1 July 2017 Palmerston eiland

Palmerston bereikten we na exact 3 dagen varen. De tweede dag hadden we een kanjer van een MahiMahi mannetje aan de lijn, maar helaas wou hij wel even tot aan het trapje komen, maar niet verder. Hij schoot van de haak vooraleer ik de tijd had om de gaffe erin te slaan. Mijn strategie voor de volgende keer is bijgesteld: als een vis aan de trap is, schiet ik hem met mijn speerpistool door de kop, dan kan hij niet meer weg vanwege de weerhaak en is hij waarschijnlijk ook naar het vishiernamaals (in de visvolksmond den frigo). Ilse was er niet goed van, zo een schoon manneke, zeker 80 cm en 12 kilo, en toch liever naar de haaien dan bij haar!

Een dorado of mahi mahi of dolphin fish. Dichter dan dat is hij niet bij Sanuk gekomen

Enfin, we kwamen aan om 10 uur en we radiooten kanaal 16 : “This is sailing vessel Sanuk Sanuk Sanuk for Palmerston Yacht Club, Palmerston Yacht Club. Do you copy?”

We waren op zoek naar Bill, de eigenaar van de Palmerston Yacht Club want we hadden een vracht mee voor hem van zijn vrouw die we op Aitutaki waren tegen gekomen: 16 dozen met gerief, vooral bananen, papayas en watermeloen (denken we). Maar het was ene Bob die antwoordde dat hij ons ging opvangen en naar een meerboei begeleiden. Hij kwam een half uurtje later af met zijn bootje door de lagoon en de kleine pas naar ons, net buiten het koraalrif. Hij toonde ons aan welke boei we konden afmeren en ging daarna de douane halen.Ik gaf hem nog de boodschap mee dat we veel gerief hadden voor ‘deputy mayor Bill’. Nog een klein halfuurtje later kwam Bill zelf naar ons gevaren, met de Health Inspector, de Douane en de burgemeester. Omdat we reeds ingeklaard waren in de Cooks eilanden was het papierwerk snel geklaard en vertrok het gezelschap terug, samen met Bill en al de dozen. Eerst had hij ons nog meegegeven dat hij ons om terug 13:00 kwam halen voor de lunch.

Blij terug op vaste grond te staan

Op Palmerston word je de gast van een gastgezin. Bij ons was dit dus Bill, de eigenaar van de Yacht Club Palmerston.

De yachtclub van Palmerston, naast het huis van de familie Bill Marsters

Hij had een stevige lunch voor ons klaarstaan: rijst, lamskoteletten, saus, tarotwortel en als toetje ijscreme van mango. Hij vertelde honderduit en om 2 uur kwamen de kinderen van de school toe: twee jongens, 10 (?) en 14 Ngariki, en een meisje van 16 Juliana. Zij aten ook, en namen ons achteraf mee op een bezoek van het eiland.

klas volksdansen voor alle leerlingen van de school
Ilse bij de muren van het originele huis van Bill Marsters, gemaakt uit aangespoeld wrakhout
De hoofdstraat van Palmerston met het originele huis van stamvader Marsters

Er wonen 58 mensen, onderverdeeld in drie families. We waren snel rond op het eiland want het is ongeveer twee op een kilometer groot. Het is zeer verzorgd, met wegen in wit zand afgeboord met cocos boomstammen. Er staan zelfs lantaarnpalen met led lampen (ongetwijfeld het resultaat van een actie van een of andere NGO).

Een straat in Palmerston. Het had net stevig geregend, een welkome opvulling van de mensen hun regenwater voorraad.

Er zijn geen autos op het eiland, wel een quad en nogal wat brommertjes. Het laatste heeft meer met status dan met noodzaak te maken want je bent echt in geen tel te voet op je bestemming. Ook de afdeling van openbare werken heeft een indrukwekkend machinepark staan, van een bulldozer tot een graafkraan. Zag er allemaal nogal nieuw uit.

