In het begin hadden we de wind wat tegen, hij kwam pal uit het noorden, de kant waar we ook naar toe moesten. Maar naarmate we vorderden langs de Panamese kust, verschoof onze richting naar NW, en verschoof de wind naar NE. Deze twee samen maakten dat we gemakkelijker vooruit kwamen, maar toch bleef het moeilijk en spannend omdat we tussen de kust en de buitenliggende rif vaarden. Als er iets mis zou gaan, dan konden we niet naar het oosten (rif), naar het westen (kust), maar enkel naar het noorden (op motor) of naar het zuiden.

Gelukkig hadden we een heel goede papieren reisgids (Eric Bauhaus) met kaarten die we ook in electronische vorm hadden en konden inlezen op ons PC en Mac navigatieprogramma OpenCPN. Gelukkig maar, want volgens onze ingebouwde Raymarine kaartplotter hebben we af en toe een redelijk stukje over het land gevaren. Het is dan ook geweten dat de kaarten van dit gebied totaal onbetrouwbaar zijn, behalve Eric’s dan, die meestal op de meter na juist zijn (toch twee keer een foutje gevonden, uitkijken blijft de boodschap.)

Zoals reeds vermeld ging het uitzicht van de zuidelijke eilanden met Noordzee waterkleur over naar noordelijker uitzichten die in National Geographic rapportages gestaan hebben.

In een van de dorpen leerden we ook een Canadees paar kennen, Bill en Cathy, waar we enkele dagen mee zijn opgetrokken.