video | SV Sanuk

(Voor alle duidelijkheid, we zijn ondertussen dec 2018 en terug in Belgie, maar dit is een terugblik op een mooi stukje van onze reis)

Na mijn herstel van mijn beeninfectie in het hospitaal van Lata zijn Ilse en ik terug verder getrokken op onze zeilreis door Solomon. Nadat ik van de dokter en verpleegsters een volledige ontsmettingskit meekreeg en ook de nodige pillen om mijn antibiotica kuur geleidelijk af te bouwen, waren we blij om terug verder te trekken. Onze eerste stop was het eiland San Christobal, zo een drie dagen (en twee nachten) varen. In het stadje Kira kira was er net een bananen festival, want San Christobal is ervoor gekend.

Lokale talentengroep, voor hun optreden. Tweede mevrouw van links heeft wat te veel aan de betelpalm noten gezeten, haar grasrokje hangt rond haar nek.

Het optreden zelf. Ik zou dit vergelijken met een optreden van Eddy Wally bij ons op de kermis, lekker fun maar niet echt gesofistikeerd. Mevrouw achteraan rechts zorgt voor een touch autenticiteit.

H
Hergé zou blij zijn met deze bananensoort die rechtop groeit

Bananensoorten genoeg, alleen al op dit eiland zijn er meer dan 100 verschillende soorten

Na KiraKira vaarden we naar de noordkant van het eiland, om de volgende dag een korte oversteek te hebben naar Guadalcanal. We meerden aan voor een tijdelijk dorp dat hout kapt voor de export. Dit is een van de problemen van Solomon, een chef van een dorp verkoopt de rooi rechten, strijkt het geld op en verdeelt dit al dan niet over zijn stamgenoten. Ondertussen ziet de natuur erg af en duurt het herstel lang.

Alle materiaal om bos te rooien wordt aangevoerd en ook weer meegenomen, althans de machines die nog werken. De rest wordt achtergelaten als schroot op de zwaar diesel-vervuilde grond.

De volgende dag zijn we alweer op weg naar het eiland Guadalcanal. Dat is vooral gekend door de Amerikanen, de Australiers en de Japanners want het was het toneel voor een beslissende fase van de tweede wereldoorlog. Maar eerst komen we op het uiterste zuidpuntje aan bij een welkome afwisseling: het toeristenverblijf Tavanipupu resort. Er waren geen betalende gasten en dus konden we als cruisers rondlopen op het prachtige domein en met de lokale manager mee aan tafel aanschuiven. Ilse kreeg zelfs een massage aangeboden in ruil voor het afstaan van de auteursrechten van de foto’s, die je kan bewonderen op de website van het resort.

een koud pintje, dat was lang geleden

Maar we konden natuurlijk hier niet eeuwig blijven… dus heb ik Ilse ’s nachts met de boot ontvoerd. 😉

Vlakbij het resort was er een jaarlijkse bijeenkomst van een lokale stam. De priester die we ontmoet hadden in het resort nodigde ons uit. Na een lange trip met onze trouwe flipper (bootje) en heel wat zoekwerk zagen we uiteindelijk een grote collectie canoes liggen, en wisten we dat we juist zaten. We waren de enige vreemdelingen onder een honderdtal mensen vanuit de omliggende dorpen. We aten mee met het traditionele ontbijt, biscuit koekjes en thee met melk en suiker. Daarna was er een rondleiding met de chef van het dorp, gevolgd door kleine optredens. We zagen de meisjes zingen (zo zo), de vrouwen dansen en kerkliederen zingen (zo zo) en daarna kwamen de jongens. Eerst de kleinsten en daarna de grotere. Iedereen lag plat van het lachen. Geniet met ons mee:

Aalsters carnaval in de Solomons

vrouwen dans
lokaal middagmaal
de lokale stijl van huttenbouw
tot algehele hilariteit treden de jongens op

Maar we trokken verder en kwamen in de hoofdstad Honiara samen met nog twee andere cruisers die we reeds in Lata hadden ontmoet. De haven was piepklein met misschien plaats voor vier boten, dus we bleven buiten voor de ingang geankerd. Gelukkig zat het weer en de golven mee en hadden we geen onvoorziene her-ankeringen. Omdat het wereld voetbal toernooi aan de gang was, en heel populair is in de eilanden van de stille Zuidzee, kregen we naargelang het tornooi vorderde steeds meer supporters van Belgie. Het werd dus steeds gemakkelijker om uit te leggen waar we vandaan kwamen.

