nederlands | SV Sanuk

Ons bezoek aan Australië zit er bijna op, en het is tijd om nog enkele impressies en reflecties weer te geven.

We hebben veel beestjes gezien, heel veel. In vergelijking met NZ ongeloofelijk veel. Het leuke is dat ze meestal geen schrik hebben van mensen, en speciaal op de campings. Hier volgen twee voorbeelden:

’s Morgens en ’s avonds geven ze van katoen, in concurrentie met de lachende kookaburra. (Ik laat de eer aan Ilse om een videooke en een foto van deze laatste te tonen)

Op ons allereerste wandeling in Australie ( in de tuin van het Heide museum in Melbourne ) zagen we onze eerste witte Kockatoos, en we dachten dat ze ontsnapt waren uit een kooi. Toen wisten we nog niet dat er ons nog duizenden vogels zouden verassen met hun verschijning en gezang. Heerlijk.

Helaas heeft deze blauw getongde hagedis hierboven zijn bek niet open gedaan, want dan zag hij er zo uit:

Eastern Blue-tongue Lizard (Tiliqua scincoides). Found in a wide variety of habitats from south-eastern SA, Vic, eastern NSW, Qld and NT. Photo was taken at Coffs Harbour, NSW, Australia.

Ilse ( of het brood?) charmeert een Crimson Rosella papegaai

Onze Skippy – de campervan – heeft ons goed geholpen. We hebben hem in die 64 dagen en 7500km goed leren kennen en als we zo eens rond ons keken op campings naar de alternatieven, dan zijn we best tevreden met onze keus. Hier zijn enkele momentopnames:

We hebben online een kleine bbq gekocht (store pickup) en die hebben we goed gebruikt: Ilse marineert de lamskotteletjes

Foto van een tevreden man: eten in het vooruitzicht, kolen op het vuur, bier of wijn in de frigo…

We hebben een schaapscheerder bezig gezien in Hay. Het record is 38 seconden, maar dit was meer om te tonen hoe het gaat:

Een australisch stekelvarken: de echidna (spreek uit ee-kied-na)

Australië is een droom voor museum bezoekers: er zijn er veel, ze zijn van zeer hoge kwaliteit en ze zijn meestal gratis (donaties worden geapprecieerd). Van alle steden is Canberra – de hoofdstad – hier wel de koploper. We hebben er drie dagen binnen gezeten in de verschillende musea:

Beeldentuin van de National Gallery. Topwerken in een prachtig kader.

Australia war memorial. We hebben de taptoe bijgewoond, en de volgende dag liep ik er 4 uur verloren. Nu weet ik tenminste wat er in Gallipoli gebeurd is…

Ned Kelly – elke Australiër kent hem! Zeer beroemde reeks schilderijen van Sidney Nolan

Nog enkele losse flitsen

Aussies LOVE boats! Overal vind je ze: op elke rivier, zee of … straat. Ik ga niet zeggen dat ze populairder zijn dan caravans, maar je komt er in elk geval veel tegen, ook op de baan. (Hier in Sydney randstad, waar je ze mag parkeren voor onbepaalde duur)

Aussies LOVE campers! Dit is wel een speciaal model: De truck rijdt onder de caravan met wielen, en vormt al rijdende een geheel. Ter plaatse gebruik je dan gewoon de truck zonder de caravan. De meeste caravans zijn heel stoer en hoog: geschikt om achter een 4×4 te hangen en overal door gesleurd te worden (Zie hier voor enkele voorbeelden)

In Australië (en Nieuw Zeeland en Amerika) kan je niet de weg op zonder engels te kennen. De wegwijzers zijn heel verbaal en gebruiken soms woorden die niet direct intuitief zijn voor toeristen. (Vb: CREST, Gravel Road, …)

In Europa zou het dit zijn:

En zo zijn er nog honderden andere voorbeelden, werkelijk!

