March 8th, we arrive in Yangon around 6PM after a short flight from Hanoi. Men in longyi offer their taxi services but we take our time to get a SIM card, get money and install the GRAB (UBER in Asia) app. Five minutes later we are on our way to our hotel.So easy,we are getting used to this :-).
Myanmar has borders with Bangladesh, India,Thailand, Laos and China. We traveled the following itenerary: from Yangon to Mawlamyine, Hpa-an, Kalaw, Inle Lake, Mandalay, Monywa and Bagan before we returned to Yangon. We used the train, boat, motorcycles,e-bikes, buses, vans, tuk-tuk and our feet to get to our destination. We loved the train for its colonial experience but the motorcycle is definitely our preferred option. The military junta changed the name Burma to Myanmar in 1989 and also changed Rangoon to Yangon. Burmese people will mostly use “Burma” in daily life and “Myanmar” more in a formal, official way because this reeks of government. It is OK to use both. Myanmar has a population of 53,7 Mio in 2018, 82 people per km2. For comparison, Vietnam has 96 Mio people and 311 inhabitants per km2.
In front of the Shwedagon pagoda we bought a little sparrow to set it free but horror struck: when the bird flew up in the blue sky, a crow caught it and flew of with it. Was this an “omen” for bad luck?The Shwedagon pagoda stands 99m tall and is the most sacred Buddhist stupa in Myanmar. The gold seen on the pagoda is made of genuine gold plates and to make it even better, the top part is decorated with 5448 diamonds and 2317 rubbies. The very top – the diamond bud- is a 76 carat diamond!We were amazed at how much flowers, food and money is offered to Buddha. Myanmar is the most religious Buddhist country in terms of number of monks and income spent on religion.
In Myanmar, buddhist nuns do not get the same respect as monks simply because they are a woman.Then, a golden mystery upheaved itself on the horizon, a beautiful winking wonder that blazed in the sun, of a shape that was neither Muslim dome nor Hindu temple-spire. (Rudyard Kipling of his 1889 visit to Myanmar)In Myanmar it is very common that children become a nun or monk for a week or a month. During school vacation many sign up to gain merit for loved ones or to learn more about Buddhist teachings.Since 2003 no motorcycles are allowed in the centre of Yangon.The Shwedagon pagoda at sunset.Morning or evening, week-end or middle of the week, there are always a lot of worshippers at the pagoda.Yangon central rail station was completed in 1954 and is the largest railway station in Myanmar.Windows and doors open, local people selling food and drinks, a lot of shaking on the rails, so much fun…At 30km/h the train is an excellent way to enjoy the scenery.A little town seen from the train.Along the way there are sooo many stupas.The yellow rice is ready to be harvested.A railway station along the way.Golden Rock or Kyaiktiyo pagoda, only men are allowed to touch the rock. According to legend the rock is carefully balanced on a strand of Buddha’s hair.Only men are allowed at the Golden Rock. We bought some gold to stick on the rock and hope this would bring good luck :-). It is one of the three most religious sites in Myanmar again with many devotees.Win Sein Taw Ya near Mawlamyine, a 30m high and 180m long reclining Buddha, the longest in the world.Inside the Buddha there are 8 floors but only 4 can be visited because of “work in progress”. Instead of just donating money we bought 4 red tiles so they could complete the outside dress from Buddha.Inside the Buddha there were dioramas both finished and under construction about the life of Prince Siddharta before he became Buddha.In the hills surrounding the lying Buddha there are even more statues and stupas. It was good to have our motorcycle and drive around and take it all in.Seindon Mibaya Kyaung monastery in Mawlamyine, 100 years old, was built for the wife of King Mindon.Today only 9 monks are living in the monastery and although still very beautiful it is in dire need of repair.Beautifully carved reliefs on the doors in red and gold.One of the monks turned on the lights for us and wanted us to sign a visitor book with our names and the amount of our donation to the monastery 😉While we were in Mawlamyine we