landreis | SV Sanuk

Vandaag is het 13 februari, maar ik kijk terug op onze eerste week in Saigon (Ho Chi Min city center)

Ik kan weer in gelijk welke situatie met mijn mond vol tanden staan. Ik had bij de stomatoloog Wilfried Vermout een implantaat laten plaatsen in België ergens in september 2017, maar er was geen tijd genoeg om de wonde te laten helen en dan nog een kroon te plaatsen. Het kan echter geen kwaad om te wachten, want het implantaat is afgesloten met een soort schroefdeksel. In Noumea vertelde een Australische zeilster me dat ze een hele (tand)brug had laten maken en installeren bij een tandartsenpraktijk in Saigon. Na wat heen een weer geemail heb ik een afspraak gemaakt met de tandarts. Het bleek een enorm modern en groot kabinet te zijn. Ze konden de Zwitserse “kit” (schroevendraaier en tand basis) voor mijn implantaat (Straumann 3.3 x 12 mm 021.2512 NC Bone Level Roxolid) lokaal vinden, en twee dagen later werden de nodige foto’s en afdrukken genomen. Nog eens twee dagen later was ik weer een geheel mens! Kostprijs: 200$ voor de kit en omgerekend 120€ voor de porcelein op titanium tandkroon. Er kan weer breed gelachen worden!

Na de inkom beneden, is dit de opvang op het eerste verdiep

Het kabinet, met de gemaskerde assistente en de nimf aan de muur, kwestie van de aandacht af te leiden van de naald of boor

Het eindproduct naast de kit (schroevendraaierkop en -body)

Door het voorgaande hebben we dus een weekje in Ho Chi Min city doorgebracht, en we hebben de Vietnamezen een klein beetje leren kennen. Het eerste wat onvermijdelijk opvalt is de totaal andere manier van gedrag in het verkeer. Ho Chi Min is een grote stad met ongeveer 8,5 miljoen inwoners. Er zijn gelukkig weinig auto’s (dank zij een overheids taks die oploopt tot 200%) maar daar staat tegenover dat er 7,5 miljoen scooters in de stad zijn.

Toch verloopt het verkeer er soepel, en ik denk zelfs vlotter dan bij ons. Hier is hoe het werkt in de stad:

je rijdt niet rapper dan 40km/uur. Ook (bijna) alle anderen doen dit.
Je kijkt vooral vooruit, en anticipeert de richting van voorliggers.
Iedereen rijdt traag maar gestaag. Ook dwarsende voetgangers/fietsers/brommers/autos doen dat. Zo kan je reeds erachter mikken.
Je gebruikt je claxon om voorliggers te laten weten waar je bent, of om tegenliggers en dwarsenden te laten weten dat je voor hen gaat passeren en zij moeten wachten.
Er is geen verkeersagressie. Alhoewel er massaal getoet wordt, soms met oorverdovende claxons (bussen en vrachtwagens) wordt dit niet als agressie gezien.
Rode lichten zijn een sterke motivator: je mag ze negeren op eigen risico maar de meeste doen het niet. (Ook dit wordt niet als verkeersagressie gezien). Leuk: er is een aftelscherm met de seconden dat het licht nog groen of rood blijft.
Je mag tegen het verkeer in rijden, maar je blijft dan aan de uiterste rand van de weg.
richtingaanwijzers worden bijna altijd gebruikt, zo weten achteropkomers wat je van plan bent. (Een andere weggever van een afslag is als ze achter zich uit kijken)

Genoeg theorie, hier volgt een voorbeeld van de praktijk:

Vietnamezen houden van luide muziek en Karaoke. Het zijn schuchtere mensen, maar geef ze een microfoon en ze worden een Vietnamese Sam Goris. In deze wandelstraat in het hartje van de toeristische uitgaansbuurt gaat het er luid aan toe.

We hebben echt wel de toerist uitgehangen, hier gingen we terug naar ons hotel op een fietstaxi.

