Toen we terugkwamen van Myanmar lag Sanuk op ons te wachten bij Carenocean Carenage (bewaring op het land). Hierna een beeldverslag van onze reis met Sanuk vanop het land in het water, en dan langs de oostkust van Nieuw Caledonie.
Welkom thuis: na elk verblijf op het droge is het een weekje werken om alles weer in zeilklare staat te krijgenDe saloon is een opslagplaats voor de zeilen en buiten kussens…Een teer punt bij Lagoon: na 7 jaar is het beste van de privacy screens er af.Het oude eraf…… en het nieuwe eropIn Noumea krijgt Sanuk een retouche van de vensters en haar naam. In de achtergrond het nieuw venster.Even een foto maken die moet dienen om Sanuk te verkopen. Reisgidsen op tafel, navigatie instrumenten aan, bevallige eigenares aan tafel. Het plaatje klopt.Verkoopsfoto: Flipper, onze trouwe auto die ons al veel dienst heeft gedaan en ons ook al enkele avontuurtjes bezorgd heeft.Voor we vertrekken naar Vanuatu en Solomon: provisie opdoen nu het nog kan. (NC is duur, we hadden voor 1000EUR)
We zijn vertrokken: van Noumea langs de kust via het Woodin kanaal naar Ouara baai.
Een rif bij het eiland Ouen. Het blijft altijd goed uitkijken en enkel met mooi weer te bevaren.Ouara baai: Over het koraal via de gangplank, het diepe water in waar Sanuk ligt te wachten.Ile Ouen, wandeling met bewolkt weer.Zicht op Sanuk vanop de top van Ile OuenOp weinig gebruikte paden kom je soms valstrikken tegen die over het pad gespannen zijn.Isle des Pins, baie de Gadji: fikse regenbui op komst.Voor in het geval we verloren lopen. Toffe wandeling in Yate.Het zoetwater spaarbekken van Yate, gevoed door de blauwe rivier. Zicht tijdens onze wandeling.La riviere bleue, na de afsluitdam… Er is een gans systeem van sirenes want af en toe openen ze de spui(t)gaten en dan wil je niet aan het spelen zijn in een van de zwemputten.Het water van het stuwmeer wordt naar de electriciteitscentrale van Yate gebracht.Sanuk ligt net achter de linkse helling. We begonnen beneden aan de rivier en hebben nu zicht op de electriciteitscentrale van Yate.Zijn er heel veel stervende bijen, of vallen ze gewoon meer op met een witte achtergrond? Dit hebben we al veel gezien op onze reis.De zwarte limestones, kenmerkend voor de baai van Hienghene. Dit was het meest noordelijke dat we gevaren zijn.Vlak na de rotsen ligt de baai van Hienghène, ook bekend als ‘la poule’Bezoek aan boordMere poule (rechts) zorgt voor haar kuikentje (links midden)Een mooi wandelingetje, maar ze hadden ons gewaarschuwd dat er al een tijdje niet meer was gemaaid.Ilse gaat onverschrokken het struikgewas te lijf. Dit is het wandelpad.De passieve doorstuurantennes van OPT (Office des Postes et Telecom), zo geraakt het internet langs de kust.Het heeft even geduurd voor ik doorhad dat het bord niet op pluimvee slaat, maar op de staat van het wegdek.Varend in de lagune, met zicht op het land en zijn afgeschraapte bergen. In het midden blijft er van een kanjer bijna niets over.De rijkdom van Nieuw Caledonie zit hem in de grond. Hier wordt het ijzer- en nikkelerts verscheept voor versmelting in de fabriek van PronyDeze berg is nog intact. Vele inwoners zijn niet echt gelukkig met de mijnen, maar aan de andere kant is dit de rijkdom die het verschil maakt met vele andere Stille Zuidzee eilanden.Een typische weg aan de oostkust. Eens de hoofdweg af is het onverhard. De baai van Canala, tussen de mangroves in op weg naar de ‘stad’ (gemeente) Canala Altijd zonnig weer op Sanuk!Het lokale ‘franse’ brood (we zijn duidelijk de hoofdstad uit) , en daarachter Ilse haar zelfgebakken brood, lekker!De piepkleine marina van Touhou, enkel voor lokale boten. Sanuk ligt buiten voor de ingang.Inkopen doen op de lokale markt van Tadine, Mare eilandMare: in de gids stond dit als een lokaal restaurant. Het bleek een snackbar bij het vliegveld, met enkel een dagschotel.