Een super sympatieke verpleegster ‘Mother’ voor haar wel uitgerust ‘hospitaal’

Dat brengt me meteen op een delicaat onderwerp, namelijk ontwikkelingssteun. Palmerston, en de Cook eilanden bij uitbreiding weten handig op de internationale hulpverlening in te spelen. Als er een project is dat in aanmerking komt voor steun, dan komt het erop aan om een voorstel in te dienen bij de juiste kanalen, en de kans is groot dat er een geldschieter gevonden wordt. Daar hebben we mooie voorbeelden van gezien, zoals de electriciteitscentrale met zonnepanelen park, de school, het hospitaaltje, de dienst openbare werken. Maar ook de bijna onvermijdelijke buitensporigheden zoals 4 leraren voor 15 leerlingen op school, de zeer royale voorraad gezondheidsmiddelen die gratis verdeeld worden, de gratis voedsel of kleren giften van de Cook administratie of vanuit Nieuw Zeeland, het feit dat niemand belastingen betaalt maar wel op een maandelijks pensioen van 400EUR kan rekenen… Zo zijn er nog wel meer voorbeelden maar dit doet niets af van de charme van de mensen die er wonen.

We woonden een vergadering bij waar een schenking van een parlementslid (nadat hij verkozen was) werd verdeeld onder de inwoners.

Zo werden we bijzonder hartelijk overal ontvangen waar we langs wandelden. We woonden een oefensessie bij van volksdansen door de leerlingen van de school (van 4 tot 18 jaar) , een les graveer vaardigheden, een vis-sessie op het rif, het bouwen van een nieuwe hut, we bezochten de begraafplaats van de allereerste Marsters (1894), en zijn eerste huis dat er nog steeds staat, ondanks verschillende orkanen die reeds over Palmerston zijn gepasseerd.

De graven van overal op het eiland zijn samengebracht naar een nieuw kerkhof achter de kerk.
Bill bij het graf van de stamvader Marsters
Bill en zoon samen aan het vissen op het rif voor twee uur. Ik mocht niet mee het water in, want te gevaarlijk voor de hongerige haaien. Buit was twee grote papegaaivissenn (die we later meekregen voor op de boot)

Ik heb Bob ook geholpen door twee nieuwe moorings voor hem te leggen. In drie duiksessies (mijn fles en twee die Bill gevuld had liggen) ben ik erin geslaagd om op 16 meter diepte een ketting om en door een koraalblok te leggen, met een schakel vast te leggen en vervolgens de schakel met ijzerdraad te blokkeren. Aan de ketting vertrekt dan een drie centimeter dik touw naar boeitjes aan de oppervlakte, om een zeilschip toe te laten de mooring op te pikken.
Klinkt gemakkelijk, maar het was mijn eerste keer als mooring legger, en het uitzoeken van een geschikte blok koraal is moeilijker dan het er vanop de oppervlakte uitziet. Maar ik heb vertrouwen in mijn werk, en Sanuk heeft twee dagen aan de nieuwe mooring gelegen, bij een gematigde westenwind die ons met het achterschip het koraal liet zien. Ik zou immers niet graag moeten lezen op het internet dat er een schip aan een mooring is losgebroken en op het rif is versplinterd!

Boven mijn hoofd hangt onze herinnering aan Sanuk
Een boobie wordt grootgebracht als huisdier
twee keer per dag krijgt hij een bevroren visje

Na vier dagen zijn we dan opnieuw vertrokken naar onze volgende bestemming: Niue.
Als bewijs van de vrijgevigheid van de Marsters kregen we visfilets mee van twee grote papegaaivissen, een stuk tuna, twee pakken diepgevroren spek, een versgebakken taart van Bill zijn dochter, 24 eieren, twee amuletten gemaakt door Bill zijn zonen en 2 sarongs gemaakt door zijn vrouw.Van ons kant waren we blij dat we hen ook kunnen helpen met wat steun aan de school en een lading nieuwe muziek, documentaires en films.
Ook al was ons bezoek kort, het is een stop die we niet snel zullen vergeten!

 

Niue, the Polynesian rock

We arrived in Niue thursday, july 6th early in the afternoon. From a distance at sea, it looks like a dark and foreboding place. Unlike other coral islands, Nieu rises up from the sea as a black massive rock, hence it’s nickname ‘Polynesian rock’.

the rock
Looking from ashore, Sanuk lies alone in the large bay, which is unprotected from westerly winds.

