Alle dagen ’t zelfde: overdag tussen 30 en 31 Graden, ’s nachts koelt het af tot 26 graden.  Ik ga ’s avonds op het openlucht terras eten met een pulleken aan, want anders heb ik het koud. 😉

Niettegenstaande de 8 dagen dat we hier zijn, is er veel en niet veel gebeurd. Tot nu toe ben ik er nog niet in geslaagd om mijn dagelijks rapportje te maken, dat zal hopelijk beter worden als ik wat meer op mijn gemak zal zijn met alle nieuwe apparatuur en voorbereidingen. Nu is ’s avonds mijn pijp soms uit.  Enfin eens overlopen wat er zoal gebeurd is de afgelopen week.

Vrij 28 augustus. De vrijdag avond aangekomen op het vliegveld van Grenada, met een taxi naar het hotel om daar rond 22:00 uur toe te komen. We hebben ‘goed volk’ moeten roepen, want alles was donker. Uiteindelijk verscheen er een bediende die ons een kamer heeft gegeven. Bleek dat ze dachten dat we pas de volgende morgen toekwamen, en vermits we de enige gasten zijn in het hotel la sagesse waren ze al allemaal naar huis  of aux lion d’or. *

Za 29 augustus. s’morgens ontbeten met zicht op de zee, met felle regenbuien af en toe, een uitwaaisel van orkaan Erika die in Dominica haar ding heeft gedaan. Daarna zijn we met de hotel shuttle naar de ligplaats van At Last gebracht (zo’n 4km verderop). En ge gelooft het niet, hij (zij?) [ Ok, ik heb besloten dat onze boot een meiske wordt]  lag er nog. Net zoals ik haar had achtergelaten: zo mooi zo wit en zo alleen. Maar dat was nu voorgoed gedaan. Ilse vond het leuk om te zien dat de foto’s de waarheid geen geweld aangedaan hadden, en we zagen dat het goed was. We hebben eens in alle kasten gekeken, en voor we het wisten was het 18:00 uur en dus donker.

Zo 30 augustus. Meer inventaris in de boot genomen. Blijkt dat we ook eigenaar zijn van een complete professionele duikuitrusting met duikfles, duikvest, reuzepalmen, lood, neopreenpakken, … Enfin alles wat een mens moet hebben om te zinken in het water en terug levend boven te geraken. Nog een aantal verassingen zijn de volledig uitgeruste keuken met van alle mogelijke kruiden, 2 snelkokers (presspot), een SUP (stand up paddleboard), veel kuisgerief (oei, dat belooft), een mixer met coctailmaker accessoire, … enfin te veel om op te noemen maar wel leuk om de dag mee door te brengen.

Ma 31 augustus. We zijn met Bony, de taxichauffeur naar de luchthaven gereden om onze dozen vanuit Gent op te halen. Na de onheilspellende berichten die we voorgeschoteld kregen rekenden we op een dag of 5 om onze spullen in handen te hebben, maar na een uur stonden we reeds terug buiten, met onze dozen. Nadat de douane beambte een doos of twee had leeggemaakt en zag dat alles tot op de letter klopte met wat op de inhoudsbeschrijving stond, geloofde hij ook de andere labels van de 6 dozen. Hij zei wel dat ik dat precies nog gedaan had, of dat ik anders een obsessief dwangmatig gedrag tot documenteren vertoonde. Er moest echter voor de inklaring een bedrag van belasting opgegeven worden. Hij stelde voor om er een waarde van 30USD op te kleven met de omschrijving cosmetics (omdat het laatste wat hij in zijn handen had gehad een fles shampoo was). Dus heb ik voor 120kg cosmetics ingevoerd en met het betalen van een taks van 17USD plus zegel van 2USD was het ingeklaard. Het venijn zat echter in de staart want de luchtvaart afhandeling koste nog 40 EUR. Afijn, al bij al niet slecht.

Di 1 september. Veel heen en weer geloop op de marine om de boel in gang te zetten. Opdracht gegeven om de D-doos van tropical shipping in te klaren via een agent (want hier zit nieuw gerief in en als hierop taks van 40% komt, staan we nergens),  kijken of ze kunnen beginnen met het afkrabben van de romp om te beginnen met schilderen tegen algen, de oude naam van de boot gehaald, met het publieke busjessysteem naar SpiceLand mall geweest om een ophanghaakje te kopen voor de veegborstel (haakje bleek te groot), wat kuisproduct gekocht (dopje zat er slecht op en vooraleer ik nattigheid voelde is de helft in de bus op mijn broek gelopen), vergeefs gezocht naar strooien hoedje in de mall, wat eten gekocht in de supermarkt en de dag was voorbij! We moeten ons duidelijk nog wat aanpassen aan ons nieuw leven, maar het bevalt ons wel.

