zonnig, 93 graden farenheit (34graden celcius)
We zijn ondertussen al aan onze derde dag Miami Beach toe, en ik heb in weken niet van me laten horen. Tijd voor een verslagje van voorbije dagen/weken.
De laatste week thuis was druk, vele kleine en grote zaken die nog moesten gedaan worden, maar bijna allemaal zijn met succes afgerond, wat ik niet verwacht had.
We hebben onze oude Touareg verkocht gekregen, nadat we veel exporteerders hebben over de vloer gehad (lees Polen, Roemenen, en zelf een van Kiev maar hierover meer in een andere post). Onze eigenste garage Debersaque had het winnende bedrag, amai mijnen frak. Vanwege de nogal uitgebreide carosserieschade te wijten aan de smalle ingang van de garage, mogen we blij zijn dat we nog een grote 7 lappen ervoor hebben gekregen. Ik was toch verrast dat de autoopkopers zo dicht bij elkaar zaten met hun bod, het scheelde allemaal maar een paar honderd euro. Ik kan wel zeggen dat mijn frans er serieus op vooruit is gegaan, met zelfs een naar mijn onbescheiden mening niet onaardig verkoopspraatje in het duits. Toll.
We hebben ook de koers van Heusden overleefd, met een paar sfeerbeelden van in de vroege namiddag.
Zoals ge (uitgebreid) kunt zien mocht ik de eerste zijn om een pakket met truitjes van de vuile brakees’ hun nieuw uniformke in ontvangst te nemen. Ik heb moeten beloven dat dit wereldwijde aandacht zou krijgen, dus ik ga mijn best doen. Met dank ook aan Dag, een van de sponsors van ons mountainbikegroepje (Orvelo, het bier om te delen) en ook aan de andere sponsors Didier (Design) Olivier (Palen) Peter (budgetcontrole) Dries (De gazet). Ps. Mijn broek valt wat ongelukkig uit op de foto’s, maar dat is louter gezichtsbedrog. Of om de aandacht van mijn hoger gelegen omvang af te leiden. Er zijn nog foto’s van later op de avond, maar ik vond het beter om die niet op de blog te zetten, kwestie van niet te veel lezers te verliezen.
We hebben ook nog de lokale restaurants gesteund voor ons vertrek. Tot het onze oren uitkwam, maar wel met leuke mensen. Papa en mama vierden samen met ons het afstuderen van Meliena, met va en alle cuyperkes en hun significante andere (mooi he, heb ik vertaald van het engels) hebben we moekes 85 sten gevierd aan de leie, bij Peter en Carine met Ann, bij Bart en Shirley met de kinderen, bij Jan en Pascale. En dan zijn we nog bij anderen niet geraakt. Sorry, Leen en Guy.
We hebben ook ons hebben en houden bijeengepakt en gesorteerd, om op 8 dozen uit te komen die we hebben opgestuurd naar Grenada. Die staan nu geduldig te wachten op hun baasje, en naar ik gelezen heb zal het nog wat voeten in de aarde hebben om die uit de Grenadiense douane hun handen los te weken. Meer als het zover is. Indien we de dozen niet meer zouden zien, hier is toch alvast het bewijs dat ze bestaan hebben:
Wat hebben we nog gedaan … Ik kijk even in mijn wunderlist todo lijst, en ik zie dat er 126 taken afgewerkt zijn. O.a. het stopzetten van mijn firma Script VOF (merci Roel van Fiscopolis) , testamentje opmaken voor het geval dat, de kinderen wegwijs maken in mijn hoogst efficient klassement, volmachtje hier en daar, … Enfin de gewone dingen die een mens doet als hij voor een paar jaar op reis gaat.
Het laatste wat ik in Gent gedaan heb, dinsdagmorgen 18 augustus om 9:30 uur, was in een stront trappen aan de Pynaertkaai. Merci Gent, met een reukje aan mijn schoen naar Zaventem gereden.
