Categorie archieven: Markiezen Eilanden

Two weeks in the Marquesas in pictures

In the bay of Hanavave (population 311), we found usable internet on the boat! Hence, by popular request here are some impressions of our visit to the Marquesas so far. We had to severely downres the pictures in order to be able to upload with the bandwidth challenged connection.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
A perfect sailing day during our crossing. Blue skies and some wind so we can use the Code Zero sail. This is one of the last pictures of a complete sail, soon after we had two halves…
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Stefan preparing beef stew in the middel of the pacific with 28 degrees celsius ! No french fries and no belgian beer though.
IMG_4696
Finally after 22 days of sailing Hiva Oa on the horizon ! Great to see. The GPS did it again.
Graf Jacques Brel in Hiva Oa
The last resting place of Jacques Brel on Hiva Oa. Brel died in 1978 from cancer. He was loved by the Marquesan people.
IMG_4748
Resting place of Paul Gauguin who died here in 1903 from syfillis. Though he loved the young girls (13-14 years), he was not so loved by  the Marquesan people.
IMG_4752
Superb view from the cemetary.
IMG_4737
Walking the streets in Atuona, Hiva Oa.
IMG_4720
Taahuku bay on Hiva Oa. This is the check-in place and usually very crowed (Stern anchor hell)
IMG_4859
Walking in the town of Vaitahu on the island of Tahuata. In 1774, Captain James Cook landed here, and it was here that Admiral Dupetit-Thouars signed the treaty of annexation of the Marquesas to France, in 1842.
IMG_4393
Ilse in an outrigger canoe. This is  a type of canoe featuring one or more lateral support floats known as outriggers, which are fastened to one or both sides of the main hull. They are an important part of the polynesian heritage. This particular one features a pretty tourist. (dixit Stefan)
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
One of our hikes out of Vaitahu.
IMG_5011
Very sweet, juicy and big grapefruits everywhere in the Marquesas. The peel is thumb-thick, but if you leave it alone, it becomes yellow and thin like we know it in Belgium.
IMG_4836
The beautiful catholic church in Vaitahu made of ships discarded ballast stones. There are no windows in the church except for the stained glass.

IMG_4842

IMG_4861
Stefan after trading fuel for fruits. We ate a lot of bananas the next 10 days !
IMG_4948
Getting the breadfruit and pig out of the ground oven during the festivities at the inauguration of the new sportshall.
IMG_4957
The pig is unwrapped from the banana leaves and put in wooden serving trays. All the women are wearing flowers.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Hiking on Tahuata.
IMG_4823
Lots of coconut trees. Tourism and copra (dried coconut meat), are the most important economies of French Polynesia.
IMG_4873
Hiking path on Tahuata.
IMG_4811
Drying coconut meat seen everywhere on the islands.
IMG_4887
Walking the queens path in the town of Hapatoni on Tahuata island.
IMG_4869
Hapatoni on Tahuata Island.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Snorkeling in Hana Tefau bay on Tahuata.
IMG_4899
Outrigger canoe on the beach of Hapatoni Bay.
IMG_4997
Omoa’s sea front on Fatu Hiva.
IMG_4444
Main street in Omoa.
IMG_5002
Buying tapa cloth in Omoa. Tapa is a barkcloth made in the islands of the Pacific Ocean. In the Marquesas only a couple villages still have tapa . In former times the cloth was primarily used for clothing, but now cotton and other textiles have replaced it.
IMG_5077
School dance in Omoa for first grade. They learn to swing those hips at an early age.
IMG_5144
Election of young miss Omoa (population 300). All dresses were made from plants and flowers (by the mothers and aunts).

IMG_5155 IMG_5106

 

