Ilse vond dat ik er te oud uit zag, en dus moest ik een verjongingskuur doormaken. Ik heb me in de voormiddag dus geschoren. De enige baard die ik in mijn 55-jarige bestaan gehad heb, moest eraan.
Voor het scheren (65 jaar)Tijdensen na het scheren (55 jaar)
In de late namiddag zijn we vertrokken naar ons tweede land, Vincent and the Grenadines. Eerst hebben we nog met wasco op een witte vod de vlag van het land gemaakt, gelukkig niet te moeilijk
vooral in vergelijking met de vorige vlag van dit land (tot 1985)
En dan zijn we vertrokken voor een heel korte zeiltocht van ongeveer een uurtje
De routines van het vertrekken, het hijsen van het zeil, het zeilen, het strijken van het zeil, het aankomen, het ankeren beginnen steeds vlotter te verlopen.
We liggen nu heel alleen in een grote baai genaamd Frigate Island Bay op Union eiland, deel van St Vincent en de Grenadines. We hebben de gele vlag gehesen ter indicatie dat we nog niet ingeklaard zijn, en morgenvroeg moeten we met de fiets naar de immigratie en de douane in het dorpje naast de baai (Clifton)
De baai is heel groot maar heel ondiep. We liggen in twee meter water, naast een beschermend rots (Frigate Island). Aan de andere kant van de baai ligt een dorpje (Ashton) waarlangs we heen moeten op weg naar Clifton. Hier is ook wifi, zodat deze blog wat updates kan krijgen.
Bij het terug installeren van ons grootzeil in Grenada Marine had ik gezien dat de bescherming van de sleuven waarin de latten passen was versleten op de plaatsen waar het soms tegen het want aan schuurt. Maar bij Grenada Marine hadden ze geen tijd om dit te vermaken, dus hebben we dit uitgesteld.
Tijdens het lezen van de uitstekende eiland gids van Chris Doyle Sailors guide to the windward islands blijkt dat er in Tyrrel Bay een zeilherstel shop is genaamd ‘In Stiches’. Na het mondeling uitleggen van het probleem aan de eigenaar Andi Smelts zei hij dat ik mocht afkomen met mijn grootzeil. Alhoewel hij eigenlijk geen tijd had – nog een miljoen dingen te doen – en een ongelofelijke ongeorganiseerdheid vertoonde – waar is mijn schaar nu weer – leek hij mij een sympatieke exentriekeling. Hij woont op een zeilboot, 100 m van zijn werk. Maandag 21 september Tyrrel Bay
De ijsmaker (Miko hebben we hem gedoopt) nagekeken omdat hij geen ijs maakt, maar wel vriest. Blijven steken op het losmaken van 3 vijzen zonder schroefgroef, met zeshoekige kop in amerikaanse maat. Geen dopsleutel op de boot in amerikaanse maat die klein genoeg is, 6mm sleutel te klein, 7 mm te groot. Vise grip en tang werken niet want te weinig ruimte.
In de late namiddag (vanaf 4 uur) als de zon wat aan het verzwakken is heb ik de ervaring van Grenada Marine gebruikt om het grootzeil eraf te halen, ondertussen veel foto’s nemend om het er ook op dezelfde manier terug op te krijgen. Het duurt ongeveer 3 uur om dit te doen: Eerst de zeilzak losmaken, de vier ronde latten uit het zeil halen, alle haken van het grootzeil aan de mast losvijzen, alle 3 de reeftouwen losmaken, het achterlijk los, en hupla het 30 kg wegende witte zeil opplooien voor de wind het kan wegblazen.
Dinsdag 22 september 2015 Tyrrel Bay
Na het samen bekijken met Andi van de taken zag hij dit soms wel zitten, en dan vijf minuten later weer niet. Enfin, uiteindelijk ging hij dit varkentje morgen wassen.
Latzak 3 had dringend een nieuwe bescherming nodig, latzak 1 en 2 hadden op het uiteinde een bescherming die ongeveer half versleten was. Hij schatte het werk
en materiaal op maximaal 500 EUR.
Het goede nieuws was dat volgens Andi het zeil nog ongeveer 5 jaar te leven had, wat meer was dan ik verwacht had.
Woensdag 23 september Tyrrel Bay
Even langs gegaan bij Andi, en hij gaat er morgen nog steeds aan beginnen 😉
Ilse en ik hebben een tochtje gemaakt met Luk, Lucienne en Lucky (onze fietsjes en aanhangwagen).
Stefan, Luc, Lucky. Kenners herkennen de foto als onderdeel van de vuile brackees in de wereld reeks
We hebben zeker drie keer de vraag gekregen of we ze niet verkopen.
Blijkt dat Grenadiens houden van show, en van ik heb iets dat jij niet hebt. Plus ze zien er nog gloednieuw uit. Vooral Lucky trok de aandacht. En ik trok Lucky.
