We zijn aangekomen in de markiezen eilanden, meer bepaald in de baai van het dorpje Atuona op het eiland Hiva Oa. Het was nog spannend op het einde, want het werd pas op de laatste dag op zee mogelijk om te zien dat we met daglicht nog ons doel zouden bereiken, indien de wind sterk bleef waaien, en dan nog zou het naar zonsondergang toe gaan. Het alternatief was om de snelheid zo sterk mogelijk te minderen en een nachtje langer op zee te blijven en pas de volgende ochtend de baai binnen te lopen. We besloten om alle zeilen bij te zetten en ook de motor mee te laten helpen. Het is gelukt, net bij zonsondergang liepen we de baai binnen, waar nog een 20 tal andere zeilboten lagen. Dus hebben we ons net buiten de baai geankerd, geslapen op een ietwat wiebelende boot, en de volgende morgen ons verlegd in de beschutte baai zelf. Het was de eerste keer in 22 nachten dat we naast elkaar in bed lagen (om te slapen 😃) en dat was leuk! Na het herankeren zijn we per auto stop naar de gendarmerie geweest (het dorp ligt zo een km of 3 van de baai), waar we op 15 minuten terug buiten waren: 1 blad invullen en paspoorten afgeven waren goed om onze boot 1,5 jaar hier te laten, en wijzelf zo lang we willen (maar we mogen hier niet werken) kost: 0 Xpf (frans polynesian franc 100xpf =0,8€), een verademing na de dure papperasserie van Panama en Ecuador. Maar voor de rest is alles hier wel duur, vb 339xpf voor 6 kiri kaasjes. Enfin, dat wisten we op voorhand, en gelukkig is er hier veel meer keus dan in Ecuador. Maar pas in Tahiti wacht ons een echte Carrefour, nu moeten we het nog stellen met de profi’s. Het was trouwens tijd dat we er waren: de eieren, koffie, aardappelen, wc papier, afwasmiddel, boter, koekjes waren op…
Gelukkig dat we in de winkel onze cc konden gebruiken, want we hebben nog geen geld kunnen afhalen bij de atm, onze 2 kaarten gaven een fout, vandaag proberen we opnieuw bij een andere atm, en met onze andere kaarten als backup.
Ook was het de eerste keer dat ik een tweede anker moest gebruiken om onze draaicirkel te beperken: met flipper varen we achter de boot en gooien een anker met een korte ketting en een lang touw uit, die we dan achteraan de boot vastmaken. Zo kunnen er meer boten in een kleine baai liggen. Het was mijn eerste keer dat ik dit stern anker techniek gebruikte, en ik zal het geweten hebben want eerst hield het anker niet want het bleek op een ijzeren plaat te liggen ipv in zand, en toen het wel goed vast lag in het ondiepe gedeelte van de baai (2m), is het touw deze morgen om 7 uur geknapt. Gans de nacht was alles vlot verlopen en gaf de iPad app’anker alarm’ aan dat we mooi bleven liggen op onze plaats, tot ik dus deze morgen een geluid hoorde alsof er een boomstam tegen de boot was gebotst, aan dek gekomen kon ik echter niets vinden, tot mijn oog viel op het einde ankertouw dat nog aan de boot haak bengelde. Dat was de oorzaak van het geluid! Dus ik snel in onze flipper, naar de boei die de plaats van ons anker aangaf, en het touw opgedoken. Terug aan elkaar geknoopt en we liggen weer vredig in de baai… Weer een ervaring rijker alhoewel ik nog niet zeker ben waarom het geknapt is, na overleg met mijn buren, een Deens koppel en een Nieuw Zeelander denk ik dat ik het touw te strak had gespannen. De boot moet blijkbaar een beetje kunnen bewegen. We zullen zien.
Internet is hier blijkbaar een ramp, we hebben nog niets gevonden waar we onze mail kunnen ophalen of een fotootje kunnen uploaden. Vandaag gaan we terug op zoek in het dorp.
Ok, we zijn net terug van het dorp, en het internet was nergens te vinden. Het zal tot in de tuamotos of de genootschapseilanden wachten worden vooraleer we een foto kunnen oploaden naar de blog, of onze emails lezen. (Enkel sanuk@decuypere.org kunnen we altijd via satteliet zelf downloaden)
Ook geld afhalen via onze gebruikelijke credit cards zal moeten wachten tot we internet connectie hebben en eens met de bank kunnen overleggen. Maar we trekken onze plan wel.
In grote lijnen ziet ons bezoekplan van de Markiezeneilanden er als volgt uit: eerst Puamau baai nog op HIva Oa, dan gaan we naar Fatu Hiva, daarna Tahuata, gevolgd door Ua Huka, Nuku Hiva en Ua Pou. Daarna, en dat is waarschijnlijk rond begin Juli vertrekken we naar de Tuamotos.
Maar vandaag en tot dinsdag zijn we dus in Hiva Oa, en we hebben het graf van Jaques Brel en Paul Gaugin bezocht op het lokale kerkhof. Beiden zijn hier gestorven (Respectievelijk in 1978 en 1903) en dat mochten we niet missen. Verder is hier in het dorp niet veel meer te zien, de natuur is heel groen, de bergen ruw en steil, de mensen nogal gesloten. Zoals reeds vermeld gaan we dinsdag morgen vroeg vetrekken naar de andere kant van het eiland, om de reuze tiki beelden te gaan bekijken. Dat zal misschien wat vechten tegen de wind worden, maar het zou de moeite moeten lonen.
Het weer is hier wisselvallig, vannacht en deze morgen was het aan het gieten, ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de romp van de boot te kuisen, het was nodig want tijdens de overtocht hadden zich gooseneck barnacles (ganzenek mossels) aan de romp vastgehec5ht juist boven de waterlijn, en nu waren ze aan het groeien geslagen. Maar niet voor lang dus. Het water was warmer dan de regen, en met een plastieken steekmes en een stijve borstel heb ik ze van de romp kunnen verwijderen. Grappig, ze zien eruit als groene spermazotoieden, een klein zwart kopje met een lange groene staart. Maar wel hardnekkige kereltjes…
De ankerplaats in de baai is dan weer niet zo goed voor het hart, telkens we terugkomen van een wandeling naar het dorp vinden we dat we te dicht liggen bij een buur, deze avond rond 16:30 hebben we nog maar eens geherankerd en meer ketting gestoken. We vonden dat we te dicht bij onze Deense achterbuur lagen. Sindsdien zijn we continu bezig met inschatten van afstanden telkens als de wind draait. En nu het donker geworden is, is dit nog moeilijker. Hopelijk moeten we deze nacht niet in allerijl beginnen met heranker manouvres uit te voeren. Enfin, ik hou jullie op de hoogte.