The birds…

ruim aanbod op de lokale markt
mooi museum in Honiara
open lucht museum met oorlogsgetuigenissen
We waren volop in wereldbeker ambiance

En verder ging de reis. We namen een zijuitstap naar de baai van Roderick waar een klein cruiseship een grote botsing had gehad met een rif. Er was zoals steeds een toeloop van families met canoes die groenten en fruit wilden wisselen voor kleren of andere nuttige dingen. We geven bijna nooit direct iets, maar proberen altijd te wisselen, ook al zijn beide zijden niet in evenwicht. Alleen was de vraag van de lokale chef John Piluca (Niet te verwarren met de aimabele John Ruca) om een ankervergoeding te geven er te veel aan, na onze gulle uitwisselingen. De arme stakker die hij erop uit stuurde om te ontvangen heeft een tirade over zijn hoofd gekregen…

Tenslotte reisden we af naar onze check-out stad in Solomon, Noro. We passeerden onderweg nog een natuurpark Tetepare dat absoluut de moeite van het bezoeken waard is, als de zee niet te wild is tenminste. Anders kan je verblijf er wel eens met een week verlengd worden …

Onderweg naar Noro kregen we een regenvlaag over ons.

De vaarweg naar Noro loopt langs dichtbegroeide eilanden en door kanalen.

Sanuk voor het dorp van Noro, een kleine witte stip op het blauwe water…

Na Noro stond er een serieuze tocht op ons te wachten, dus gooiden we de dieseltanks nog eens vol met 400 liter taksvrije diesel. Helaas wat te enthousiast, want ik kreeg een dieseldouche over me heen. Gelukkig kijken ze er hier niet te erg naar als er een tiental liter diesel in de zee gemorst wordt. Het zou in Australie of de USA een dure keer geworden zijn…

Volgende keer meer over ons bezoek aan de Louisiades, een deel van Papua Nieuw Genua.

Vanuatu was definitely one of the most beautiful group of Islands I have seen during our 3 year trip in the Pacific. We spent a bit more than a month there and we still feel we missed out on a lot. We could have easily spent 3 months without getting bored but we had to be in Cairns by september and still had Solomon and the Louisiades on our list.

It was great to have Emma and Sebastien with us for 3 weeks! Time flies when you are having fun. The snorkeling was great, the people were friendly and the villages still very authentic. The weather was not at its best but nevertheless we enjoyed every minute of it.

On the island of Tanna we visited the Yasur vulcano and witnessed nature’s force.

After visiting Tanna we decided to sail directly to Port Villa, the capital of Vanuatu, because the weather was not going to be good the next couple days. We sailed through some rough weather with a lot of thunder and lightning but nothing Sanuk and the captain could not handle.

During our trip to Port Villa we caught a huge Wahoo, 14Kg. It was not easy to get him on board but the boys managed! Food for a couple days.

Another beautiful sunset in Port Villa, the capital of Vanuatu

After foodshopping for the next weeks and washing off the salt from Sanuk at the dock in Port Villa we were ready to sail to Pentecost Island to see the landdivers. We anchored at several islands and every time we were amazed at how many children there were and all soo happy.

ready to become an international soccer player
always ready to help…

We did some snorkeling at every stop we made and were never disappointed although we did not see the dugongs. The coral was beautiful…

My favourite little fish, the anemone fish.

We made a stop at Ambrym Island where only a couple months before the volcano became active, no lava but a lot of ash was released and many left the island to go to Santos. We met some people who stayed…

We caught a little tuna which we gave to the family living close to the anchorage.
Their traditional fishing boat with net.

Land diving is a ritual performed by the men of the southern part of Pentecost Island from April till the end of June. Men jump off wooden towers, 20-30 meters high, with two tree vines wrapped around their ankles. It is done without safety equipment! The ritual is connected with the yam harvest season as one good dive would ensure a good yam season. It has become a tourist attraction over the years but still very exciting to see the courage of these men.

Villagers believe land diving can enhance the health and strength of the divers. Land diving is considered an expression of masculinity.

The lianas have the best elasticity from April till June, whch is the yam harvest season
The ritual begins with the least experienced jumpers on the lower platforms. After the boys are circumsized at the age of 7-8, they can participate in the ritual.

The pre-cursor of bungee jumping…

After the ceremony we were invited to have some real, freshly made kava! Kava is used for medicinal, religious, political, cultural and social purposes throughout the Pacific.

“Kava produces a state of calmness, relaxation and well-being without diminishing cognitive performance.” Yep, life is good !!!

Kava is made from the kava root,being pounded and then mixed with some water …
and strained, the colour is opaque greenish

Returning back to Sanuk we felt grateful we were part of this special ceremony of landdiving. We had time enough to sail to “waterfall bay” where we stayed for the night.

always accompanied by local kids who are eager to show you the way

Next we sailed to Santos, the final stop for Emma and Sebastien. We visited the gorgeous blue holes and did some more snorkeling.

On our way with Flipper to the blue hole.

But all good things come to an end…

We continued sailing north, checked out in Sola and sailed to the Bank islands, still part of Vanuatu. The more north we went, the more the islands were remote. We did not have internet and we exchanged goods for food.