Dag 3 op zee, 300 van de 500 en oneffen mijl afgelegd.
Koud (20 graden) en nat, zo kan de evenaar dus ook zijn.
De eerste dag (Zaterdag 23 april) hebben we rond 17:30 Bahia (De Caraquez) achter ons gelaten. Het was een triestig zicht, want de aardbeving (zaterdag 16 april) heeft lelijk huis gehouden in het stadje, ik schat dat ongeveer 10% van de gebouwen plat lagen, en dat er nog 20% hetzelfde lot moesten ondergaan, want niet veilig meer. Voor ons was er sinds ons terugkomen (19 april) ook niet veel plezier meer aan, want alhoewel de boot ongeschonden uit de beving kwam, was er aan wal geen sanitair (want geen stromend water), geen Electriciteit en dus ook geen internet meer. Alle restaurantjes waren gesloten, maar gelukkig was de supermarkt in de gloednieuwe mall snel terug open (woensdag) zodat we konden verse dingen kopen voor onderweg op zee. De mensen van de supermarkt hadden hard gewerkt, en enkel in de rayon verf en wijn waren nog sporen te zien van de gevallen producten. Ook de diepvriezers en de frigo’s lekten nog water, maar op het einde van de week was ook dit verholpen. Ge
lukkig is het wegennet relatief gespaard gebleven, waardoor de aanvoer snel kon hervat worden. We zagen ook de hulp op gang komen, van het hervatten van de Electriciteit aan de overkant, tot het bedelen van water, tot het aanrukken van zwaar materiaal om de labiele gebouwen neer te halen en weg te voeren. In Bahia moest wel het Electriciteits netwerk heraangelegd worden, omdat het opgehangen is aan houten palen, en de palen en/of de leidingen het begeven hadden. Maar daar hebben we zoals gezegd dus niet op gewacht. Wel op onze vertrekvergunning die de lokale havenkapitein moest afleveren. Met de uitstekende hulp van de marina is dat de zaterdag gelukt, slechts een dag later dan we gepland hadden.
Dus zitten we nu reeds drie dagen op zee. In het begin hebben we gezocht naar voordelige wind, maar dat was niet gemakkelijk, dus hebben veel op motor gevaren. Sinds gisterenavond is dat omgeslagen: de wind is stabiel en uit de gunstige richting, zodat we nu pal richting Galapagos varen aan een gezapig tempo van 5 knopen. Het gaat steeds gemakkelijker om het ritme van S’nachts 3 uur op, 3 uur af gewoon te worden, overdag doen we wat hazenslaapjes om beurt, maar zijn we meestal samen wakker. We houden ons bezig met lezen, muziek luisteren, filmpjes kijken, koken, eten en wat onderhoud. Zo heb ik al aardig in de shit zitten wroeten want ons toilet heeft last met de afvoer. Tot nu toe nog geen oplossing gevonden voor de reflux van ons toilet, maar we hebben er twee, dus we trekken onze plan.
Op zee hebben we nog niet echt veel gezien: een makreel (aan de vislijn 🙂 ), een grote groep dolfijnen die veel uit het water sprongen (aan het jagen op vis?), enkele heel kleine walvisjes (short Finned whale), en s’nachts terug enkele onvermoeibare meeuwen die om en voor de boot vliegen. Maar zoals gezegd zijn dat de hoogtepunten, want het is bijna continu overtrokken, en de dauw s’nachts zorgt ervoor dat alles buiten en binnen vochtig wordt. Bizar, ik dacht dat de evenaar garant stond voor heet weer, maar het is hier een Belgisch herfstweertje. Het kan echter elke dag omslaan, want als de zon door de wolken breekt is het direct zomer.