Na ons bezoek aan Hanavave op Fatu Hiva zijn we vertrokken voor een dagoversteek naar ons als eerste aangedane eiland Hiva Oa, maar dan aan de achterkant deze keer (NE) , in een niet beschutte baai Pouamau. Niet beschut wil zeggen dat de wind en de golven normaal recht de baai inkomen, en een gevaar vormen om de boot op het strand en de rotsen te drijven. Maar nu waren de weersvoorspellingen zeer goed voor de komende dagen, en daarom lagen we in een grote maar anders verlaten baai zonder wind, en met weinig deining.

We bezochten hier de meest gekende Tiki beelden van de markiezen. Na een korte wandeling door de enige straat van het dorp kwamen we op een gemaaid stuk grond langs de weg, waarop de beelden stonden. Op ons na was er niemand, en we genoten van de invloed van de geesten op deze plek. We schudden twee pompelmoezen uit een boom en aten deze heerlijke dorstlessende vruchten op. Kort daarna kwam er een ruiter het pad op en we volgden hem naar zijn ‘werk’: in de kokos plantage haalde hij kokosvlees vanuit de noten, en nam het in zakken mee naar huis om te laten drogen. Na een drietal dagen heeft hij Copra, wat hij verkoopt als inkomen.

We gingen met hem mee tot bij zijn huis, waar hij wat andere vruchten uit de bomen haalde: pompelmoezen, twee zuurzakken , citroenen, karambollen (sterfruit), een tros bananen en veel pommes cither. In ruil gaf ik hem wat benzine en namen we hem mee met zijn vriendin, kindje en neefje naar de boot. De kinderen en zijn vrouw hadden nog nooit op een zeilschip gezeten en vonden het geweldig. (Tot de kleinste er grijs begon uit te zien, en we hen allemaal terug naar de kant brachten voor ze echt zeeziek werden).

De volgende dag zijn we verhuist naar de baai ernaast, die wel beschut is:  Hanaipa baai. Onderweg merkte Ilse een raar geluid, nl de waterpomp was continu aan het werken. Het bleek dat er een lek was waardoor onze 600L voorraad zoet water in de bilge (onderste deel van de boot) gepompt was. Ik heb de electriciteit van de pomp afgelegd, en eens we geankerd waren, gekeken wat er aan de hand was: een darm was losgekomen waardoor het water onder druk zich een weg zocht naar buiten. Om de darm terug en beter te bevestigen heb ik wel de pomp met drukvat moeten demonteren, maar het viel allemaal best mee. Na een halve dag sleutelen konden we terug water maken om onze voorraad aan te vullen.

We hebben wel nog een ander probleem dat we hopen op onze volgende stopplaats op te lossen: onze batterijen worden niet goed meer opgeladen, meer hierover verder.

We hebben nog een mooie wandeling genaakt in de dorpsstraat: vanaan het strand gaat de betonbaan omhoog de de vallei in. Er is maar een straat, en ze is fotogeniek. Het valt op dat de Markiezanen veel werk maken om hun tuin en buurt mooi te onderhouden. Elke morgen zien we talloze rookkolommen die aangeven dat er bladeren worden verbrand (Hier mag dit nog).  Ook in de palmboom bossen wordt de grond opgeruimd en gemaaid, kwestie van de kokosnoten gemakkelijk te vinden, maar toch wel een stevige karwei.

Na een paar dagen zijn we dan s’avonds om 18:00 uur vertrokken voor een nachttocht naar ons volgende eiland: Nuku Hiva, zo een 80Nm weg. Er was geen maan en dus was het varen in het donker, gelukkig met een matige golfslag en een eerder stevige wind. We waren daarom sneller dan verwacht bij het eiland Nuku Hiva, zo rond 9:00 uur s’ochtends. Onze eerste meerplaats, de Taiohae baai,  is zeer groot en er liggen slechts een twintigtal boten (dus geen nood voor een hekanker ;-). Ik had via email een afspraak gemaakt met Kevin van Nuku Hiva yacht services, en hij is de volgende dag gekomen naar de boot om de problemen met onze batterijen mee na te kijken.

Opgelet, technisch stuk komt eraan. Ik had mijn huiswerk goed gemaakt, en wist waar alles lag, had alle handleidingen nog eens gelezen, en had de batterijen nagemeten. Na een uurtje stelde ik vast dat Kevin mijn mening deelde: de originele dubbele Lagoon batterijladers waren de boosdoeners. De ene werkte niet meer, en de andere sloeg om de haverklap af om daarna terug tot leven te komen. Geen wonder dat het zo lang duurde om de batterijen te laden met de generator: we hadden slechts een rendement van 30%. Gelukkig zit er reeds een Mastervolt combi inverter-lader op de boot die tot nu toe enkel voor inverter gebruikt werd. Dus heb ik de leiding van de Lagoon lader verlegd van het motorcompartiment naar onder het bezoekersbed. Dat klinkt gemakkelijker gezegd dan gedaan, want om in de technische holle ruimte van de boot te geraken heb ik de kast van de ex-ijsmaker moeten uithalen, en om een draad uit een bundel te halen van zo een 50-tal andere draden loopt het zweet gauw van het lijf. (Zeker bij 30 C) Maar de aanhouder wint, en het resultaat maakte me blij: alles werkte zoals verwacht. Ook heb ik een aantal aansluitingen aan de batterijen veranderd, zodat de batterij-uitlezer (shunt) nu correct registreerd. Dit was een probleem dat er al was van de vorige eigenaar en zorgde dat de batterij uitlezer nooit correcte informatie gaf over hoeveel capaciteit er verbruikt was, en hoeveel de batterij geladen was.  Ik ben dus een gelukkige jongen: problemen verholpen, extra mogelijkheden bij, en dit alles voor bijna geen geld (75 $ experten advies), want mijn tijd en werk reken ik niet aan…

Dus nu zijn we klaar om morgen te gaan tanken, en dan vertrekken we naar een nabijgelegen  baai der koningen, alwaar ons een der mooiste watervallen van de wereld staat te wachten (allez, volgens de boekskes)

Stay tuned…