Categorie archieven: Myanmar – Burma

Buddhas and temples galore in Myanmar.

Around the end of march 2018, we left Inle Lake by night bus to Mandalay. It was a bouncy ride and I did not get a lot of sleep so I was happy when we could check-in early and go to bed for a couple more hours of sleep. The reason for our stop in Mandalay was a visit to the U Bein bridge in closeby Amarapura, We rented a motorcycle from the hotel and were soon on our way to Amarapura.


The U Bein bridge is with its 120m long, the longest teak footbridge in the world.

It was the mayor of Amarapura, U Bein, who decided to create the bridge using the teak supports from the abandoned palace in 1859. There are just over a 1000 pillars along the bridge.

While in Mandalay we decided to visit the Kuthodaw pagoda and the monastery of Shwe In Bin Kyaung.


The “word’s biggest book”, 729 small stupas. Each of them protects a marble slab with writings of the 15 books of the Tripitaka.

King Mindon commissioned the work in 1857 and it took more than a decade to complete and check for errors!

In the late afternoon we took a local van to Monywa, packed with at least 12 other people, AC not always working. We arrived 4 hours later.


Thanboddhay Pagoda, feels like visiting a theme park. Lots of shrines and stupas in vivid colors.

A group of young buddha monks were also visiting.

Inside: Buddhas in every corner.

The walls are covered with more than 500.000 tiny Buddha statues.

Our next mopedstop is the site Maha Bodhi Tataung built in 1960 and dominated by two of the world’s biggest Buddha statues.


Arriving near the complex on our motorcycle was really impressive.

The standing Buddha was built between 1996 and 2008. It is the world’s second tallest statue, rising 116m high. The tallest one is in China. The statue is actually hollow with a 25 story building concealed inside, each floor decorated with vivid murals of Buddha’s life.


To grasp the size of these statues you need to look at the right hand corner where people are standing. Before the lying buddha of Mawlamyne  was made, this was the largest one in the world.

The reclining Buddha was finished in 1991 and is 95m long. Apparently there is a plan to construct a third sitting Buddha in the hills, but we did not see any construction of that. As if we did not see enough Buddhas, we decided to take a trip with the motorcycle (30km) to the caves of Pho Win Taung.


Before entering the caves, a Thanaka treatment for my face.

Hundreds of cave shrines were cut in the hillside between the 14th and 18th century.

The Buddhas and mural paintings are really beautiful.

There are about 500 caves all with at least one Buddha inside.

On our way we stopped to watched the road being repaired the Burmese way. Mostly women doing the heavy work.

Tar is being poured on manually. In Stefan’s video you can clearly see how this is done.

Our heads were saturated with images of Buddha and we were ready for some lazy days at the pool! We travelled with another local van to Bagan, the main tourist attraction of Myanmar and our last stop on our journey before returning to Yangon to take the plane back to New Caledonia. We really enjoyed the 2 days at the pool of our beautiful resort hotel in Bagan (Bagan Heritage) but we still had lots of temples to visit and shopping to do in Bagan town.


After some discussion of going on a balloon trip because it was very expensive (450USD), Stefan decided not to go and I would enjoy the experience of being in a hot air balloon over Bagan. I left at 6 AM in the morning with a group of Spanish tourists.

I was in the balloon with 10 people from Barcalona, who did not speak one word of english and had their translator with them. It was really great fun.

Balloons over Bagan.

The Mingalazedi pagoda seen from the air.

From 1044 to 1287, Bagan was the capital as well as the political, economic and cultural nerve center of the Pagan Empire. Over the course of 250 years more than 10.000 temples were built from which today there are about 2000 left. The Pagan Empire collapsed in 1287 due to repeated Mongol invasions. The old capital became a pilgrimage destination and the capital was moved to Pinle.

We had 5 days to visit the temples but with the heat – 36 Celsius around noon – we were “pooped” by 3 PM and ended our visits then with a cold beer (or two). I do not recall the names of all the temples but we were amazed at the variety of the Buddha statues and the very beautiful temples. Sometimes  there would be no other visitors but the famous ones  were always crowded with Burmese visitors. Myanmar tourism was very low while we were there. It was the low season but on top of that tourism is suffering because of the negative press with the Rohynia. Nevertheless, we always felt very safe in Myanmar.


One of the many beautiful and yet deserted temples.

A simple Buddha. It was nice to stay inside for awhile and recover from the heat.

Everywhere at the entrance you need to take off your shoes and make sure your knees are covered. It was sometimes impossible to walk barefoot on the burning hot stones or sand and you had to run from one shaded area to the next.

