Op 3 september om 5:00 uur kwamen onze dochter Emma en haar vriend Seba op Tahiti aan na een vliegtuigreis van 30 uur. Tijdens de drie weken dat we samen waren hadden we besloten om sommige van de gemeenschapseilanden te bezoeken, van oost naar west in volgorde: Tahiti, Moorea, Raiatea met Tahaa, Bora Bora en dan terug naar Raiatea waar ze het vliegtuig namen naar Tahiti en verder naar huis terug. Tot onze grote verbazing kwamen ze fris van de vlieger en waren klaar voor wat actie!
Tijdens ons 2-daags verblijf aan de kaai van de stadsmarina in Papeete, de hoofdstad van Tahiti en FP, werkten Seba en ik nog enkele projecten af, allemaal verband houdend met het installeren van de nieuwe zonnepanelen zoals beschreven in mijn vorige blogpost.
We demonteerden de bestaande bekabeling (om de zonnepanelen connectors type MC4 op te laten plaatsen met een speciale tang), we demonteerden de oude panelen, haalden de nieuwe op, lieten de connectoren plaatsen op de oude kabel en monteerden deze samen met de nieuwe panelen. Na testen bleek echter dat de plus en min connectoren verwisseld waren gemonteerd op de kabel [dan laat je het over aan de experts…], en omdat de technische man niet kwam opdagen om nieuwe connectoren te plaatsen, hebben we de aansluiting op de controller omgewisseld. Klaar voor wat zonne-energie …. dachten we.
We sloten onze eerste avond samen af met een bezoek aan de roulottes, een verzameling van food-trucks die een verscheidenheid aan fast-food aanbieden. Vermits de polynesische keuken erg beinvloed is door de chinese keuken, hebben we een chinese roulotte gekozen. Het was naar FP normen goedkoop en zozo qua prijs/kwaliteit. Emma’s poisson cru was excellent, maar mijn frietjes konden de vergelijking met het Belgische origineel niet doorstaan (Het geheim van de twee keer bakken is hier nog niet doorgesijpeld). De volgende dag hebben we de hoofdstad Papeete bezocht, met de lokale markt, het parelmuseum en het nieuwe en zeer aangename stadspark langs de haven, waar onze boot tegenover ligt.
De volgende dag waren we klaar om aan onze toeristische rondreis te beginnen. Met een gehuurde wagen (55$/dag bij ecocars) reden we het hoofdeiland Tahiti Nui rond met een drietal grote stops: vooreerst een heel mooi bewaarde/herstelde Marae (religieus oeroord) Mahaiatea waar we de enige bezoekers waren, dan een nogal stevige wandeling op en langs een bergkam, en tenslotte een bezoek aan drie watervallen. De wandeling ging langs smalle glibberige paadjes een helling op en veranderde dan in mooie brede wandelpaden langs vergezichten over de baai. Op de terugweg kozen we voor het pad dat een riviertje volgde terug naar beneden, wat ons direct in tropische woudstemming bracht. Gelukkig waren er vele touwen gespannen want het was op sommige plaatsen redelijk stijl en glibberig.
Voor we de dag afsloten hebben we uitgebreid gaan winkelen in een grote Carrefour (auto!) zodat we klaar waren om de volgende dag af te varen. Die avond hebben we wel nog een Polynesische dans bijgewoond in het sjieke Intercontinental hotel. Het was indrukwekkend mooi en lekker!
Vanuit onze ligplaats aan de drukke hoofdboulevard van Papeete konden we steeds onze volgende bestemming zien: het eiland Moorea dat op een drietal uren varen ligt. Het was meteen ook de eerste ervaring voor Emma en Seba met het zeilen op zee in een catamaran. Het weer was super: volle zon, licht windje, niet te grote golven. Alles verliep vlekkeloos, en tegen de avond lagen we in Cooks bay voor anker.
Op Moorea hebben we een lange wandeling gemaakt naar de Belvedere: langs de asfaltweg via een marea naar omhoog tot aan het uitkijkpunt over de beide baaien, en dan terug langs een lastig en lang bospad naar de baai. Vermoeiend maar betoverend mooi. Gelukkig konden we iets drinken onderweg, want de zon zorgde ervoor dat we heel wat calorietjes kwijt waren geraakt onderweg.
Op de boot kwamen we tot de vaststelling dat onze oude zonnepanelen controller niet in staat was om de 70V van de zonnepanelen te verwerken, in tegenstelling tot wat de verkoper had gezegd [Nota aan mezelf: volgende keer zelf beter checken]. Een emailtje naar de fabrikant bevestigde dit. Zonder het te weten had ik een nieuw soort paneel (Benq PM096B00] dat zeer hoge voltages (65V oc) afgeeft. In Tahiti had ik echter een verdeler van Victron gevonden die wel het juiste controller had (Blue solar charger 100/50). Dus heb ik een ferry over en weer genomen Moorea/Tahiti waar ik een dagje mee zoet was. Maar ’s avonds was de nieuwe controller geinstalleerd en werkte hij …. dachten we.
Als laatste Moreaanse (tjiens, is ‘Moreaantje zo zwart als roet’ soms afkomstig van Moorea??) activiteit zijn we gaan zwemmen met de stingrays (pijlstaartroggen). Er lagen nog twee andere toeristenboten aan de plaats die aangegeven stond op de kaart, en het resultaat van het voederen was dat we in een oogwenk waren omgeven door roggen en haaien. Wel even wennen voor Seba en Emma, maar de roggen zijn misschien wel opdringerig maar niet gevaarlijk. De (ook ongevaarlijke) blacktip sharks bekijken het hele gedoe vanop een kleine afstand, en hopen dat er voor hen een visje zal inzitten. Alhoewel het voederen van de vissen controversieel is, zorgt het wel voor een heel directe natuurbeleving.
Ter afsluiter van dit stukje nog even uitleggen wat er aan de hand is met de nieuwe zonnepanelen: ze geven elk tot 20 Ampere stroom, en de bestaande bedrading en zekering is slechts voor 20 Amp in totaal (voor de vorige drie panelen samen). Tijdelijke oplossing is dus een van de zonnepanelen uitschakelen tot we weer in Papeete zijn en ik nieuwe en zwaardere bekabeling kan trekken. Ik had dit moeten nachecken bij de installatie, slecht punt voor de kapitein.