op weg naar Fatu Hiva in de Markiezen

We zijn onderweg naar het eiland Fatu Hiva , zo een 60 nm ver weg, of met de huidige wind en golven zo een 10 uur varen. We zijn deze morgen om 7:00 vertrokken en hopelijk geraken we er voor het donker. Het zou een heel mooie ankerplaats moeten zijn, met indrukwekkende steile rotswanden. Dit was het eerste eiland dat we tegenkwamen na de Galapagos, maar we hebben het aan bakboord laten liggen omdat we er niet konden inchecken, nu moeten we dus scherp aan de wind ernaartoe varen, langzaam met veel bokkensprongen van Sanuk vanwege de golven van ik schat zo een 3 meter die van linksvoor komen.
We hebben ondertussen al wat van de Markiezen gezien. Na een Desastreuze nacht in de Atuona baai op Hiva Oa vanwege ons stern anker dat we niet vertrouwden en daarom om het uur nakeken zijn we naar het nabij gelegen Tahuata gevaren waar er prachtige baaien en stranden waren. Tot gisteren lagen We voor het dorp vaitapu, waar het lastig aan land komen is. Er is geen haven en door de grote golven moeten we flipper aan een boeitje weg van de kade leggen, dus ik zet Ilse af, speel alles behalve mijn onderbroek uit, vaar naar een meerboeitje, leg flipper vast en zwem terug naar de kade. (In omgekeerde volgorde bij het vertrekken) We hebben hier ook de bevolking een beetje leren kennen, en we waren uitgenodigd op het dorpsfeest voor de feestelijke inzegening van de nieuwe polyvalente sportzaal. Daarna was er een feestmaaltijd voor de president van frans polynesie (!) met zijn gevolg (een 20 tal) en het gewone volk. Er waren 6 varkens gekookt in een zand oven en veel ander lekkers. Ik herkende een stoofpotje van inktvis met kokosmelk, geitestoofpot, kip en vele vruchten geleien met kokos. Er waren zo een 80 tal mensen van het dorp, en iedereen bediende zich en at met zijn handen. Ik voelde me direct thuis. Er was wel geen bier, laat staan Orvelo, wegens te duur. We moesten het stellen met limonade. De plaats was idyllisch, aan het keienstrand met woest brekende golven onder een warme zon. Waar dit in België tot in de vroege uurtjes zou geduurd hebben, was het hier evenwel na een uurtje of twee gedaan. We spraken af met twee families om de volgende dag, na de mis, eens langs te gaan.
De mis was kort maar mooi met gezang en teksten in het markesisch, een bizar taaltje dat me wat doet denken aan de ‘pe-ta-paal’ van mijn jeugd, een zelf verzonnen taaltje waarbij je na elke klinker deze herhaald, voorafgegaan door een’ p’. Gepesnapapt?
Frans is hier de tweede taal en iedereen kent dit, al moeten ze soms wel eens nadenken voor ze het juiste woord vinden. Dus na de mis zijn we bij Nathalie gegaan, om eens naar haar wasmachine te kijken, deze was gestopt met werken. (Er wordt gekocht in Haïti, het komt met de boot aan, maar er is geen dienst na verloop op de eilanden, zelfs geen electrieker) Ik had de motor kunnen vervangen uit een oud wisselstukken exemplaar, maar het mocht niet baten, de trommel draaide slechts in één richting. Waarschijnlijk de condensator die ook stuk was? We aten nog wat kip van het feest van de vorige dag, en Nathalie vertelde wat van het leven in het dorp. Niet gemakkelijk, want geen werk te vinden op het eiland. Het huis was in elk geval niets van luxe, geen bril op de wc, douche werkte niet meer, zeer rommelig, niet proper, anders dat wat men er zich van buitenaf zou van voorstellen. Nathalie was moeder van 8 kinderen, zag er 65 jaar uit maar had de gezegende leeftijd van… 55. De meeste van haar kinderen woonden in Papeete, maar hadden geen werk, drie zonen zaten in het Franse leger. Ilse en ik hebben er toch eens bij stilgestaan hoe goed wij (en bij uitbreiding de Belgen) het wel hebben. De meeste mensen verdienen geld op de eilanden door de verkoop van gedroogd kokos vlees (copra) en Moni vruchten voor gebruik in de cosmetische sector. Elk stuk land is eigendom van een familie, en om beurten kan een gezin oogsten. Ook vissen is een bron van inkomen en voedsel, en soms koopt een toerist eens een kunstwerkje. Ze maken hier mooie gesculpteerde beeldjes uit hout en beenderen, versierde wandelstokken, speren en roeispanen. Ook sieraden met kleurrijke bessen.
Bij wet mag een buitenlander geen grond bezitten. Daaraan is dus geen gebrek voor Markiezanen want op het eiland van 20 km2 woonden maar 600 mensen. Qua wilde dieren zijn er hier wilde varkens, geiten en paarden waarop er al eens gejaagd wordt. Qua huisdieren de alomtegenwoordige magere hond, zeer weinig poezen. We zagen ook graatmagere varkens en geitjes in een weide, en de occasionele koe en stier.
Ik heb hier 15l benzine geruild voor fruit: 2 takken bananen met elk zo een 10 trossen aan, 15 reuze pompelmoezen, 3 appelsienen, 2 kokosnoten, één kleine ananas. We hebben veel bananenbrood gemaakt, nog meer rauwe bananen gegeten, veel bananen weggegeven,en nu zijn we er een 20 tal aan het drogen in de zon. Ik heb er deze morgen nog een dertig tal overrijpe in de zee gekieperd… Moeke zal wat doen als ze dit leest!
Ach ja nog een weetje, het loopt overal vol van de kippen, maar momenteel kunnen we nergens eieren vinden… Als de vrachtboot in de haven loopt, is het de volgende dag overvloed in de winkel: we hebben terug aardappelen, ajuin, wortelen en diepvriesgroenten ( ingevoerd vanuit… Ardooie)
Ondertussen is het 12:30 en zegt de gps dat we rond 17:00 uur zouden moeten aankomen. We hebben een pakje mee van Valentine voor Joëlle in het dorp, een zakje met bloemenknoppen waarmee ze bloemenkransen maken.
En tenslotte als uitsmijter. We zijn niet zeker van het uur hier in de Markiezen, we waren te vroeg voor de mis, en we twijfelen in welke uurzone we zitten. Alhoewel Ilse haar uurwerk blijft dragen (omdat ik niet georganiseerd ben zegt ze), staat het dus wellicht verkeerd…
Ps, bij het overlopen van de e-mails zag ik dat een van mijn laatste blog posts een verkeerd e-mail adres had. Dus weten jullie niet dat we ons oranje super zeil voor wind vanachter moeten missen: we gingen gezapig door op een niet al te hobbelige zee met een matige 10 knopen wind, tot we tot ons afgrijzen en scheurend geluid hoorden. Ons oranje zeil hing in twee stukken: één helft nog aan de mast, de andere helft aan de schoot. Dit zal een serieus werkje worden voor een zeilmaker in Tahiti. Vandaar dat we de twee laatste dagen niet meer recht op ons doel afgingen maar zijn beginnen zwalpen… We weten nog niet waarom het zeil gescheurd is, misschien te veel stress gezet bij het oprollen?