Alle berichten van Stefan Decuypere

Dinsdag 15 september tot Vrijdag 18 september Prickly Bay, Grenada

We zijn 4 dagen in Prickly Bay gebleven: Toegekomen de maandagavond, en de vrijdag middag terug verlaten.

Prickly Bay is een gemeenschap waar veel cruisers voor langere tijd blijven liggen, soms maanden. Het is dan ook een beetje een sfeertje van op een camping. De meeste kennen elkaar, nieuwelingen zijn welkom maar hebben wat tijd nodig om in het ritme te komen. Toch doen ze hun best om iedereen informatie te geven. Elke morgen om 07:30 is er op VHF kanaal 66 een info sessie. Het begint met het lokale weer, daarna het globale weer en dan komen vaste rubrieken aan de beurt: dringende vragen die een antwoord vereisen (bvb medische noodgevallen), nieuw aangekomenen die zich willen voorstellen, wie gaat vertrekken, schatten in de bootkelder (treasures of the bilge): vraag en aanbod van tweedehands spullen, activiteiten van de dag (yoga, schaak, tai-chi, daguitstappen, winkeluitstappen, …), lokale zaken die aankondigingen doen (bakker, restaurant, …).

Er is WIFI in de horecazaken aan de rand van de baai, en rond om rond liggen er marine werkplaatsen, restaurants en eetplaatsjesPrickly Bay Grenada (2) Prickly Bay Grenada (1).

 

Wat hebben we eigenlijk allemaal gedaan tijdens die dagen? Ik heb onze plooifietsjes en het fietsaanhangwagentje ineengestoken, en we hebben deze met succes eens getest tijden een shopping uitstap. We hebben veel op internet gezeten, en onze blog bijgewerkt. Ik denk dat dit misschien het moeilijkste gaat zijn van de blog: de berichten tijdig met foto’s op de website te krijgen.

Eigenlijk vliegen de dagen voorbij, ’s avond zitten we na het avondeten naar elkaar te kijken en vragen we ons waarmee we toch weer gans de dag bezig geweest zijn. We hebben ons in elk geval nog geen minuut verveeld. Ik heb zelfs nog geen tijd gehad om aan een leesboek te beginnen. Daarvoor liggen er nog vele handleidingen op mij te wachten, die eerst moeten doorgenomen worden om ons de werking van de boot eigen te maken.

Nog een opmerking: ik drink hier water zoals nog nooit tevoren in mijn leven. (en pils ook, maar das nog iets anders). Thuis kreeg ik een verdrinkingsgevoel bij het snel drinken van een glas water (lach niet, ik heb nog mensen gehoord met hetzelfde gevoel, cfr FW), maar hier kan ik hele glazen na een achterover kappen van de dorst. We hebben een sodastream en daar maken we dan zelf spuitwater mee, met of zonder smaakje bij. Ik heb echt het gevoel dat mijn lichaam gezuiverd is (nu nog de geest…) want Ik denk dat ik ook wat vermagerd ben, maar we hebben geen weegschaal mee, dus het blijft een gevoel. Ik denk dat ik hier minder eet dan thuis, misschien is dit wel door de warmte. Ik drink zeker minder alcohol. Van bier is hier enkel pils en pale ale te krijgen, niet echt mijn favorieten, dus dat scheelt ook al met de calorieën. Hier zijn geen moniken in weide omtrek te bespeuren, of amateur brouwers die een Orvelo’ke uit hun mouw kunnen schudden. Dag, ik heb het al gezegd voor het vertrek, maar ik denk dat het er nog van zal komen dat ik zelf bier zal brouwen.  Ik zal wel de hulplijn moeten emailen want ik ken er niks van.