Nog iets raars: we waren op een zeer smalle en bochtige bergweg, en in het begin stond er een bord met de tekst dat de weg sterk afgeraden werd voor wagens met een aanhangwagen. Er stond niet dat je er niet op mocht, het werd sterk afgeraden. En inderdaad, ik weet niet of je er met een caravan op zou geraakt zijn. Ik vraag me af wat er gebeurt als er een auto met caravan de weg blokkeert. Boete of sterke vermaning?

Begrijp me niet verkeerd: ik vond het heel aangenaam rijden in Australië, en dat links rijden zit er nu wel goed in. Het zal raar doen om terug rechts te rijden…

And a last one for the road:

slow down — soms staan er een aantal van deze na elkaar, en tegen de laatste rij ik stapvoets…

Foto’s en video na de tekst.

We zijn toegekomen in Melbourne, Victoria, Australie na een rechtstreekse reis met het vliegtuig. We waren gepakt en gezakt voor een drie maand durende afwezigheid van thuis, Sanuk, die we achtergelaten hadden in Noumea. Vermits de zonnepanelen nog aanliggen, met de AIS en de frigo als enige verbruikers, checkte ik toch regelmatig of ons snoekske nog een teken van leven gaf, en misschien nog belangrijker, of ze niet van plaats verhuisd was. Dat laatste zou wel erg onwaarschijnlijk zijn, want dan moeten er 4 stevige spanbanden ofwel breken, ofwel de 4 betonblokken die eraan vasthangen verplaatst worden.

We reizen door Australie met een gelijkaardige oplossing als voor Nieuw Zeeland: een camperwagen die we Skippy gedoopt hebben. Omdat we maar twee maand in Aussie zijn, hebben we gehuurd ipv gekocht/verkocht. Dat kwam op 79AUS$ per dag (of 51EUR). Je moet hierbij nog de prijs van een kampeerterrein rekenen, zo rond de 35AUS$ (22EUR) voor een plaats met electriciteit. Om de twee nachten proberen we ook ergens goedkoop of gratis te staan, dan wel zonder electriciteit maar wel met wc en meestal ook warme douches. Onze Skippy zit goed in elkaar, je ziet dat ze in NZ/AUS veel ervaring hebben met camperen. Enkele verschillen met Burnie (onze campervan in NZ): motor is benzine met 600.000 km op de teller (waarschijnlijk niet originele motor 😉 ), geen wc (toch nooit gebruikt in NZ), frigootje dat prima werkt, kastjes met slotjes tegen het openvallen, een zeer ingenieus uitgedacht intereur, een slaapplaats in het dak die we gebruiken als opslag. De topsnelheid ligt ergens boven de 110km/uur, maar nog niet getest want de limiet is 100km/h in VIC (Victoria), en 110km/h in SA (South Australia). Meestal rijden we rond de 80/90 kmu op de B type banen: niet de autostrades (type A, maar denk dan aan expressweg Antwerpen-Knokke met kruispunten zonder lichten). Type B is meer de provenciaalse franse weg: geen lichten, goede asfaltbaan met lijn in het midden, en trekt door de dorpen. In de dorpen is er een snelheidsbeperking van 50, maar gelukkig geen snelheidsdrempels zoals in Nieuw Caledonie.

