Stefan 34°in de schaduw, zonnig met af en toe een korte bui
Ik loop dus tot nu toe altijd een paar dagen achter met mijn verslag (7 om precies te zijn). Dat zal beteren, want ik krijg stilaan meer en meer vrije tijd. (Ironisch om dit op vakantie te zeggen, niet?)
Waar waren we gebleven? Aha, op zaventem. Na een kort en krachtig afscheid van onze geliefde verwanten in eerste graad naar onder en boven zoals beschreven bij Ilse haar verslag, zijn we op de vlieger gestapt. Dat was best een leuke ervaring met 
: we hadden gekozen voor het extra pakket (+99EUR), en dat was zijn prijs meer dan waard: 10 extra kilootjes bagage, een business class type stoel met wat filmpjes en wat beter eten. Het was een 9.10 uur lange vlucht Brussel – Miami, maar met het voordeel dat we niet moesten overstappen.
We verblijven in een soort appartement-hotel Sunbrite appartments. Blijkbaar is dat hier geen uitzondering, want overal zie je appartementen te huur. Er zijn ook echte hotels, maar die zijn aan de (zeer) dure kant. Met onze gehuurde Toyota corolla en mijn GPS app op mijn iphone zijn we er vlot geraakt. (De Nokia ‘here’ app is werkelijk de max: all kaarten van alle landen in de wereld gratis, en het werkt zonder netwerk verbinding. Echt de moeite om na te gaan! Waarom moet een mens nog een gps kopen?)
Een eerste probleempje was om onze wagen te parkeren. Je moet je Miami Beach voorstellen als Knokke in het kwadraat: een eilandje groot waar veel mensen dicht op elkaar wonen, met een constante toeloop van toeristen. Dus nooit geen parkeerplaats te vinden. Of toch geen gratis. Je kan wel overdag gratis parkeren van 7:00 tot 18:00, maar daarna is het enkel voor mensen met een bewonerskaart. 
Dus moet je in de parkeergarage, a rato van 1 $ per uur (ook ’s nachts!). Zodoende zijn we constant bezig met de wagen te verzetten, of ermee rond te rijden want dat is ook goedkoper dan parkeren 😉 Dat van die bewonerskaart is ook maar spreekwoordelijk, want ze rijden hier rond met een camera wagen die de nummerplaten controleert. Sta je verkeerd, dan word je weggesleept. Je moet ook verplicht steeds met je voorwielen eerst in een diagonale parkeerplaats rijden, want vooraan de wagen hangt er immers geen nummerplaat.
De eerste volle dag heb ik bijna geheel online gespendeerd. Ik had in Belgie een wenslijst opgebouwd bij amazon.com, en daar heb ik heel wat van besteld. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om 1 maand een proefabbonnement van gratis 2daagse levering te laten ingaan, wat ik dan terug ga opzeggen.
Deze plotselinge koopwoede heeft wel mijn (Amerikaanse) credit kaart firma’s verrast, want op geen tijd waren mijn Mastercard en Discover kaart geblokkeerd. Blijkbaar mag je zeker niet in een supermarkt betalen, want het was dezelfde Walmart rekening die allerlei bellen liet afgaan bij de anti fraud brigade van de respectievelijke banken. In tegenstelling tot België zijn de banken verantwoordelijk om frauduleus gebruik van de kaart te vergoeden ipv de consument, wat ze veel voorzichtiger maakt. Neem daarbij nog het feit dat deze kaarten nog steeds geen chip hebben en zich behelpen met de fraude gevoelige magnetische strip, en je ziet waarom de banken bij het minste vermoeden van fraude de kraan toedraaien. Enfin de chip kaart zit eraan te komen tegen 1 oktober 2015: chip cards are coming to the US. Om het gratis 800 nummer van de bank te kunnen bellen heb ik echter een vooruitbetaalde telefoonkaart van 20$ moeten kopen. Het heeft wat tijd gekost, maar na in totaal 4 blokkeringen hebben de algoritmes mijn nieuw koopgedrag aanvaard. Wacht tot ik in Grenada wat betalingen ga doen…
Na levering van ongeveer een 30-tal dozen, zijn ongeveer alle bestelde goederen toegekomen. We wachten met spanning of onze mini-wasmachine 
het gaat halen. Levering is beloofd voor 27 augustus, en Walmart houdt vol dat het in order komt. We zijn intussen den 25sten en ze is nog niet vertrokken … Duimen maar.
Een teleurstelling is dat ons verhoopt composterend toilet 
er niet bij zal zijn. Blijkbaar heeft de maker airhead een heel beperkte productiecapaciteit, en ondanks uitgebreide en op voorhand gemaakte afspraken kan hij het toilet niet in Miami op tijd krijgen. Ik denk dat het er in Grenada vanwege douane wachttijden ook niet van zal komen, dus zou het kunnen dat we ons de ganse trip gaan moeten ophouden…. Of nee, wacht er zijn 2 gewone marine toiletten op de boot.
Wat ik wel zeker weet is dat onze plooifietsjes meegaan naar de boot, want ik kreeg net een telefoon van de ontvangstbalie dat ze geen raad weten met de twee grote kartonnen dozen die vandaag toekwamen, en of we nog veel pakjes onderweg hadden? Aan ieders geduld komt blijkbaar een eind… Ze moeten zich wel afvragen hoe we al dat gerief in onze valies gaan meenemen, maar daar heb ik een antwoord op. We zijn immers verleden donderdag langstgeweest bij Tropical Shipping en daar hebben we een doos (1m x 1,5m x 1m hoog) besteld die meegaat met de eerstvolgende boot naar Grenada. Hij vertrekt op donderdag en het duurt ongeveer 8 dagen, dus zou ons gerief moeten toekomen rond de 11de september. Gewicht telt niet, dus we gaan maken dat ze volzit…
Met wat vraag je? Volgens Ilse met voor de helft onnodig materiaal, volgens mij met uitsluitend onmisbare dingen zoals naast de hierboven vermelde dingen ook nog een vacuum verpakmachine, een stofzuigerken, een fietskarretje, batterijen, ehbo kit, schuur/zaag/slijp combinatiemachine, kleren, electrisch materiaal, sodastream, strandstoeltjes, parasol, huishoud producten, verzorgingsproducten, … Ook wat dingen om mee te ruilen later, zoals makeup, kleurpotloden, crayola, frisbees, vishaken.
