21 Januari: vertrek naar Auckland

Na een lange vliegtuigreis met Ethiad Airlines stonden we 30 uur later in Auckland, Nieuw Zeeland. De eerste horde was genomen: check-in. We kozen Ethiad Airlines omdat we elk 2 stuks van 23 kg bagage mochten meenemen. Dat was ook nodig: een nieuw code 0 zeil van Wittevrongel Nieuwpoort, een vervangstuk polyester voor achteraan de boot, 1500 capsules Nespresso (wist je dat Belgie bij de goedkoopste landen van de wereld is voor Nespresso capsules? In Nieuw Zeeland is het 1 EUR per capsule…), een Nespresso machine voor op Sanuk (110V vanuit de states meegebracht), een DJI drone (met dank aan Karel en Katie), een boel winterkleren en nog veel klein gerief. Kortom: 1 pak van 23,5 kg, 1 valies van 24kg, 2 valiezen van 23kg, 2 carry-ons van 10 kg, een rugzak van 9 kg en een handtas van 14 kg (grapje: het was maar de gewone 8 kg). De man aan de check-in liet de valiezen passeren, maar vroeg wel dat de handbagage niet de voorgeschreven 7 kg zou overschrijden. Hij zei dat we het anders aan de gate wel zouden oplossen. Wij dachten dit zal wel meevallen, maar helaas stond dezelfde man bij de check-in balie van de gate, en werden wij als enigen eruit gehaald om onze handbagage te laten wegen. Toen ik begon met kleren uit de carry-on te halen om ze daarna aan te doen, ondertussen mijn zakken volstekend met cote d’or chokolade, zei hij dat dit niet de bedoeling kon zijn. Na wat heen en weer gepraat bij de balie waarbij duidelijk werd dat de collega’s van deze check-in chef niet echt achter zijn streng beleid stonden, zijn we op het vliegtuig geraakt, minus de 4 zakken chokolade als afkoopsom. Al bij al een geslaagde vlucht, ook al waren de vliegtuigen noch de service niets speciaals.

In Nieuw Zeeland aangekomen stond een oude bekende ons op te wachten: Vaughn Cooper van het zeilschip Aislado, met wie we samen een 10-tal dagen optrokken in juli de Touamoto’s. We waren welkom om bij Vaughn, Sylvia en Zara te verblijven tot we een campervan gevonden hadden. Nog eens via deze weg een hartelijk bedanking aan Sylvia en Vaughn!

We schoten snel in gang om via trademe.co.nz een geschikte campeerwagen te vinden. Het blijkt goedkoper om een campervan te kopen en (hopelijk) te verkopen op het einde dan er een te huren als je lang genoeg in NZ bent. En na wat gezoek denken we dat we onze partner voor de volgende 3 maanden gevonden hebben: Burnie, een oude camionet verbouwd tot een campervan.

Enkele gegevens: bouwjaar 1990, 2 liter diesel met net geen 300000km op de teller. Ingebouwde gasplaat (2 branders), vers water, frigo, porta-potty, slaapplaats voor twee.

Enkele pluspunten:

• redelijk veel comfort in vergelijking met minivan formaat
• vers water tank, porta-poti, kookvuur, frigo
• reeds volledig vertrekkensklaar
• 9250 NZD (plus minus 6000 eur)
• gordijntjes die privacy geven
• alles, maar dan ook alles werkt (behalve de radio)
• na 500 km rijden: betrouwbaar beestje
• ventilatievenster op het dak
• opslag skibak boven de zitplaatsen: zeer handig.
• stevig verbouwd vanbinnen, wat ruw maar doeltreffend

Enkele minpunten:

• lelijke eendje
• 299900 km en leeftijd
• niet self contained (mogelijkheid om 3 dagen ergens te verblijven zonder het nalaten van afval zoals grijs water, zwart water, vuilnis of het nodig hebben van vers water) wat de keuze van campings beperkt
• kussenovertrekken zijn gemaakt uit een allegaartje van overschotjes, maar wel proper.
• 90 km per uur is topsnelheid, maar misschien is dit wel een pluspunt (Max snelheid in gans NZ is 100km/u)

Naar goede gewoonte hebben we geprobeerd om sommige van deze minpunten weg te werken, en Burnie wat naar onze goesting aan te passen. Dus wij op weg naar de lokale versie van de makro: Mega Mitre10 en The Warehouse. We hadden geluk want het zomer en kampeerseizoen is hier wat op zijn einde aan het lopen, en de afprijzingen tot 50% waren overal te vinden. We kochten een ondermatras, een duvet, een king size laken set van de beste kwaliteit, een duvet overtrek, twee kussens, 5 plastiek stapeldozen, een warm water maker met douchekop, een barbeque, een zonnezeil, bestek, servies, glazen, muggenverdelger, handdoeken en nog wat klein knutselgerief.

We hebben ondertussen een paar veranderingen gemaakt aan Burnie: er zitten nieuwe kastdeurtjes onder de wastafel: 5NZD per stuk in de uitverkoop bij Mitre10!, een opvang container voor grijs water om onze aanvraag tot self-contained voertuig te doen, onze frigo staat nu achter de passagierszetel, we hebben een omnium verzekering bij AA NZ. Ik schat dat we ongeveer 1000 EUR hebben uitgegeven om Burnie naar onze goesting aan te passen en uit te rusten, en we vinden het een leuk karretje. Zie maar in Ilse haar blog waar hij ons allemaal al heeft naartoe gebracht!