerdonker ons anker gelicht, nog een spelletje boksbootje gespeeld met een buur en een aantal stootwilgen, en tenslotte in volle duisternis ons herlegd, in het midden van de vaargeul. Ik had immers geen zin om in het donker te proberen zoeken waar er nog een plaatsje vrij was op de ankerplaats. Tot mijn genoegen waren er een viertal buren die met hun bootje ons bijstonden met goede raad en daad. We hebben die nacht niet te best geslapen, met elk uur een check op onze ankerwacht functie op de gps. De vissersbootjes waren die ochtend zo vriendelijk om rond ons te varen, en bij het ochtendgloren hebben we de motoren gestart en zijn op zoek gegaan naar een vaste stek. Die hebben we gevonden, niet te ver van waar we de dag tevoren lagen, maar beter beschut tegen de wind en de golven. Tot nu toe liggen we honkvast…

IMG_2866
3 sleepboten willen naar zee, maar de Queen Emma pontoonbrug is nog gesloten

Willemstad,Ā CuraƧao

We lagen ondertussen nog altijd met ons geel Q-vlagje, en het werd tijd om legaal te worden. We hebben Luc(ience) van stal gehaald, en gefietst naar Willemsstad. Nergens staat er een wegwijzer met die naam, want iedereen gaat ofwel naar Punda of naar Otrobanda, de twee wijken aan weerskanten van een water dat naar de Sint Annabaai haven leidt. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, we hebben een halve dag rondgereden om het kantoor van de douane en de immigratie te vinden, maar eens we het hadden ging alles heel vlot en goedkoop (0$) behalve de ankervergunning (10$). Alleen hadden we een beetje last met een dom blondje van de douane die er 40 minuten over gedaan heeft om een inklaar pagina in te vullen, ongeveer een minuut per veldje. Maar de cruisers zijn zo lief meneer, ze glimlachen altijd en zijn niet van hun stuk te brengen (want ze weten dat het dan nog langer kan duren). En apropos, het was een dom zwartje, maar ik wou niet racistisch klinken. (maar het was wel een mooi kind, dat maakte het wachten iets verdraaglijker).

IMG_2862
De spuuglelijke Queen Juliana brug die over de toegang tot de haven ligt.

Dus vanaf de donderdagavond wapperde ons CuraƧaans vlagje fier in onze mast, nu horen we erbij. De vrijdagavond hebben we de Vlamingen en Nederlanders van de ankerplaats die ons geholpen hadden uitgenodigd voor een drink. We waren met 8ten, en het was een leuke bedoening, sommigen kenden elkaar reeds, maar de sfeer zat er goed in. Alleen was ik bedroefd dat ik geen Orvelo kon schenken, Dag.

IMG_2878
Ilse, Jose (Wildeman), Walter en MarieLou (boot ?), Jaques en Annette (Panache) en Coen (Wildeman)

 

IMG_2880
Uitsmijter: Burger King Drive Thru