Na ons bezoek aan Ho Chi Min/Saigon hebben we een nachtbus genomen naar Da Lat. ’s Avonds om 10 uur op een slaapbus, en om 5 uur kwamen we aan in Da Lat, 310km verder. Prijs ongeveer 17 EUR per persoon voor een open ticket (enkele reis). De bussen zijn van goede kwaliteit. Je ligt bijna horizontaal, en ik heb redelijk goed geslapen. Da Lat is een stad in centraal Vietnam, in de bergen, op 1500m hoog en ver weg van de kust en dus redelijk koud s’nachts.

 

Omdat Tet (het Vietnamese Nieuwjaar) in aantocht is, werd er door een bouwmaatschappij in Da Lat een goed jaar van de goden afgesmeekt met een seremonie en offerande:

We zijn drie dagen gebleven in Da Lat en hebben de tweede dag een scooter gehuurd (5 EUR/dag) en de wijde buurt verkend. Geen indrukwekkende natuur, maar wel veel kleine bezienswaardigheden. De tweede dag zijn we ook Mister Hung tegengekomen, een lid van de ‘Easy Riders Club Dalat”. Na aandachtig naar zijn voorstel geluisterd te hebben besloten we om onze vliegtuigreis van DaLat naar Hoi An te annuleren, en met hem mee te gaan op een 5-daagse motor/scooter tocht naar Hoi An.

Zodoende hebben we dus 5 dagen door het midden van Vietnam gereden met een gids. We hadden heel mooi weer (al heel de reis trouwens), en we hebben het traject van de eeuwenoude Ho Chi Ming trail gevolgd door centraal Vietnam, via de nieuw aangelegde ‘autostrade’. Ilse bij mij achterop de scooter ( een 125cc SYM Atilla), en de bagagge achterop bij de gids. Het is een leuke tocht geworden, met veel rijke ervaringen. Dank zij onze gids hebben we een kort bezoek gebracht aan een 4-tal etnische groepen en hun woning, en hebben we heel veel ambachtelijke beroepen zien uitoefenen.

Ik som even op, maar ik vergeet er wellicht een paar:

• aardbij en bloemen (rozen, gerbera, lelies) kwekerij
• zijderups kweker en zijde weverij [ van pop tot zijde ]
• beeldhouwer en meubelmaker
• fabriekje van multiplex platen
• vietnamese trom maker
• tapioka fabriekje
• koffie plantage met speciale civet-kat koffiebonen
• thee plantage
• rijstwijnbrouwerij

Hierboven: Civet kat die enkel koffiebonen te eten krijgt.. Zie ook foto lager.

Hierboven: het ontrollen van de cocoon van de zijderups

Hierboven: stenen worden gemaakt en opgestapeld vooraleer gebakken te worden in de oven

Hierboven: ontrollen van een boomstam in schelletjes voor verwerking als fineer.

We hebben ook kunnen genieten om eens met Vietnamezen te zijn in een niet toeristische omgeving. Het eten is bvb spotgoedkoop (2 EUR pp eten en biertje), lekker, maar beperkt in varieteit. We zijn ook twee keer in panne gevallen (een keer ergens een aandrijfriem en de andere keer een startmotor), maar dat heeft onze gids vlot en goed verholpen.  Dan merk je een beetje hoe de plattelands maatschappij werkt: hij deed ons in de schaduw wachten terwijl hij hulp ging halen. Na 10 minuten is hij terug met een technieker (Probeer dat maar eens tussen Oosterzele en Zottegem!), en als die het euvel niet kon verhelpen doet hij een klein busje stoppen om ons mee te nemen naar het eerstvolgende restaurant, terwijl hij een brommer-met-kar doet stoppen om de scooter mee te nemen. Een uurtje later stond hij aan het restaurant, met de vermaakte scooter.

Hierboven: stop langs het Dak Lak meer tijdens onze trip met een visser die de vis in de netten jaagt.

We hebben ons ook onderweg geamuseerd om te zien wat de Vietnamezen allemaal op hun scooter meesleuren. Sommige scooters zijn achteraan uitgerust met metalen zijbakken volgeladen met marktproducten, andere scooters brengen vader moeder en twee kinderen naar hun bestemming. Iedereen draagt een helm en er wordt bedaard gereden. De enige uitzondering vormen de trucks, slaapbussen en minibusjes. Die rijden (te) hard en deinzen er niet voor terug om blind in te halen, met drie te kruisen op een tweevaksbaan, of te tripleren op een drievaksbaan. De fietsers en scooter rijders worden van ver gewaarschuwd  dat ze eraan komen door het loeien van hun hartstilstand veroorzakende claxons. Eens je dit weet, is het redelijk relax rijden: tussen de dorpen is er niet zoveel verkeer, en bijna elk stadje heeft een gescheiden vier- of zesvaks baan door het centrum, waarvan het rechtse rijvak voorbehouden is voor scooters. (De scheiding dient om te verhinderen dat er om de haverklap brommers en fietsers de weg kruisen)

Hierboven: wachten langs de weg tot onze scooter vermaakt is. De kinderen zijn het verkeer gewoon.

Hierboven: Vissers in de zeer koude rivier vangen maar kleine visjes. Op de brug zelf is het uitkijken waar je je voeten zet.

Je merkt dat Vietnam een land in ontwikkeling is. De communistische overheid legt grote industrieterreinen aan met navenante toegangswegen. Soms zijn die nog leeg, wat wel een “alleen op de wereld na atoombom” effect geeft.

Hierboven: in een etnisch dorp werd een feestmaaltijd voorbereid voor de ganse familie: oa. kip en varken aan ’t spit stond op het menu.

Hierboven: overal zagen we mensen papieren geld en huisjes verbranden, om de goden gunstig te stemmen voor het nieuwe jaar. Hier heeft Frank Vandenbroeke de mosterd gehaald.

Overal hoor je Karaoke, of zoals hier een zangwedstrijd op het dorpsplein in Hoi An