Grenada – ’s morgens giet het gans de dag, in de namiddag stralende zon.
Ik ben vandaag twee keer bij de douane geweest. Een keer op de marina om ons cruising-permit van een maand te kopen voor 50 EC$ (ong 18EUR) en een keer in de namiddag, waarover hieronder meer. Bij het overlopen van de bootwerken ziet het er naar uit dat we morgen middag in het water kunnen! Alles is wel nog niet gedaan, maar de roep van de zee is te sterk. Sommige kleine dingen zullen we in het water doen, of morgenvoormiddag. Ik denk aan de naam op de boot zetten, de zinken van de propellers vervangen, de wasmachine instaleren als deze toekomt, …
Op mijn uitdrukkelijk aandringen heb ik deze morgen om 10:00 de agent ontmoet voor het douane kantoor, dit is de persoon die het papierwerk voorbereid en begeleid terwijl het door de verschillende stadia wordt geloodst. De bedoeling is dat ik samen met hem kijk hoe we ons gerief dat met de boot toekwam vandaag uit de douane hun hangar kunnen halen. Het staat er immers reeds een kleine week. Het eerste wat Ricky Telesford, onze agent me meegeeft is dat het 741 EC$ aan inklaringskosten gaat kosten. Ouch. Dat is 6% op de kostprijs van alle goederen waarvan ik facturen heb doorgegeven. De tweede koude douche is zijn verloning: 800EC$. Want, zo zegt hij, het was veel werk. Maar dat wist ik, ongeveer 90 artikelen, van kleine dingen zoals oordoppen tot grote dingen zoals plooifietsen. Alles moest overgetypt worden in het systeem van de douane, een code krijgen en een prijs omgerekend in EC$. Omdat geen enkele van mijn artikelen vallen in de categorie “Nodig om een boot te doen werken”, vallen we buiten de 1,5% taks van “boot in transit” waarover ik op het internet gelezen had maar wel onder de regel “je gelooft het niet wat cruisers allemaal meesleuren” van 6%. Ik moest ook nog vervoer regelen om de goederen terug naar de marina te krijgen. Ricky stelde voor om te proberen het in zijn auto te doen voor een prizetje van 85 EC$, wat ik wel wou proberen.
Het begin verliep zeer vlot, maar dat hadden we dan ook zelf onder controle. Het 30 bladzijden tellende dossier afdrukken, pasje halen om met de wagen op de haven te mogen, taksen betalen bij de kassa. Daarna moet het dossier nagekeken worden, en daar liep het mis. Normaal duurt dit ongeveer 10 minuten, maar bij ons tikte de klok duchtig door, het was nu omstreeks 11:30. Tot Ricky zag dat ons dossier lag op een bureau met een lege stoel. Om 12:00 uur nog geen beambte te bespeuren. Dan maar gelijk met de beambten onze lunchpauze genomen van 12:10 tot 12:50. Bij het terugkomen horen we van een andere agent dat de bewuste ambtenaar ons zocht, want dat hij het dossier niet verstond. De kans om dit uit te leggen kregen we echter maar om 14:00, want dan verscheen de agent aan het bureau terug. Na nog wat andere dingen gedaan te hebben en een halfuurtje weer zo voorbij was (voor hem), kwam hij aan het venster en deed zijn beklag tegen Ricky, Hij had dubbelzijdig afgeprint, en het witte formulier van zijn kantoor gebruikt ipv het standaard geelkleurige document. Na Ricky een uitbrander te hebben gegeven, keurde hij het dossier ongewijzigd goed. (Gelukkig maar, want we hadden al betaald. Vreemd dat ze de twee handelingen niet omkeren: eerst nakijken en dan betalen). En wij weg hiermee, naar het magazijn. Na nog een kleine administratieve kost van 22EC$ was ik in blijde verwachting van ons pakje. En het zag er goed uit!
Ricky rijdt met een Toyota RAV4 
(iets wat veel vuile brakees kennen na de onzachte introductie van Johan aan Ravke ergens in de vlaamse velden), maar dat was iets te ambiteus want hoe zeer ik ook mijn laadkunsten te voorschijn haalde, het was simpelweg te klein. Gelukkig stond er ook een lichte vrachtwagen aan de kade, en de chauffeur hiervan stelde voor om het karton mee te nemen voor 100EC$, wat me een eerlijke prijs leek. Ik moest eerst nog Ricky betalen, maar vermits we te veel tijden zouden verliezen met naar een ATM te rijden, stelde Ricky voor dat ik zijn loon aan de vrachtwagen chauffeur zou betalen, hij zou dit dan later wel krijgen van deze laatste. Maar de chauffeur loste het probleem ter plaatse op door Ricky zelf te betalen, en het bedrag voor mij voor te schieten. Dit zou niet rap waar zijn in België denk ik.
Dus wij op weg, echter wel met een aantal hindernissen, want als je hier een taxi of vrachtwagen neemt ga je nooit rechtstreeks naar je bestemming. Altijd is er wel een vriendin die mee reist, en in ons geval was dit niet anders. We hebben nog een half uur staan wachten op de eigenaar van een kachel die op de vrachtwagen stond en de weg moest tonen voor de levering (niemand op het eiland hier heeft een GPS), nog een andere lading opgepikt, de kachel afgezet, de vriendin opgepikt en weg waren we. Rond 17:00 stonden de dozen op de boot: missie geslaagd.
Aanbevelingen voor hen die het na mij nog gaan doen: als het nieuwe of gerepareerde stukken met een faktuur aan een “Yacht in Transit” zijn waar een boot niet zonder mee kan varen, dan geldt een tarief van 1,5% taks. indien ingeklaard door een agent. (Nb. dit is bvb niet een frigo, maar wel een alternator). Andere nieuwe stukken met een faktuur voor een “Yacht in Transit” zijn dus 6%. Persoonlijke stukken zonder faktuur weet ik niet wat de boot-douane ermee zou doen, maar de luchthaven douane liet mij gaan met 20EUR voor 8 dozen persoonlijk gebruikt gerief. DUS als je kan geef het mee met een vliegende bezoeker via de douane van de luchthaven, het minst ambras. Maar zeg niet dat je voor een boot komt, geef gewoon een adres van een hotel bij de marina. Indien via de boot: niet alles aangeven. Ze controleren enkel of de inhoud fakturen er normaal uitzien en doen de zending normaal gezien niet open.
