Alle berichten van Stefan Decuypere

Nog wat videookes van NZ

nederlands, reisverslag, stefan, Zuidelijk Eiland

In Oamaru, someone has triggered the steampunk locomotive animation

 

ChristChurch

I just love what this artist does: Phil Price

Wat kan er nu zo grappig zijn aan dahlia’s?

 

Update zondag 16 april: we zijn goed en wel in Tahiti geraakt met onze 7 valiezen.

Enkel Air New Zealand deed moeilijk bij check-in omdat we geen vertrek ticket uit tahiti hadden, maar een supervisor kwam dan met de verlossende mededeling: just check them in. Ook was onze handbaggage 12 en 13,5 kg ipv 7kg, maar dat zagen ze door de vingers!

Het is wel raar dat we twee keer paaszondag meemaken: een keer in Auckland, en dan vijf uur later doen we het nog een keer over omdat we over de dateline gevlogen hebben. 22 uur terug in de tijd.

Dinsdag gaan we met de Cobia III varen naar Apataki.

Bye Bye New Zealand: afsluitende mijmeringen

foto, nederlands, Noordelijk eiland, reisverslag, stefan, video, Zuidelijk Eiland

Over de natuur en de natuurparken:

Typisch NZ: geen kosten worden gespaard om een natuurgebied tot zijn recht te laten komen voor de toerist. En allemaal gratis: geen enkel natuurpark is betalend!
Je kan maar beter geen (allochtoon) ongedierte zijn in NZ. De jacht is open op opossums, wezels, ratten, wespen. Ook als hond moet je op je tellen letten…
Overal langs de wandelpaden kom je de driehoekjes tegen die de vallen locaties aangeven.

 

Over de wegen en verkeerssituatie:

Voor je op de hoofdweg komt geven ze de snelheid van deze laatste aan. Dit is een onverharde weg of ‘metal road’, en zo zijn er nogal wat in de dunbevolkte streken.
Ietwat optimistisch? Er gebeuren nogal wat ongevallen op de onverharde wegen vanwege het verlies van controle over het stuur.

 

Een leuk idee: zo heb je een gedacht van hoe lang je nog moet wachten tot het licht groen wordt. Overigens is dit de uitzondering, meestal is het een persoon met een tweezijdig bordje STOP/GO. Vanwege de herstellingen aan de wegen na de aardbeving van November hebben we er zo wel veel gezien.
Nieuw Zeeland, land van de miljoenen verkeerskegels…
Roken wordt hier wel zeer beperkt!

Waarom er op Ilse haar blog postings zoveel mooie foto’s staan:

geduld van de fotograaf voor het juiste shot
Op een gletsjer wandelen was toch wel een heel speciale ervaring
Zo moet de vallei er in de ijstijd hebben uitgezien…
.. en hetzelfde zicht maar dan zonder ijs/wolken

 

Ik geloof niet dat ik een aziaat een foto heb zien maken waarop ze zelf niet stonden afgebeeld. We hebben zelfs iemand gezien die een heuse garderobe meehad en van kleren wisselde tussen de shots!

Over de menselijke invloed op de natuurgezichten:

Ze kijken niet op een kilometer haag meer of minder in het zuidelijke eiland. En allemaal geschoren. Ik zweette alleen al bij de gedachte aan het scheren van mijn klimophaag.
Nog een haagje. Vooral bedoeld om de wind te breken, niet zozeer tegen de inkijk…
Naast de individuele verpakking van strobalen was ook deze worst varieteit heel populair. We hebben alle kleuren van verpakkingsplastiek gezien: roze, lichtblauw, wit, felgroen, maar geeneen in kaki kleuren. Een gat in de markt?

 

Pasen in Nieuw Zeeland.

De klokken van Rome geraken niet zover dus moet de kiwi het doen.

 

Over vertrekken:

Afscheid van Burnie, we sturen hem de baan op met twee nieuwe banden en een uitlijning. Hopelijk hebben de nieuwe eigenaars er evenveel genot van als wij.

 

Over Christchurch of ChCh

Na de aardbeving van 2011 wordt er nog steeds duchtig gebouwd…
…. maar het is verassend te zien dat er nog zoveel gebouwen moeten afgebroken worden.
Overal zie je bulldozers en kranen die puin weghalen. Ongeveer 70% van de binnenstad is ofwel parking of wacht op sloop. Toch verrijst er ook veel nieuwbouw.

 

 

 

Uitsmijter:

Morgen op het vliegtuig naar Tahiti, terug naar Sanuk. De valiezen zijn gepakt…