Dag T -15 Maandag 2 augustus 2015 Sanuk bestaat officieel!

Aha,

eerste dag van de vakantie: vrijdag was mijn laatste werkdag bij Funico. Vandaag zo vrij als een man kan zijn die nog een hoop reisvoorbereiding moet doen.

9:30 uur was een ware verlossing, want dan had ik de vlaggenbrief en het immatriculatiedocument van Sanuk in mijn handen. Dit heeft men nodig om zowat alles met een boot te kunnen doen: Zonder vlaggenbrief geen verzekering, zonder verzekering geen toegang tot marina’s, enz.

Lagoon had het ons knap lastig gemaakt, want een van de vereisten van een vlaggenbrief is een CE certificaat voor de boot. Maar bij de verkoop van een Europese boot aan een amerikaan zit wel een Manufacturer statement of origin bij, maar geen CE certificaat. De invoerder van Belgie voor Lagoon, shipshop.be had wel in onze naam een vraag gesteld aan Lagoon customer service, maar daar kwam geen reactie op. Dan maar zelf gebeld en ondanks de erbarmelijke reputatie van Lagoon naverkoop werden we direct geholpen door een vriendelijke Caroline Missegue. Helaas kregen we enkel de voorkant van het document doorgemaild, en duurde het nog enkele dagen om ook de achterkant te bekomen.

De andere documenten hadden we al, de verkoopakte, de CE verklaring van de Yanmar motoren (uit de handleiding), kopie van onze identiteitskaarten en tenslotte nog een bewijs van schrapping van de bootnaam uit het Amerikaanse register. Gelukkig deden ze niet moeilijk bij de Federale Overheidsdienst Mobiliteit en Vervoer, want een scherm captering van de website van schrapping was genoeg. Gelukkig, want onze Amerikaanse verkopers hadden dit document ook niet. Ook bleek dat de volgens het invuldocument noodzakelijke nederlandstalige vertaling van de documenten niet echt een vereiste was, want ze aanvaarden ook de engelstalige versie van de verkoopakte. (En ik had daar een zondagnamiddag op gezwoegd en gemerkt dat dit niet echt gemakkelijk is, want hoe vertaal je ” I hereby sell to the buyers the right, title and interest identified in this bill of sale”. )

Tweede punt van de dag was het opsturen van het verzekeringsdocument. (nu ik de vlaggenbrief had). Uit de tiental aanvragen voor verzekering bleek uiteindelijk maar 1 over te schieten op het einde waaraan we zonder veel moeite kunnen voldoen. De meeste aanvragen struikelden immers over onze beperkte ervaring en het ontbreken van een keuringsdocument. (zie bootverslag van Grenada waar de inspector niet kwam opdagen)

De aanvraag voor de verzekering is binnen bij een agent van STW sail the world. De verzekering is uitgegeven door het italiaanse Generali, en is alleen voor leden van stw. Na vergelijken met andere aanbiedingen vind ik dit niet zo een slechte polis. Hij is wereldwijd, en zonder dat je de verzekeraar een uitgebreid vaarplan moet geven. Duidelijk op maat van zeilenthousiastelingen gemaakt. Ook de premie en de vrijstelling vallen mee. Meer hierover als ik het contract in handen heb. Ik heb wel gemerkt dat er weinig makelaars zijn die wereldwijd aanbieden als vaargebied. Ook vragen de meeste een uitgebreide CV van de zeilers, wat in ons geval een beetje een catch-21 situatie is, want we hebben nog niet veel zeemijlen onder de voeten. We zijn van plan om de boot te laten inspecteren in Venezuela, want dan schakelt de verzekering over van een actuele waarde-polis naar een vervangwaarde polis bij gedeeltelijk verlies. Ik ben aan het onderhandelen met een inspector in Venezuela die op de lijst van de goedgekeurde inspectors van Generali staat.

Morgen meer over onze voorbereiding…

 

Ter afwisseling, dit is een foto die ik getrokken heb op een afterdrink van een van mijn laatste fietstochten met de vuile brakees. Ik zou zeggen, allen daarheen…