At the end of the day we were covered in dust. It was good we had a swimming pool at the hotel.

Being alone in a temple was really a great way to relax and enjoy the peaceful quiet.

Children trying to convince Stefan to buy one of their self made postcards. Tourists in Bagan are not allowed to ride a motorcycle but luckily you can rent electrical bikes which come close to a motorcycle.

In the end we bought all the cards for a discounted price.

Bagan lies in an earthquake zone. Many temples were damaged during the earthquakes of 1975 and more recently 2016. Luckily, the damage was mostly minor.


Even in the small stupas there are sometimes huge Buddha statues which fill the room completely.

Stefan looked for a temple which you could still climb the stairs but we only found one. Because of the earthquake and a tourist falling to her death, they closed off the roofs in all the temples in 2016.


The Ayeryarwaddy river is a much needed refreshing and washing place in this dry area.

A detail of one of the gold crown that goes on top of the stupa. It is decorated with real diamonds, saffires, ruby, emerald etc. It is incredible how much money is spent on Buddhism in Myanmar.

The Ananda Paya, completed in 1090 is one of the most beautiful in Bagan.

There are is a 9m high standing Buddha in each corner of the temple. They are made from teak wood (one piece)and covered with goldleaf.

Nice and cool inside.


In many temples local people will hide from the heat, catch some sleep or sell handicraft items.

Typical smily Burmese children with their faces covered in thanaka to protect their delicate skin.

Stefan in admiration for yet another Buddha.

Bagan is famous for its lacquerware so we had to visit one of the local factories.

Lacquerware is made from bamboo with many layers of lacquer carefully dried and applied all by hand

The more lacquer used the better the quality. The designs are all done by hand.

All colors are natural except for the blue and the purple.

People are so friendly and never pushy to buy a souvenir but for many we were the only tourists that bought a souvenir in days. Sandpaintings are beautifully done.

One of my favourtie Buddhas found in a small deserted stupa.

Stefan and I were happily surprised by Myanmar and its friendly people. I could go a second time but during the month of November or December after the rainy season when the countryside is not so dry. Our heads full of memories of places and beautiful people, our bags filled with souvenirs we were ready to go back home to Sanuk.

maart 2018 Hpa-An, Myanmar

In Mawlamyine gingen we nog met een groepje backpackers op een dagtrip naar een nabij gelegen eiland. Dat gaf ons de gelegenheid om op korte tijd veel kleine familiebedrijfjes te bezoeken. Alhoewel we de bomma en bompa van de groep waren, hadden we toch plezier met de andere groepsleden: twee Engelsen, een Ier (onverstaanbaar), twee Duitsers en een Francaise, allemaal van in de late twintig. Het geluk lachte ons toe, want plots kwamen we voorbij een trouwfeest. Onze gids, een charmante 75jarige Burmees troonde ons mee naar binnen. We troffen een zeer onwennige trouwer aan in zijn beste pak, naast zijn vlotte en Engels sprekende echtgenote. Na een halfuurtje vertrokken we terug, elk met een meeneem pakket eten dat uitmuntend bleek te smaken.

Op het eiland bezochten we ook nog een pijpmakerij (uitstervend beroep?), een kokosmatten fabrikant, een elastiekjesfabriek, een hoedjesmaker en een leienfabrikant voor de lokale scholen.

De elastiekjes productieccylus was interessant:

  1. rubber van rubberbomen wordt gemengd met ammoniak en een uur lang doorgeroerd.
  2. houten palen worden in de gekleurde oplossing gedompeld en omgekeerd te drogen gezet. (Dus geen productie in het natte seizoen)
  3. de kapoten worden van de palen gerold en op een hoop gelegd.
  4. De rubbers worden onder een snijmes in fijne reepjes gesneden
  5. De reepjes worden opgeraapt met een soort van stemvork om de goede van de slechte elastiekjes te scheiden. De elastiekjes worden nog eens op een grote hoop gedumpt om nog wat te drogen in de zon, vooraleer ze in zakjes gestopt worden.
  6. De toegebrande zakjes met elastiekjes worden blijkbaar over gans Myanmar verkocht en gebruikt.

De mensen van de elastiekjesfabriek verdienen elk ongeveer 3EUR per dag,als het weer werken toelaat en aan het gekuch van de werknemers te horen is dit niet een echt gezonde bezigheid.