We hebben alle winkeltjes van de hoofdstraat van HillsBorough gedaan (ik en Ilse samen op winkeltocht, dat moet van 2012 geleden zijn), maar niet voor kleren maar voor eten.
Dan rustig terug gefietst met onze buit voor een paar dagen. Langs de weg nog een stalletje gedaan voor wat groenten.
’s avonds emailtje gehad van Andi:
“Werk voor latzak 3 gedaan, breng de lat even langs, kan zijn dat alles voor niets was want zeil gekrompen.”
Donderdag 24 september Tyrrel Bay
Met een klein hartje langs geweest bij Andi met lat 2, dan terug naar de boot en langs geweest met lat 1,2,3,4. (Reken voor de trip met flipper tussen de boot en de kust
steeds een kwartiertje). En Andi had gelijk, door het stikken van de zigzag steek wordt het zeildoek samengenepen en wordt de afstand langs de naad kleiner. In dit geval
zo een 3 cm over een afstand van 4 meter, waardoor de lat uitstak uit het zeil en de latdop niet in het zeil kon worden geschroefd.
Dus moest de versteviging aan beide kanten er weer af. Enfin, ik heb aangeboden om dit te doen, vermits een naad losmaken een secuur maar gemakkelijk werkje is.
Na wat praten blijkt dat het naaien van een zeil over de dwarse richting geen alledaags werkje is, en vooral door de grote zeilmakers gedaan wordt. Meestal wordt er aan de kant van het zeil bijgewerkt om dat daar de slijtage voorkomt, maar bij het dwars werken moet de helf van het zeil door de arm van de naaimachine, en dat is geen synecure. Om het rimpen van het zeil tijdens het naaien tegen te gaan besloten we om het zeil met de lat erin door de naaimachine te halen.
De hele voormiddag hebben we samen gewerkt, en onderwerpen behandeld van Tatcher, torrents, films, Carriacou, BBC4, windows, het eiland leven, kanker, … Enfin, om een lang verhaal kort te maken: om 14 uur had ik 1 latzak die nu beschermd was tegen slijtage en kenden we elkaar een stuk beter. De andere twee latzakken zag Andi niet meer zitten… en ik eigenlijk ook niet.
Andi heeft vlug en passant nog een akkefietje in de luie zak (lazy bag, waar het zeil in opgeslagen wordt) vermaakt en rekende voor de twee dagen een heel faire prijs aan van 500 EC$ (zo’n 133 EUR), materiaal inbegrepen.
In de namiddag nog eens langs geweest om naar Andi zijn computer te kijken want om een of andere reden liep de upgrade naar windows 10 vast. Na wat googlen kreeg ik dit aan de praat, maar de download van 10Gb duurde heel lang (dagen…)
In de late namiddag nog met Ilse gewandeld naar een hardware store Cariasoap om een 1/4″ dopsleutel te vinden die ik nodig heb om Miko te opereren. Verbazend grote winkel, maar weinig assortiment. Geen success. Andi had wel de dopsleutel dus die geleend. Sucessvol 3 vijzen uitgedraaid!
Vrijdag 25 september Tyrell bay->Anse Laroche
s’morgens het zeil op de boot gemonteerd zonder al te veel problemen. Het grootzeil ziet er goed uit, en bijna alle touwen zaten van de eerste keer goed.
Dan nog even bij Andi waar de download op 50% was, en nog steeds liep. Ik heb de dopsleutel van hem gekregen!
Afscheid genomen van wat ondertussen een vriend geworden was.
Met de boot gaan tanken: door het volledige ankerveld slalommen, tot bij de tankkade. Alles zeer vlot verlopen, Ilse weer wat geruster met nog een moeilijk maneuver achter de rug. Ongeveer 50 imperial gallons diesel ingeslaan (Grenada is ex-Engeland colonie) voor 150 EUR en daarna zijn we vertrokken voor Anse Laroche.
Korte maar leuke zeilreis gehad bij 15 knopen wind. In de baai kleine baai lag reeds een motorjacht en een zeil catamaran, type Wharram.
Er ons tussen gewrongen en geankerd, maar niet zeker hoe de anderen lagen en wat de wind ging doen met onze draaicircel van 30 meter ketting.
Het zit zo: zolang er geen wind is kun je niet weten of je goed ligt. Enkel bij wind van 10 knopen of meer komt tevoorschijn waar iedereen zijn anker ligt. Vannacht is de voorspelling periodes van windstilte tot wind van 15 knopen. Onze buur de wharram negeert ons, hij is waarschijnlijk ontstemd dat er nog een boot in de baai ligt, en te dicht naar zijn goesting. Er zit geen vlag op de boot, maar ik denk dat de man en de vrouw (elk vooraan in de 60?) met hond Fransen zijn, zo van de oude slag.
