Alles verloopt hier zijn relaxe gangetje, het gespreksonderwerp van de dag is meestal wat we gaan klaarmaken voor t’eten. Niet dat we geen diepzinnige gesprekken hebben waarin we het europees vluchtelingenprobleem oplossen, of hoe we de stakingen zouden afwenden, maar eten is toch een belangrijk gegeven in ons dagelijks doen en laten.
We doen: veel lezen, veel filmpjes kijken (s’nachts, want het scherm van de laptop kan niet concurreren met het tropische zonlicht), veel naar muziek luisteren, vanop ons terras eens kijken hoe het zit met onzen hof (wateroverlast), een puzzelke leggen (2000 stukjes), spelletjes spelen (cribbage), mijn informatie op de computer ivm zeilen die ik de voorbije 8 jaar heb gesprokkeld eens ordenen/overlopen, blogs van andere cruisers lezen (offline gedownload of boek), email checken (stuur maar!), zonnebaden, van zeil wisselen of voor de nacht op kleinere stand zetten, bijslapen, plannen van wat we gaan bezoeken
Wat laten of doen weinig: kuisen, ons opmaken (mijn haar goedleggen of baard afdoen), ons vervelen
We zitten in een mooi ritme waar de dag verbazend snel voorbij gaat. Om de drie uur schrijven we onze positie en windgegevens op in het logboek en we zijn over halfweg. Het weer voor de volgende dagen ziet er gemengd uit, een zachte wind van 15 knopen, maar een hardere windzone komt opzetten vanuit het zuiden. Benieuwd of we die gaan kunnen gebruiken. Er is een toffe site die het weer zeer aanschouwelijk voorstelt, je moet eens kijken als je internet hebt 🙂 www.windyty.com Gisteren hebben we in de verte een marineschip gezien, en vandaag hebben we een regenbuitje over ons laten gaan. Ik versta dat we daarin niet veel verschillen van belgie, alhoewel ik het meemaak in mijn ondergoed. Het blijft constant rond de 29 graden hier, en gelukkig minder vochtig dan in de Galapagos.
Ilse vindt het slapen het moeilijkst: in 3 uur kan je niet echt in een diepe slaap geraken, en 6 uur per nacht is voor haar niet genoeg. In de namiddag doet ze dan een siestatje. Ik heb raar maar waar genoeg aan de zes uur. Overdag lig ik meestal wakker in bed als ik het toch eens probeer. Nu ja, we doen natuurlijk geen grote inspanningen hier: van de living naar het stuur of de wc/bed is elk drie trappen. Wel hadden we de laatste dagen redelijk woelige zee, wat ons evenwicht continu verstoorde. Je kon niet rondlopen zonder je vast te houden.
Ik hoor van Pascale dat de vuile brakees Limburg aan het onveilig maken zijn dit weekend, en moet bekennen dat ik dat wel mis, de zondag zo eens een uurtje of twee alles geven. Maar ik denk dat we dit zullen kunnen goedmaken in De markiezen eilanden, want het is daar een echt wandelparadijs schijnt het.
Tot zover het nieuws vanop het midden van de oceaan.