Wo 2 september. Bij het afkuisen van de romp vinden ze dat er geen epoxy grondlaag (barrier coat) onder de vorige anti-fouling zit. Dit gebeurt wel meer omdat het een optie is bij de fabriek. Bij navraag bevestigd Steve (vorige eigenaar) dat dit inderdaad zo is. De marine stelt voor om de romp af te schuren tot op de gelcoat en er dan een grondlaag op te zetten. Dat zou ons moeten zorgen besparen later in Frans Polynesie of wanneer we de volgende anti-fouling erop moeten zetten. Dat gaat echter een frank en een paar dagen kosten om dit uit te voeren, wat nogal tegen onze zin is want we popelen echt om op ons schip te kunnen stappen vanuit een bootje, en niet vanuit het gras. Maar toch de opdracht gegeven om het nodige te doen, beter nu alles in orde laten zetten dan in Frans Polynesie het dubbele te moeten uitgeven. Van het verschieten is Ilse achterover van het laatste trapje van de boot gevallen, en heeft zichzelf een elleboogstoot in de ribben verkocht. Een gekneusde rib was het gevolg, maar ik kan vanuit de toekomst (6 sept) zeggen dat alles op de goede weg is, en ze weer kan lachen … zonder dat het pijn doet.

Do 3 september. Mijn nieuw anker gaan afhalen bij Budget Marine bij Prickly Bay. Doorgegaan in de gedachte dat ik het wel op de publieke bus zou krijgen bij het terugkeren, desnoods met het betalen van een extra plaats. Maar het is echter zo een beest van 33 kilo dat een taxi nodig was om het ding terug mee te brengen. Nieuwe naam op het schip gehangen, maar met een klein probleempje. Op de bovenste trap hadden we het deksel van het motorcompartiment omhoog gedaan om goed te kunnen werken, en de naam mooi vertikaal in het midden gezet van het trapje. Probleem was dat het deksel eens terug gesloten het bovenste deel van de naam bedekte, en dit niet door de beugel kon. We vonden beide toch dat de font die ik gekozen had niet van de beste was, dus een vervanging kwam goed uit. [ We zijn ‘vergeten’ hiervan een foto te trekken ]

Vrij 4 september. Bij DeSign Factory met de bus langsgeweest om een nieuw naam te kopen. Dit valt ons veel beter mee, nu is de naam in het blauw vinyl en een mooiere font. We gaan hem wel door de werf op de boot laten zetten… kwestie van zeker te zijn dat het goed gedaan is. Het was nog een koopje ook: waar ik in Belgie 90EUR had betaald, waren we er hier vanaf met 120 Eastern Carribean Dollar (40EUR) vanaf, en klaar terwijl je wacht! We hebben ons daarna getrakteerd op een etentje bij Patrick Homestyle cooking. Lekker, een 18-tal bordjes met hapjes eigen aan de keuken van Grenada. Zijn 22 USD pp waard.

Zat 5 september. Een beetje de toerist gespeeld, want we zijn naar St George met het busje gegaan en hebben ongeveer alles gezien wat er te zien viel: de markt (twee strooien hoedjes gevonden!), het oude fort(gelukkig zat er niemand aan de kassa want het zou zijn 2 USD ingang niet waard geweest zijn), het nationaal museum van Grenada (een schrijnend verhaal van slavernij, naast een mooi overzicht van de bevolking door de eeuwen heen, en de verschillende industrieën die hier (geweest) zijn)

Zondag 6 sept. Vandaag wouden we de binnenste kant van het eiland eens zien, en daarvoor hebben we Bony de taximan ingeroepen. Als een volleerde gids bracht hij ons eerst naar het Grand Etang Natural Park waar hij ons ‘zijn’ aapjes liet zien. Blijkt dat hij als sinds jaar en dag er bijna elke dag naartoe trekt om de aapjes bananen te geven. Hij kweekt geduldig vertrouwen met de beestjes en verwend ze dan met lekkere malse banaantjes. Zelfs de andere Grenadiers (of zijn dat Grenadezen?)  stonden erbij en keken ernaar. Na de aapjes reden we door naar het Grand Etang meer, waar hij nog een kunstje uit zijn mouw schudde: het brood dat hij meegebracht had hield hij bij het wateroppervlak waarna duizenden visjes van zo’n 3 tot 10 cm vochten om het uit zijn hand te mogen opeten. Hij kon met het grootste gemak er eentje vasthouden om een foto mee te maken. Ik heb dit ook eens gedaan, en het is leuk om al die visjes aan je hand te voelen knabbelen terwijl het water kookt van het gespartel. Dan hebben we daarna nog de 7 sisters waterval bezocht, een leuke korte wandeling in het tropisch woud.

Na een verfrissende duik in het koele water zijn we teruggegaan en hebben we nog wat in de taxi genoten van het uitzicht langs de kronkelende wegen naar Grenville. Daar heb ik nog wat stimulerende middelen gekocht (steranijs, nootmuskaat en wat ander mysterieus gerief waarvan ik de naam maar niet de werking ben vergeten. – verwacht geen verslag).

’s Avonds nog leuk samengezeten met mensen van Israel die in London wonen en die nu ook in hetzelfde hotel als ons zitten.

Verder nog wat losse gedachten en voorvallen.

• Ik probeer reeds een weeklang om de iridium go aan de praat te krijgen. Na enkele pogingen denk ik dat we er bijna zijn. Als het zover is geef ik julle een email waarop jullie sms berichtjes kunnen sturen.
• Ik probeer me af te vragen welke software of handleidingen ik allemaal nodig zou kunnen hebben en deze nu te downloaden, vooraleer we naar internet arme tijden gaan.

*  au lit on dort