Vandaag is het gebeurd: we zitten in het water.

In de voormiddag zijn we het hotel uitgechequed, of weg gecharged. Ik kan het hotel La Sagesse (hier spreken ze dit uit als Lassa jesse) wel aanbevelen voor mensen die willen onthaasten: er is werkelijk niets te doen behalve zwemmen, lezen en eten/drinken. Behalve als je boot in de marine ernaast ligt natuurlijk. En daarvoor hebben ze een shuttle service. In tegenstelling tot de website betaalden wij tijdens het offseason 95USD / nacht. Wij hadden de enige kamer met wifi in de kamer, anders moest je hiervoor in het restaurant zijn, en dan moest je nog de tafel kennen…

Op de marine heb ik nog een paar kleinigheidjes geregeld, zoals het laten plakken van de nieuwe naam op de boot. Vermits we de eerste keer het royaal hadden verknoeid, verkozen  we nu de last op iemand anders zijn schouders te leggen. Met succes! Oh ja, en de faktuur betaald, want anders laten ze je niet in het water. Auch dat was slikken want voor dat geld heb je in Belgie reeds een kleine auto.

Rond een uur of 16:00 was het dan zover. Ik laat de foto’s voor zichzelf spreken:Het lanceren van de boot ging vlot. Voor we het wisten lagen we in het water, nog steeds in de bretellen. Toch even in de buik van de romp (de bilge) checken, en daar stond ongeveer 3 cm zout water in. Maar het verergerde niet, en ik weet dus niet of het er al instond voor de lancering of kwam door de lancering. Omdat ik niets zag veranderen hebben we de boot volledig los in het water aan de kade met meertouwen gelegd. Nu nog de motoren starten,  en we zijn weg.

Beide Yanmar motoren (40Pk) sloegen vlot aan maar vielen stil na ongeveer 30 seconden. Ondertussen had ik mooi koelwater zien vloeien en geen kleur in de rook. dus dat was goed, mochten ze nu maar blijven draaien. Na het lezen van de handleiding vond ik niet onmiddellijk iets wat niet correct was. De kraanman aan de kade vroeg of ik vergeten was hoe ik moest varen. Ik heb hem gezegd dat ik het nog moest leren, en hij keek redelijk verbaasd/verwonderd. Maar de marina wou de loskade vrij, en dus stuurden ze een mechanieker op ons af, die welkom was. Samen met hem (allez, hij deed het werk en ik keek toe) hebben we alle stappen afgelopen. We hebben het water uit de wateruitlaat geloosd in de inklapbare emmer (die we Jan en Pascal hebben gekregen, zeer handig want hij past onder elke hoogte) 

want je mag de motor max 30sec starten zonder dat hij aanslaat, omdat je anders zeewater in de cylinders kunt krijgen.  We hebben de diesel aanvoer losgekoppeld en gezien dat bij het voorgloeien (waarbij ook de dieselpomp werkt) er niets uitkwam…

Haha, als het dat maar was, onder een hoop tijdelijk opgeslagen materiaal, onder de matrassen, onder de lattenbodem, onder de planken zaten onze twee dieseltanks te wachten tot we de kraantjes zouden opendraaien… Eens dit gebeurd starten de diesels zonder problemen, en bleven het volhouden… Success.

Ilse en ik hebben de boot terug in het midden van het loskanaal gelegd door de meertouwen te vieren (Ilse) en aan te trekken (Stefan). Op dit moment was het vrijdag rond 17:30 en er was niemand meer bij de kade. We eens diep ingeademd, samen de touwen losgegooid, en vooruit met de geit.

500 m verder lag een meerboei op ons te wachten. Omdat het zeer kalme wind was is dit vlot verlopen, en voor we het wisten lagen we aan een boei te dobberen in de baai van Grenada marine. Het was een moment waar we beiden van genoten: op ons eigen schip, op het water.

Meer foto’s op het (engelstalige) bericht van Ilse.