visited Bily Kyun (Ogre Island) with its many workshops. One of them was making elastic bands.The rubber for the elastic bands drying in the sun made for colorful pictures.Cutting the elastic bands, a lot of manual labor for about 4USD a day.Making hats from bamboo all by hand.Once used in all the elementary schools in Myanmar slates are now becoming rare but still used in some schools. We visited one of the last slate making businesses in the village.From Mawlamyine we went to Hpa-an by boat (6 hours) and on the way we made a short stop to visit the U Nar Auk monastery.Two Buddhas each made from one trunk of teak and covered with gold leaf.The monk’s hairdresser, according to Buddhist scripture the hair needs to be shaved with a razor every 2 months.One of the monks preparing tea.While on our way back to the boat we saw a cockfight although it is illegal in Myanmar, it happens (betting is not allowed) .In Hpa-an we climbed Mount Zwekabin (722m) early in the morning. At the foot of the mountain, in Lumbini Garden, there are 1100 Buddha statues.On our way to the top Stefan was stopped several times by Burmese girls to have his picture taken with them. Some were very enthousiastic :-). Stefan was happy with this sudden success.A monk was filling bags with sand which worshippers take up the mountain. The sand is used for construction of the pagoda on top of the mountain.Burmese worshippers enthousiastic take the sand bags up the mountain for Buddha.Once at the top we could see more stupas all around us. I was definitely not climbing there!The country side in Hpa-an with its many karst mountains.Saddan cave in Hpa-an, lots of Buddha’s, a stupa and an exit at a lake.The Burmese like to take pictures of foreigners.Exiting the cave. We had to leave our slippers at the entrance which was on the other side so we had to continue barefeet. Luckily we could take a boat but because of the low water we still had to walk through the fields for about a km.Rice and Karst mountains when we walked back to the entrance of the cave.More beautiful scenery on our way to the next cave in Hpa-an.On our way to Kawgun cave with our motorcycle, this reminded us of North VietnamKawgun cave is another spectacular cave in Hpa-an, with many seated and reclining Buddha’s but most importantly because of the little Buddha’s carved in the limestone walls.Thousands of little carved Buddahs. Some of them are very old but they are constantly adding new ones and removing the crumbled ones who suffered from rain, wind etc.Kawgun cave has been used by local Mon Buddhists since the seventh century. Unfortunately many of the older statues have been destroyed by tremors resulting from the work of the nearby cement factory.Many small Buddhas images were carved unbelievably sophisticated on the wall and all the way to its ceiling.Kyauk Kalat Pagoda, a stupa balanced on a limestone pinnacle. Visitors can only go halfway to the top but even there the view is gorgeious.A typical house in a small village near Hpa-an
Sunset on our way to bat cave. Unfortunately the thousands of bats only left the cave when it was already dark so no pictures 🙁
In my next blog we will travel from Hpa-an to Kalaw near Inle Lake, hike to Inle Lake and visit Mandalay.
Na een korte vlucht van Saigon kwamen we aan op de luchthaven van Yangon. First things first: lokale munt (Kyat MMK spreek uit chjat) afhalen aan de ATM. Geloof de reisgidsen niet die zeggen dat je veel dollars moet meebrengen. Overal zijn ATMs en hoewel we wat dollars meebrachten, hebben we er geen enkele uitgegeven. Alles kan je betalen in Kyats. Tweede ding was een sim kaart kopen. We kochten 18 Gb data en 40 min bellen bij Oredoo voor omgerekend 13€. (Overal in het land 3G, meestal 4G). Het free WiFi in hotels kan traag zijn, maar wij hadden altijd snel internet. Na 4 maand overal goedkoop internet zullen we dat serieus missen op de boot!
Derde ding todo op de luchthaven: Grab app downloaden (de lokale Uber), ons nieuw telefoonnummer registreren en een taxi oproepen. Ongeveer de helft van de prijs van de gewone taxi’s, en geen gezeur over fooien en betalen. Tip: wandel met je gerief naar een straathoek waar weinig mensen staan, en roep daar je Grab. Zo is het veel eenvoudiger voor de taxi om jou te vinden.
