We liggen in Puerto Vuelero, Colombia (net onder Baranquilla), en hebben onverwachts goed internet, midden in een baai. (Dank u, wavewifi voor uw goede wifi versterker). We zijn nog niet aan land geweest en zijn dit ook niet van plan te doen, want morgenvroeg om 5 uur vertrekken we opnieuw, richting Isla Baru, een schiereiland net onder Cartagena.
We vertrokken om 12:00 uur uit Santa Marta, en hadden een voorspoedige trip. Toen we uit de kust van Baranquilla de monding van de Magdalena rivier passeerden, zagen we dat aan de kleur van het zeewater. De reis verliep voorspoedig met rond de 20 knopen wind en golven tussen 2 a 3 meter.
Er was een probleem, we zouden slechts rond 21:00 uur onze bestemming, de baai van Puerto Velero, bereiken. Ik dacht dat dit niet zo erg zou zijn, want het is een zeer beschermde baai met een zandbodem, zonder de aanwezigheid van riffen. Toch verschoten we ons een breuk toen we in het donker golven hoorden breken. Ik was eerst gedesorienteerd, maar het bleken de grote zeegolven te zijn die rond de punt van de baaiingang kwamen en door het plotse diepteverschil braken. We zijn er goed uitgekomen door zachtjes terug richting zee te gaan en pas later de bocht in de baai te nemen. Op de kaart stond dit niet aangeduid, maar het is een zandbodem en de zandbanken kunnen zich verplaatsen (dit stond wel op de kaart genoteerd). Bij dachlicht zou dit geen probleem geweest zijn, maar in het donker was dit niet te zien. Dus les geleerd en nooit meer in het donker ergens aankomen.
Onderweg hebben we nog een mooie verassing gehad, namelijk een tuna van een kilo of 5 gevangen. Na een serieuze strijd om hem aan boord te halen, hebben we hem die avond nog gevierd door elk een mooie steak ervan te eten. De andere 8 steaks zitten in de diepvries. Lekker, echt lekker!
Om af te sluiten nog twee sfeer foto’s van de baai, er staat een wind van rond de 30 knopen, en kleine golfjes die ons heel de nacht in slaap hebben gewiegd. Het ankeralarm geeft aan dat we nog geen mm zijn verschoven.
Op het einde van de baai zijn er boten permanent geankerd, en is er ook een marina voor een kleine twintig boten. Ziet er best allemaal leuk uit, maar we hebben de dag doorgebracht met het zwart van Santa Marta van de boot af te spoelen. Ilse heeft ook nog een zwempje gedaan, het eerste in twee maanden. Het zeewater viel mee met zijn 28°, maar de wind en de golfjes zorgden voor wat calorieverbruik. Ikzelf onthou met tot morgen van een zwempje, want mijn keel doet wat pijn.