Hierna gaan we op weg naar Vanuatu, een reis van 22 uur die ons bij een nieuw land brengt en ook het bezoek van onze dochter Emma en haar vriend Séba. Dit wordt een volgende blog.
It is now Sunday, november 26th, our last evening in Noumea and we are staying in “hotel du Centre” with good internet so it is time to finish my update of New Caledonia.
When Hannah and Wence left us in Lifou, on October 26th, we continued sailing to Ouvéa another island of the Loyalties group. Ouvéa was enlisted as a Unesco World Heritage site in july 2008.
Our first stop was in Mouli. The sun was out, the skies were blue and the water in the lagoon was crystal clear with a beautiful white sand beach.
New Caledonian custom requires that you first pay respect to the tribe who owns the land where you are anchored. This means taking a gift and a bank note of 1000XPF (10USD). We found a group of people playing Bingo (they can play it for hours) near the church and paid our respect to the oldest of the group. We were now free to go where we wanted and fish in their waters.
Lékiny Bay with at the far end the cliffs of Lékiny. Stefan tried out his drone here but could not get it to work properly. Too bad because the views were really beautiful.
From the bridge in Mouli, overlooking the lagoon we saw several rays, a shark, lots of fish and this huge turtle coming up for air.
The Ouvéa memorial is a tribute to the 19 Kanaks who died in 1988 when French military stormed a cave to free French gendarmes being held hostage by the pro-independence movement. It was here also that a year later the pro-independence leader Jean-Marie Tjibaou (see previous blog) and Yeiwene Yeiwene were killed by extremist who believed they were too moderate.
New Caledonia was annexed to France in 1853. France was looking for a strategic military location and a penal settlement. The first convicts arrived in Noumea in 1864 after a 6 month journey from France. Till 1897 about 25000 convicts were sent to New Caledonia. NC status was changed after WWII from colony to a French overseas territory. In the late 70’s the independence movement became more popular and France agreed to talks with the pro-independence leaders. After a series of tumultuous events the UN General assembly voted in 1986 in favour of NC reinscription on the UN’s decolonisation list. In april 1988 the Ouvéa crisis erupted where a separist group took 27 people hostage and demanded instant independence. 19 hostage-takers were killed (Ouvéa memorial) and 2 military people died. In 1998 the Noumea Accord was signed between the French government and the independence parties. This Accord stipulated a 15-20 year period of growth and development ending with a referendum for independence. This referendum will be held in 2018. If the independence vote fails the Accord provides that 2 more referendums will be held in the following years. We are curious to see what will happen but many doubt the pro-independence vote will win. To be continued.
We sailed from Ouvéa to the East Coast of Grande Terre and made a stop in Port Boise to stretch the legs. There are lots of beautiful well marked hiking trails all around the southern tip of Grande Terre.
Next anchorage was Bay of Prony where we went up to the lighthouse Cap NDoua. The red colour from the earth comes from its richness in iron and also nickel. In the area there are several nickel mining plants. Nickel plays an important part in the NC economy. About 10% of the world nickel reserves sit in NC.
Cap NDoua lighthouse.
Sanuk in the Bay of Prony next to Ile Casy
The powder house of Prony village. Prony village was a convicts village. The first European inhabitants were Captain Sebert and 29 convicts who landed here in 1867 to log timber for building materials for the growing colony.
Ruins of convicts houses in Prony village.
Another hike in Prony Bay, taking a break during the 17km walk.
Along the trail many wild orchids just started to bloom.
A lot of the trees were burnt by a fire but this did not seem to have bothered the orchids.
The New Caledonian Friar bird is a honey eater. It was a joy to see his acrobatics to get to the nectar from the bottle brush tree.
We have sailed around for about 1,5months in NC and there is still so much more to be discovered. Hopefully the weathergods are with us in April of next year and we can sail along the East Coast of Grande Terre up to the north with maybe some diving along the way. But now we are looking forward to be “landlubbers” for 4 months while we travel Australia and Vietnam.