We took a mooring and radioed the Niue Yacht Club for customs and immigration. Stefan was picked up about an hour later at the dock and another hour later we were checked in.
We immediately went ashore although this involves some work. You cannot just leave your dinghy at the dock because of the waves pounding against the unprotected harbor wall. This could cause damage if you would leave it there for some time. So Niue has engineered a system where the dinghy is hoisted out of the water by a crane to which you can attach to your boat. The 8 days we were in Niue this worked great although on some days it took some acrobatics to get in and out of the boat because of the large waves.

We were immediately charmed by the island. We had dinner at an Indian restaurant, good food for a small price. The Indian had wanted to immigrate into New Zealand but ended up in Niue and liked it so much that they decided to stay.

The captain attaching Flipper’s single point harnass to the crane at Niue dock.
Flipper hoisted out of the water with the electric motor.
and safely deposited on the dinghy cart at the dock. You try to make sure that you did not forget anything on the boat because it takes a while “parking” the dinghy.

It took Captain Cook in 1774 three tries to get on land in Niue. He was not welcomed by the natives who all had painted faces and red teeth and he therefore called it “Savage island” which stuck for centuries until it reverted to Niue. He was able though to plant the flag and claim “Savage Island” for the Queen.
Niue (which means “behold the coconut”) is made up of limestone with cliffs rising up 30m from the sea. It is the largest raised coral island in the world. Niue was once ruled by kings but it became part of New Zealand in 1901. NZ is responsible for foreign affairs, defense and the necessary economic and administrative assistance. Just when we arrived the departure tax had gone up from 34NZD per person to 80NZD. This fee has to be paid by every person leaving Niue. Niueans are not happy with this increase imposed by NZ and fear that it will impact tourism. The future will tell.
Niue suffered a devastating blow in January 2004 by Cyclone Heta. Winds of up to 300km per hour damaged 90% of the buildings. The hospital was completely blown away… The population before Heta was about 2500 but declined to as low as 1100 and is now, 13 years later, 1900 souls. Niue tries hard to get its expatriates back, mostly from NZ and Australia.

Lots of abandoned houses after Cyclone Heta hit Niue hard in 2004.
well maintained roads

Niuean is the official language but most people also speak english, their second language. Besides fishing and agriculture, tourism is one of the main economic pillars of Niue. Niue is famous for its limestone caves and many chasms, crystal clear seawater (up to 50m visibility) and diving. We tried to do all ….

One of the first caves we visited was spectacular Avaiki Cave. This was the private bathing cave for the ancestor kings and site of the first canoe landing.
Looking down in the crystal clear water. The beautiful colours were really incredible.
People are not burried in a cemetary but along the road in a nice spot or in the gardens.
During the WE we walked around the island visiting the different chasms leading up to the sea.
We rented a car and visited most of the tourist attractions of Niue in 2  full days. A highlight was the walk in the Togo chasm ib the east side with its black coral pinnacles .
A canyon leads to a small beach area with golden sand and coconut trees.
The typical coastline in Niue with the limestone cliffs.
the ladder that leads into the canyon near Togo Chasm

 

Anapala Chasm, 155 steps to a fresh water pool which was used by the local people to get their water
Palaha cave: looking from within the cave to the ever restless sea.
The Limu pools were great for a swim and snorkeling.
An Arceye hawkfish in the clear waters of the Limu pools.
Corals in the Limu pools. It is so great to just hang in the water and look at these underwater aquariums.
Beautiful colours in the limestone cave near the Talava arches.
A rock in the limestone cave, such beautiful colors…
The Talava arches.
Having fun with our fellow cruisers, Nijad and Milike from “North” (Turkish boat) in the anchorage of Alofi.
A whale in the anchorage at about 30M from the boat. We are a little early in the season to see a lot of the humpback whales who migrate from the cold waters of Antarctica to Niue and Tonga to have their babies and mate. The top of the season is during August and September when you see a lot of baby whales.
We hope to see more whales in the Kingdom of Tonga, our next stop…

After one full week in Niue the winds changed and made the anchorage very rolly. Time to leave for Tonga. We dropped our mooring Friday July 14 after checking out and paying our departure tax. We really enjoyed the friendly people of Niue and its beautiful caves and chasms.