Flashback Lifou eiland NC: auto gehuurd voor een dag om met Hannah en Wence het eiland te verkennen. Het eiland ligt bezaaid met snelheidsdrempels, van het nijdige type: alsof grote rioolbuizen nog met hun rug boven de weg steken. Elk dorp heeft er minstens twee. Nu waren we goed geladen (4 pers) in de redelijk stevig gebruikte Dacia met 100.000 km op de teller, en we kwamen aan ongeveer 90km/u uit een bocht om plotseling een drempel te zien, onaangekondigd. Ik smeet ietwat te laat alle remmen toe, maar ik denk dat we toch aan zo een 50km/uur erover gegaan zijn, in elk geval hard genoeg om met het voorste van de auto de grond te raken… Enfin, er klonk geen raar geluid, de banden hadden nog lucht, en we zijn verder gereden alsof er niets gebeurd was. Achteraf bleek dat de borden die de drempel aankondigden, slachtoffer geweest waren van vandalen. De rest van de dag hebben we geen problemen gehad. ’s Avonds was het tijd om Hannah en Wence naar de luchthaven te brengen, maar op 11 km van ons doel klonk er een raar geluid, ging de temperatuurmeter omhoog en was het gedaan met rijden. Toch even zenuwachtig dat we de vlucht niet gingen halen, maar een lieve meneer van een andere verhuurmaatschappij (!) nam Hannah en Wence mee naar de luchthaven. Ilse en ik werden opgehaald door onze verhuurmaatschappij, en we hebben de auto niet meer gezien. Ik denk toch dat er misschien een verband was tussen drempels en stilvallen, maar het zal wel iets klein geweest zijn want we hebben er nog een ganse dag mee gereden. Enfin, als het Sanuk geweest was had ik Mr Dobbit erbij gehaald 😉

Terug naar Australie: indrukken na een kleine maand en zo een 2500km.

veel mooie natuurgezichten, zowel binnenland als de zee. (Zie Ilse’s blog post)
Heel veel beestenboel: vogels vogels vogels, kangoeroes, koalas, en andere eigenaardige dingen. Nog geen slangen gezien, alhoewel er overal bordjes staan om ervoor uit te kijken.
Wc’s : elk gehucht, park, rustplaats heeft er minstens 1. Nog nooit een gezien zonder toiletpapier! Aan de zee meestal ook nog een douche.
kampeerfaciliteiten: er zijn er heel veel, en waar het niet expliciet verboden is mag je ’s nachts blijven staan. Dat is dus bijna overal, maar wij verkiezen plaatsen met minstens een toilet.
Er wordt heel rustig gereden (in vgl met Belgie) op de zeer goed onderhouden asfaltbanen. We zijn nog niet in de bush geweest (niet verharde wegen) maar daar gaan we deze trip niet echt naartoe.
Een mooie afwisseling van grote steden en grootse, wijde landschappen. We beperken ons bewust tot een klein deel van Australie om te vermijden dat we niets anders doen dan km vreten. (Melbourne->Adelaide->Kangoeroe eiland->Sydney->Goldcoast->Brisbane)
Nog niet veel buitenlandse toeristen gezien (in vergelijking met NZ), maar veel Aussies zijn met vakantie, elk met een serieuze caravan achter de 4×4. Er zijn zelfs carvans die bedoeld zijn om achter een 4×4 in de brousse te gaan, hoog van de grond en met indrukwekkende wielen.
Weinig volk in de parken/campings. We denken dat na het einde van het schooljaar op 15 december, de aantallen toeristen zullen toenemen.
Het eten in de restaurants en bistro’s is lekkerder en veel goedkoper dan Nieuw Caledonie. Toch kan het niet tippen aan de Belgische keuken.
Het is een raar gevoel om kerstmis in de zomer te beleven. Overal klinken kerstliedjes maar de sneeuw blijft niet liggen (30 graden en meer)
De meeste museums zijn gratis, of vragen een donatie. Eerst bezoeken we het museum, maar bij het buitengaan zijn we meestal zo gecharmeerd dat we dat met plezier doen.
Internet, internet, internet overal! Het is lang geleden dat we zo goedkoop en overvloedig internet hadden. Wat een luxe! Voor 4 keer 13 EUR kocht ik vier startpaketten van Vodafone met elk 15Gb data. We luisteren nu onderweg naar radio 1 via de app. De nachtwacht, met om het uur kort nieuws. Zelfs een videootje pikken we mee. Daardoor zagen we de toch wel indrukwekkende Pano reportage over de bende van Nijvel in Aalst met Ilse haar neef Jo.
Reizen op de weg is ZOVEEEEEL gemakkelijker dan met de boot. Elke dag passeer je langs een supermarkt waar verse dingen op je liggen te wachten.