Ik ben met flipper (ons bootje weet je wel) om teelaarde geweest.Prickly Bay Grenada (3) Ik ga namelijk tomaten en radijsjes proberen kweken. Ik heb een omgekeerde tomaathouder gekocht (As seen on tv) en daarvoor moet ik eerst een tomaatplantje hebben. Vermits dit hier niet te krijgen is, en tomaten ook al moeilijk (wie had dat gedacht?) heb ik zaadjes gekocht en gezaaid. Wordt (hopelijk) vervolgd…

Zaterdag 12 tot Maandag 14 september GrenadaMarine baai naar Prickly Bay, Grenada

Wat gaat de tijd snel als je veel te doen hebt.

De eerste nacht op het water heb ik om een of de andere reden niet goed geslapen, en ik was wakker met de eerste zon, rond 6:00 uur.

Een van de eerste projecten was de watermaker,  Hugeau, uit zijn winterslaap halen. Eerst spartelde hij tegen met foutmeldingen van geen aanvoer, maar na het openen van zijn waterinvoer (die verstopt zat achter de andere, en die ik over het hoofd gezien had) dronk hij met volle teugen en produceerde aan de andere kant van het zuiverste water dat je je maar kan toewensen.

Ook de wasmachine, Marcella (naar de kuisvrouw die bij ons thuis hielp toen ik nog een snotneus was),  hebben we met succes een plaatsje gegeven in de kast. Ze paste als gegoten, en mag eruit komen om haar werk te doen. Via een aansluiting aan de kraan van de badkamer lavabo, en een afvoer in de wasbak is het leuk om haar haar werk te zien doen. Ik denk dat we nog veel plezier aan haar zullen beleven. Haier 1.0 Cubic Foot Portable Washing MachineHaier HLP21N

Verder hebben we nog alles op de boot een plaatsje gegeven. Dat was meer werk dan je denkt, want de vorige eigenaars, Steve en Tracy hebben voor een volledige uitrusting gezorgd. Een klein voorbeeldje dat het wel typeert: we hebben een handpers voor citroen, appelsien, knoflook en nog een tussenmaatje waar we niet van weten waarvoor het zou kunnen dienen.

Zaterdag zijn we nog met de publieke busjes naar Grenville geweest, en hebben we voor het eerst inkopen gedaan die we zelf kunnen klaarmaken, zoals vis (tonijn en Red Snapper) naast enkele basis ingredienten zoals meel, melk enz.

Maandag morgen hebben we de boot gedoopt met een ceremonie uitgevoerd door Ilse. Met de duurste champagne die we hadden kunnen vinden in Grenville tijdens ons schoppen daar (6oEC$)  [ Sorry Karel en Katie, we waren jullie doopfles vergeten in Belgie ] hebben we de goden om bijstand gevraagd. Nu is de boot officieel boven en onder het water geregistreerd bij de bevoegde autoriteiten.

Voor we het weten waren twee dagen voorbij, en begon het er allemaal een beetje deftig uit te zien. We begonnen zowaar uit te kijken naar iets anders.

Daarom zijn we maandagnamiddag vertrokken naar een paar baaitjes meer naar het zuiden, Prickly bay, ook genaamd L’Anse aux Epines. Het verlaten van de meerboei verliep vlot, de motoren sloegen vlot aan, en voor we het wisten waren we vertrokken.

Het was een korte reis op motoren (het zeilen zal nog even moeten wachten tot we de boot wat beter leren kennen, niet alles tegelijk) waarbij we enkel verrast waren door een klein maar gevaarlijk rif voor de ingang van Prickly Bay. Poseidon moet blij geweest zijn met het offer, want hij bracht ons op voorhand op de hoogte van het gevaar. Het ankeren in de baai was een oefening in haven maneuvers waar ik ooit eens een weekend cursus voor gevolgd heb in Oostende. Laverend tussen de naar schatting 50 boten die reeds voor anker lagen hebben we ons eigen stekje uitgekozen, op 7 meter diepte. Met een ketting uit van 25 m met daaraan onze kolos was ik er redelijk gerust in dat we zouden blijven liggen. De motoren konden ons met beide op volle kracht achteruit in elk geval niet bewegen.