Australie | SV Sanuk

Foto’s en video na de tekst.

We zijn toegekomen in Melbourne, Victoria, Australie na een rechtstreekse reis met het vliegtuig. We waren gepakt en gezakt voor een drie maand durende afwezigheid van thuis, Sanuk, die we achtergelaten hadden in Noumea. Vermits de zonnepanelen nog aanliggen, met de AIS en de frigo als enige verbruikers, checkte ik toch regelmatig of ons snoekske nog een teken van leven gaf, en misschien nog belangrijker, of ze niet van plaats verhuisd was. Dat laatste zou wel erg onwaarschijnlijk zijn, want dan moeten er 4 stevige spanbanden ofwel breken, ofwel de 4 betonblokken die eraan vasthangen verplaatst worden.

We reizen door Australie met een gelijkaardige oplossing als voor Nieuw Zeeland: een camperwagen die we Skippy gedoopt hebben. Omdat we maar twee maand in Aussie zijn, hebben we gehuurd ipv gekocht/verkocht. Dat kwam op 79AUS$ per dag (of 51EUR). Je moet hierbij nog de prijs van een kampeerterrein rekenen, zo rond de 35AUS$ (22EUR) voor een plaats met electriciteit. Om de twee nachten proberen we ook ergens goedkoop of gratis te staan, dan wel zonder electriciteit maar wel met wc en meestal ook warme douches. Onze Skippy zit goed in elkaar, je ziet dat ze in NZ/AUS veel ervaring hebben met camperen. Enkele verschillen met Burnie (onze campervan in NZ): motor is benzine met 600.000 km op de teller (waarschijnlijk niet originele motor 😉 ), geen wc (toch nooit gebruikt in NZ), frigootje dat prima werkt, kastjes met slotjes tegen het openvallen, een zeer ingenieus uitgedacht intereur, een slaapplaats in het dak die we gebruiken als opslag. De topsnelheid ligt ergens boven de 110km/uur, maar nog niet getest want de limiet is 100km/h in VIC (Victoria), en 110km/h in SA (South Australia). Meestal rijden we rond de 80/90 kmu op de B type banen: niet de autostrades (type A, maar denk dan aan expressweg Antwerpen-Knokke met kruispunten zonder lichten). Type B is meer de provenciaalse franse weg: geen lichten, goede asfaltbaan met lijn in het midden, en trekt door de dorpen. In de dorpen is er een snelheidsbeperking van 50, maar gelukkig geen snelheidsdrempels zoals in Nieuw Caledonie.

Flashback Lifou eiland NC: auto gehuurd voor een dag om met Hannah en Wence het eiland te verkennen. Het eiland ligt bezaaid met snelheidsdrempels, van het nijdige type: alsof grote rioolbuizen nog met hun rug boven de weg steken. Elk dorp heeft er minstens twee. Nu waren we goed geladen (4 pers) in de redelijk stevig gebruikte Dacia met 100.000 km op de teller, en we kwamen aan ongeveer 90km/u uit een bocht om plotseling een drempel te zien, onaangekondigd. Ik smeet ietwat te laat alle remmen toe, maar ik denk dat we toch aan zo een 50km/uur erover gegaan zijn, in elk geval hard genoeg om met het voorste van de auto de grond te raken… Enfin, er klonk geen raar geluid, de banden hadden nog lucht, en we zijn verder gereden alsof er niets gebeurd was. Achteraf bleek dat de borden die de drempel aankondigden, slachtoffer geweest waren van vandalen. De rest van de dag hebben we geen problemen gehad. ’s Avonds was het tijd om Hannah en Wence naar de luchthaven te brengen, maar op 11 km van ons doel klonk er een raar geluid, ging de temperatuurmeter omhoog en was het gedaan met rijden. Toch even zenuwachtig dat we de vlucht niet gingen halen, maar een lieve meneer van een andere verhuurmaatschappij (!) nam Hannah en Wence mee naar de luchthaven. Ilse en ik werden opgehaald door onze verhuurmaatschappij, en we hebben de auto niet meer gezien. Ik denk toch dat er misschien een verband was tussen drempels en stilvallen, maar het zal wel iets klein geweest zijn want we hebben er nog een ganse dag mee gereden. Enfin, als het Sanuk geweest was had ik Mr Dobbit erbij gehaald 😉

Terug naar Australie: indrukken na een kleine maand en zo een 2500km.

veel mooie natuurgezichten, zowel binnenland als de zee. (Zie Ilse’s blog post)
Heel veel beestenboel: vogels vogels vogels, kangoeroes, koalas, en andere eigenaardige dingen. Nog geen slangen gezien, alhoewel er overal bordjes staan om ervoor uit te kijken.
Wc’s : elk gehucht, park, rustplaats heeft er minstens 1. Nog nooit een gezien zonder toiletpapier! Aan de zee meestal ook nog een douche.
kampeerfaciliteiten: er zijn er heel veel, en waar het niet expliciet verboden is mag je ’s nachts blijven staan. Dat is dus bijna overal, maar wij verkiezen plaatsen met minstens een toilet.
Er wordt heel rustig gereden (in vgl met Belgie) op de zeer goed onderhouden asfaltbanen. We zijn nog niet in de bush geweest (niet verharde wegen) maar daar gaan we deze trip niet echt naartoe.
Een mooie afwisseling van grote steden en grootse, wijde landschappen. We beperken ons bewust tot een klein deel van Australie om te vermijden dat we niets anders doen dan km vreten. (Melbourne->Adelaide->Kangoeroe eiland->Sydney->Goldcoast->Brisbane)
Nog niet veel buitenlandse toeristen gezien (in vergelijking met NZ), maar veel Aussies zijn met vakantie, elk met een serieuze caravan achter de 4×4. Er zijn zelfs carvans die bedoeld zijn om achter een 4×4 in de brousse te gaan, hoog van de grond en met indrukwekkende wielen.
Weinig volk in de parken/campings. We denken dat na het einde van het schooljaar op 15 december, de aantallen toeristen zullen toenemen.
Het eten in de restaurants en bistro’s is lekkerder en veel goedkoper dan Nieuw Caledonie. Toch kan het niet tippen aan de Belgische keuken.
Het is een raar gevoel om kerstmis in de zomer te beleven. Overal klinken kerstliedjes maar de sneeuw blijft niet liggen (30 graden en meer)
De meeste museums zijn gratis, of vragen een donatie. Eerst bezoeken we het museum, maar bij het buitengaan zijn we meestal zo gecharmeerd dat we dat met plezier doen.
Internet, internet, internet overal! Het is lang geleden dat we zo goedkoop en overvloedig internet hadden. Wat een luxe! Voor 4 keer 13 EUR kocht ik vier startpaketten van Vodafone met elk 15Gb data. We luisteren nu onderweg naar radio 1 via de app. De nachtwacht, met om het uur kort nieuws. Zelfs een videootje pikken we mee. Daardoor zagen we de toch wel indrukwekkende Pano reportage over de bende van Nijvel in Aalst met Ilse haar neef Jo.
Reizen op de weg is ZOVEEEEEL gemakkelijker dan met de boot. Elke dag passeer je langs een supermarkt waar verse dingen op je liggen te wachten.