We hebben drie dagen gespendeerd in Yangon, maar eigenlijk is er slechts een ding die je nergens anders in Myanmar vindt: de Shwedagonpagode, de grootste en heiligste pagode van heel Myanmar.
Even een poepje laten ruiken bij de leeuw aan de ingang (het Gouden Gat)
lokale hulp bij het aanpassen van de longyi, anders mag Ilse niet binnen
Na Yangon hebben we de trein gepakt naar golden rock Kyaik-Hti-Yo. Wat een belevenis! Over de koloniaal aangelegde sporen rijden drie treinen per dag naar onze bestemming. We kozen de dagtrein en kochten een upper class ticket, wat een gereserveerde stoel inhoudt. Het was wat zoeken om het reservatie loket te vinden (Hier geen e-loket: alles wordt nog op papier bijgehouden door de stationschef), maar de mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam. Het werd een reis terug in de tijd: een koloniale wagon met alle vensters en deuren open die tegen max 50 km/uur door het idyllische landschap tuft. Op de weinige stops komen de ambulante verkoopsters aan boord en kun je al de lokale snacks uitproberen. Soms rijdt de trein stapvoets als hij langs onderhoudswerken passeert.
Na 5 uur relax schudden en wiegen waren we bijna op onze bestemming. Nog een lokale rit met de mensenvrachtwagen, en we waren in het gouden rots-dorp Kinmon. De Gouden rots ligt nog zo een 10 km bergop, maar er is een wel uitgebouwde navette naar de top: met 40 personen in een vrachtwagen die naar boven vliegt, de haarspeldbochten één voor één doorscheurt en ons 30 min later afzet, samen met honderden andere Burmaanse pelgrims. Wel onderweg twee keer gestopt: een keer om iedereen de kans te geven om een drankje te kopen (enkel de chauffeur kreeg zijn drankje, iedereen bleef zitten) en nog eens om twee mensen af te zetten bij de eerste kabelbaan van Myanmar. Dan moet je nog een wandelingetje maken langs een straatje afgezoomd met kraampjes die elke religieuze of culinaire wens in vervulling kunnen laten gaan. Wel zonder schoenen natuurlijk, want in een klooster of religieus gebouw moet je op blote voeten en met bedekte benen en schouders rondlopen (petje geen bezwaar), ook nog een kleine toeristenbelasting betaald van 6€.
Golden rock, een gelovige brengt nog wat bladgoud aan Overal families. En ja, dat zijn offerblokken voor de monniken met echt geld in. Het is zelfs geen gewapend glas, want niemand steelt hier, en zeker al niet van Boeddha! Met de toeristen- en pelgrimsvrachtwagen de berg op. Al goed dat het niet te lang duurde, want … … vergeleken met dit heeft Ryanair riante beenruimte Gelukkig wordt het bladgoud aan de goed kant geplakt, kwestie van het evenwicht niet te verstoren
De rots was spectaculaIr. Volledig in het goud geverfd, en daarna grotendeels met bladgoud overplakt door de gelovigen. Ook ik heb dat eens geprobeerd, maar dat bladgoud is zooo dun, dat het meeste aan mijn vingers kleefde of aan mijn kleren, en slechts een microgram aan de rots… A propos, dat was een mannenaangelegenheid, want vrouwen mogen niet aan de rots zelf komen. De laatste camion naar beneden was om 18:00 uur, en toch zagen we nog honderden pelgrims naar boven komen, om de nacht op de rots door te brengen (verboden voor toeristen). Een hele leuke belevenis.
De volgende dag trokken we verder met de trein voor nog een dagrit naar Mawlamyine, zo een 5 uur verder (150 km). Weerom een prachtdag, met uitzicht op weidse dorre steppen, eenzame dorpen in de vlakte, heuvels met gouden stupa’s en onderweg treinavontuur: stationnetjes, onderhoudswerkzaamheden, kinderen die hoopvol op een presentje meelopen met de trein, zwaaien naar mensen die voor de overweg staan, en ook hopen vuilnis aan de rand van elk dorp. Maar dat is iets waar we ondertussen stilaan gewoon aan geraken.