Zaterdag 26 september (Anse de la roche)
Onrustige nacht gehad met varierende wind, om het half uur de afstand tot de wharram ingeschat, en twee keer de ketting met 10 m opgehaald. De volgende morgen na het vertrek van de motorjacht rond 10 uur ons direct verlegd. Om een kwartier later de Wharram ook te zien vertrekken… Ons terug verlegd naar het absolute midden van de baai. Wie eerst ergens aankomt mag zijn plaats bepalen.
Op de middag kwam nog een zeilcatamaran ankeren. Die waren slimmer dan ons en lagen gewoon verder van het strand af. Volgende keer ga ik dat ook doen. Een mens leert al doende.
Kreeg net email van Andi (we hebben hier af en toe zwakke wifi toegang) : Hi Y’All, It worked !! I am now devoting time to discover wot all the fuss is about Windows 10. Sorry we could only get one batten pocket ready for the Pacific cruise. I hear there are competent sailmakers in Panama. Thanks again for the help with the Asus. All de best, Andi
Onze stand up paddleboard (SUP) opgeblazen maar nog niet geprobeerd. Hangt uitdagend aan de reling naar ons te lonken.
We zijn gaan snorkelen in de baai, hebben heel veel soorten vissen en koraal gezien. Niets spectaculairs, maar wel leuk om mee te maken. Je voelt je als een vogel in glijvlucht over een landschap dat druk bevolkt is, maar je kan niet landen. Op een moment kon ik niet voor me uit zien door de duizenden piepkleine visjes (1 cm?) die om me heen zwommen. Ik had net hun school bezocht. Ik zag een driehoekige vis van 30-40 cm lang en ongeveer 15 cm breed tussen de ogen, 1 cm aan de staart. Ook een pijlstaart rog zien luieren in/onder het zand en rond onze ketting was het een drukte van belang. Vermits de ketting door het schip wat over de zandgrond wordt gesleept, zijn deze bleke vissen er als de kippen bij om te zien of er niets lekkers opduikt. Op en neer langs de ketting wordt er een gevecht geleverd tussen de groten (25 cm lang) en het klein grut (5 cm). Ik heb ze kettingschuimers genoemd.
Er kwam een vissersbootje langs waarvan we 3 langousten van elk ongeveer een halve kilo hebben gekocht voor 40 EC$ (15 eur) samen. Voor vanavond.
In de namiddag nog de australiers van onze buren het zeiljacht “More aMore” uitgenodigd om bij ons iets te komen drinken. Ondertussen gingen Ilse en ik een wandeling maken.
Na het volgen van een stroombedding voor ongeveer 100 meter kwamen we bij een mooi onderhouden pad. Heel mooie wandeling gemaakt op de heuvels rond de baai. Geen kat te zien, maar wel een hond die ons een tijdje volgde. Het was heel stil, met een aangename temperatuur. De bomen deden ons denken aan Europa, maar dan in de krom gewrochte
versie, de sporen van een leven lang vechten tegen de dorst en de temperatuur. Een beetje Tolkien achtig.
Na onze wandeling was het ver 6 uur, tijd voor het zonsondergang (drink)moment. De aussies riepen dat we bij hen moesten komen, in plaats van zij bij ons. OK voor ons.
Vanaf nu is dat de truk: zoek een groter jacht uit, nodig ze uit en ze zullen uit gene ons uitnodigen.
Het bleek een mega zeilcatamaran te zijn (62′, de helft langer dan de onze) met aan boord de 2 australische eigenaars (Vic en ?) en 2 bezoekers van canada. Heel leuk, en de tijd ging snel voorbij tot het donker was. A propos, als je ergens uitgenodigd wordt moet je steeds je eigen drank en versnaperingen meedoen, kwestie van het uitnodigende jacht niet zonder gerief te laten vallen.
Terug op onze boot onze kreeftjes op de bbq gelegd, smakelijk gegeten en daarna naar het eerste deel van Scarface gekeken. Want om 21 uur vielen mijn ogen dicht, bedtijd
weet je wel. Ik weet nu hoe Walter van Demaco zijn leefritme eruit ziet 😉
Zondag 27 september 2015 Anse dela roche
Vannacht goed geslapen, was redelijk heet want niet te veel wind. Op om 6:00 uur want het was al licht.
Met een koffietje uit de AeroPress deze blog geschreven. Vandaag gaan we waarschijnlijk naar St Vincent en de Grenadines. Als we toekomen om 16:00 is de douane gesloten en dan moeten we maar de maandag inchecken. Spaart wat geld uit (zondag is dubbel tarief).
Ilse is de boot aan het kuisen, Marcella is vers water aan het omtoveren naar een zwarte variant, en de zee kabbelt verder.
Ik denk dat ik eens ga snorkelen, om te zien hoe het met de les gesteld is onder water. (Of geen school op zondag?)