Tijdens onze vele wandelingen door de stad (we namen maar twee keer een Uber) kwamen we al de eerste tekenen van het komende nieuwjaar (16 februari) tegen. Hier komen twee tijgers de kindjes van de kleuterklas verassen. De vietnamezen vinden het heel leuk dat je als toerist geinteresseerd bent, je mag op de eerste rij staan. Dat moet je mij natuurlijk geen twee keer vertellen.

Met nieuwjaar (Ted) wordt er veel gekocht gedaan. Hier staan de bestelde pakjes buiten klaar voor afhaling (met de brommer natuurlijk)

Om het de shoppers gemakkelijk te maken verpakt de winkel een aantal artikelen reeds in geschenkverpakking. Vooral koekjes, bier, coca-cola, en snoep. Dit pak kost ongeveer 25 EUR

Ilse bij een salon waarvoor alle Vietnamezen direct zouden tekenen: zeer zwaar en Flinstoniaans (wel omgerekend 12000 Eur neerleggen AUB)

En we mogen de vaas voor de gang niet vergeten. Massief hout.

Wordt vervolgd…

January 28th, 2018,State Library of Queensland, it is pouring water outside so good timing for another update on our last weeks of travel in Australia.

The library is really a great place to work on the blog. When I want to take a break there is a coffee house next door and several museums to visit for free. The library only closes on 4 holidays in the year.

Flashback: On January 6th we drove from Sydney to the Blue Mountains, another UNESCO World Heritage Park. They are called Blue Mountains because they are always surrounded by a blue haze which is caused by the many tiny eucalyptus oil droplets in the air. There are 90 kinds of eucalyptus in the park.

On our first stop in the Blue Mountains we decided to go to the Walls lookout, about a 1 hour walk. We really were amazed how beautiful this was and no one around :-).

The Three Sisters, at Echo Point are carved out of sandstone. We walked to the tiny platform on the leftmost sister, on her bossom if you want to call it like this.

The ancient aboriginal legend tells the tale of three sisters – ‘Meehni’, ‘Wimlah’ and Gunnedoo’. These three enchanting girls lived in the heart of the Jamison Valley as part of the Katoomba tribe. Yet the girls were young and their hearts were captured by three brothers from a neighbouring tribe. However the law of the land forbid the girls from following their desires and marrying outside their own people. The brothers decided to capture the girls and carry them away to be wed, a major battle started as the two tribes clashed. An elderly witchdoctor from the Katoomba tribe feared for the safety of the beautiful sisters and cast a spell to turn them to stone to keep them safe from harm. Yet during the raging battle the witchdoctor was killed and unable to reverse the spell.

On our walk to the High Tops in the Warrumbungles.

We hiked one of the best walks in NSW in the Warrumbungles, the Breadknife and High Tops walk. The scenery was incredible, and you can see me in the foreground. the walk featured 800 stairs, and was 20 km long.

Entering the Warrumbungles NP (aboriginal word for “crooked mountain”). The white dome is the Siding Spring Observatory.

View from our camping spot in the Warrumbungles, definitely one of the best campgrounds (See video Stefan in later post)!

My favourite Australian bird, the kookaburra. We woke up every morning with his incredible “laugh” and in the evening he alerted us when it was time to start dinner :-). In the YouTube video below you can hear his incredible laugh. The Kookaburra is a type of Kingfisher.

The Warrumbungles experienced a forest fire in 2013. Slowly but surely nature is recovering, but because all koalas died in the fire, they have not been spotted yet.

An Australian Eastern Water dragon bathing in the sun.

Grand Canyon walk in the Blue Mountains. We descended into a canyon, and at the end made the climb back up to the ridge top.

We enjoyed Canberra with the beautiful National Gallery, the Portrait Gallery, the Library, the Parliament and the War Memorial. I personally liked the special exhibition on David Hockney in the National Gallery.