In het vroegere Moulmein, nu Mawlamyine zijn we een drietal dagen gebleven. We huurden een scooter en bezochten er de lokale bezienswaardigheden. Voor mij was de liggende boeddha een topper! 200 m lang, 40 meter hoog in 5 verdiepen.
Je kan hem al van ver zien liggen, deze world guiness boek Boeddha. Een monnik haalde het in zijn hoofd om de grootste liggende budha ter wereld te maken, en de gelovigen steunden hem hierin. Na een maand Myanmar kan ik gerust zeggen dat de boeddhistische monniken het grootste bouwbedrijf van Myanmar moeten zijn. Overal, werkelijk overal rijzen er pagodes of boeddha’s op. De mensen geven naast offer eten ook veel geld aan boeddha omdat ze geloven in een beter volgend leven. Heel origineel, bij de liggende boeddha was er geen entreegeld, maar je kon wel een donatie doen in bouwmateriaal: ik kocht 4 tegels en legde die neer bij het altaar.
Alhoewel de 200 m lange boeddha nog niet af is, zijn ze toch al bezig met de fundamenten voor een overbuur van 250m lang. Terug bij onze eerste boeddha: het is een heel bizar schouwspel binnenin. In de halfduistere betonnen gangen loop je blootsvoets door een opeenvolging van boeddhistische taferelen. Zeer aanschouwelijk wordt het leven van prins Siddharta uitgebeeld in een 50tal scenes. De beschilderingen zijn gedetailleerd en mooi, maar overal is een dikke laag stof. Zowel hele families als verliefde paartjes lopen door de gangen. De kleinsten gapen naar de wel heel realistische uitbeeldingen van de hel. Toch is het werk niet af: naarmate je naar hogere verdiepingen klimt kom je meer en meer onafgewerkte beelden tegen. Ook is het nooit duidelijk of een trap naar een doodlopende gang leidt, of net naar de uitgang gaat. Eigenlijk wel spannend.
De liggende Boeddha in al zijn glorie Zijn overbuur, de andere boeddha in aanbouw. Is me dunkt al aan renovatie toe. Wij kochten bij de ingang 4 ceramic sheet for holy robe (1,2€) als donatie De boeddhistische hel, deel 1: trollen steken met spiezen door de stoute mensen Deel 2: Chop Chop. A propos, dit is de enige keer dat ik een beeld met blotenborsten in Myanmar ben tegengekomen zo ziet het vagevuur er wellicht uit Naarmate je wat hoger gaat kom je soms stukken tegen die niet geheel afgewerkt zijn. Dit tafereeltje moet nog geschilderd worden De vingertoppen van boeddha zitten nog in de bamboe stelling Grappig, een bouwwerf waar het verboden is om met schoenen in rond te lopen. Zou het langs hier zijn?
Na het memorabel bezoek aan de boeddha zijn we ook nog op zoek gegaan naar een rij van tientallen standbeelden van monnikken. In onze excellente Trotter gids stond er een foto van een monnikbeeld midden in de begroeiing. Het heeft wat moeite gekost, maar we hebben ze gevonden. Boven op een nabijgelegen heuvel stond een staande boeddha, en drie stupa’s. En vandaar kon ik een rij van beelden zien, niet te ver weg, maar wel midden zeer hoge en dichte begroeiing. Er was geen pad, maar waar een wil is is een weg, en dat hebben we gevolgd! Ik denk niet dat dit een drukbezochte plek is…
Volgens de trotter gids staat hier een wegwijzer… Zie je hem? (Hint: groot uitgevallen) Op zoek naar de monniken beelden in het struikgewas, gelukkig geen slangen. Gevonden! Zo stonden er tientallen, maar we hebben er maar 4 bezocht.