In Mawlamyine namen we een boot om via de rivier naar Hpa-An te varen. Een trip van 6 uur, onderbroken door een halfuurtje bezoek aan een klooster langs de rivier. Het klooster was idyllisch rustig, er waren enkele moniken en een paar devote Burmeese bezoekers. Verder was er niemand.


In tegenstelling tot vele anderen hebben monniken geen last van luizen.

Op de terugweg van het klooster naar de boot kwamen we wel iets meer aktie tegen: een hanengevecht. Twee hanen met hun verzorgers (nou ja, managers) werden flink opgehitst door geblaas op hun achterwerk. (Ieder zijn ding he). Toen de hanen allebei moe waren werden ze elk in hun hoek van het canvas bijgewerkt door hun verzorger: kop gewassen, een soort van drug (suiker?) werd met water geforceerd binnengeduwd en er werd een pluimpje aan beide kanten van hun kop gestoken. Toen gingen ze weer tegen elkaar tekeer. Net toen ik wou te weten komen waar dat pluimpje goed voor was, werden we weggeroepen omdat onze boot terug ging vertrekken. Nu gaan we het geheim van de pluimpjes nooit weten..

Na een verdere tocht van 4 uur op de rivier, waarbij we kiezelbaggeraars en kanos volgeladen met grote families tegenkwamen, kwamen we aan in Hpa-An. Dit is een niet toeristisch stadje (want moeilijk bereikbaar) dat toch een paar heel leuke attrakties te bieden heeft. We bezochten twee grotten met mooie Buddha vereringen, een bedevaartsoord op de berg en we kwamen een groepje schoolkinderen tegen die een traditioneel dansje aan het instuderen waren. Vooral de beklimming van de Zwe Ga Bin berg was een ervaring: in het dal, bij de Lambini Garden, stonden 1100 bouddha in symmetrische opstelling tegen een achtergrond van de 723 meter hoge berg. We deden er twee uur over om boven te geraken (bij een temperatuur van tegen de 30 graden), namen boven een uurtje de tijd om de bouddha’s en de gelovigen in ogenschouw te nemen bij het nuttigen van een glaasje Birma thee, en keerden dan terug naar beneden langs dezelfde steile trap, maar wel een half uurtje vlugger. Een leuke ervaring waar we de dag nadien nog hebben kunnen van genieten (in de bovenbenen).

In de tempels moet je altijd goed uit je doppen kijken, ook in het halfduister. De bouwheer kijkt niet op een paar centimeter afwijking op de hoogte van een trede

Elke speciaal wankele rots of hoge berg huisvest een pagode. Ook deze hebben we beklommen! (Maar ’t was maar 50 meter hoog)

Veel gelovige Burmanen beklimmen ook de berg. Wij vroegen ons beneden af waarom er een monnik zand in pijkleurige zakjes zat te scheppen. Het bleek dat je je verdienstelijk kan maken voor de bouddhisten als je een pakje bouwzand of een baksteen deels meeneemt naar boven. Deze man droeg er zelfs 4!

Na een honderd hoogtemeters mochten de bakstenen of het zand achtergelaten worden.

Daar links in de verte trekken we naar toe. Maar nu moet ik gaan want anders kan ik Ilse niet meer inhalen…

En ’t was toch weer niet een stupa die daar boven stond zeker!

De keerzijde van de berg: de afvalberg. Ook dat is Myanmar.

Het begin van onze afdaling terug naar de vallei en zijn 1100 budhha’s. Onderweg kwamen we ook vele koppeltjes tegen die de berg beklommen, maar soms moesten de meisjes haast de berg opgedragen worden… En dan ineens zie je 80-jarige vrouwen die zonder forceren de berg opmarcheren met het doel om voor donker boven te zijn. Boven is er voor de Burmanen steeds onderdak en eten te verkrijgen.

Omgeving van Hpa’An met de scooter: traditionele woning met bananenblaren dak en zijkanten

Net buiten de Saddan cave: goudgele rijstvelden. Mooi.

traditioneel huis

Een van de vele tempels, maar ze zijn allemaal anders

Hpa-An mensen van het platteland komen waren kopen en verkopen via de rivier

Lambini garden

Durex Myanmar afdeling

Een Belgische schone tussen de Birmaanse
Er zijn steeds genoeg Buddha’s voor elke monnik

Overal vind je openbare waterkruiken om je dorst te lessen

Onze gids op het eiland: Antoine/Antonio/Antoon/Anthony

Het is wel geen Orvelo, maar het gaat binnen (geserveerd in het niet zo bijpassende glas… )

Alle budha’s noemen hier Waldo. Waar is Waldo?