We zijn terug in Grenada! St Vincent heeft deze bootvluchtelingen geweigerd…

Het zit zo, we hadden niet uitgechecked uit Grenada omdat we dachten er nog naar terug te keren. Maar bij het inchecken in St Vincent was de douane niet akkoord. Omdat er andere namen op het incheck document stonden van Grenada (namelijk de vorige boot eigenaars) konden ze ons niet inchecken, indien het onze namen waren geweest dan hadden ze dit door de vingers gezien. Dus moesten we terug naar Grenada om daar uit te checken. Waarom niet gewoon uitgechecked (Tyrrel Bay) in Grenada voor we vertrokken? Om twee redenen, na het uitchecken heb je 24 uur om het land te verlaten en bij het (terug) inchecken moet je betalen. In Grenada is dat nog beperkt (ong 30 EUR) maar bij sommige landen kan dit serieus oplopen.

Dus hoe is ons illegaal verblijf in de Frigate Island Bay van Union Island in St Vincent and the Grenadines dan geweest vraag je?

We zijn aangekomen zondagavond rond 5 uur na sluiting van de douane zodat we pas de maandag moesten inchecken tegen standaard tarieven ipv dubbel. Het is een heel grote baai, maar zeer ondiep. Het grootste gedeelte is slechts een halve meter diep. Aan de andere kant van de baai ligt een dorpje, Ashton.

We hebben ons zelfgemaakt vlagje gehesen en onze gele quarantaine vlag en hebben lekker gegeten en naar deel 3 van Scarface gekeken. Toch niet echt overtuigd van het cubaanse accent dat Al Pacino zich aanmat. Voor ons was het leuk dat de film zich afspeelde in het Miami Beach van de jaren 60. Voor mij een 7.0 op IMDB.

’s morgens na het ontbijt zijn we met onze fietsjes en Lucky en een lege gasfles naar de kant geweest. Het was schitterend fietsen op de relatief vlakke wegen naar Clifton, waarbij we onze boot in de verte konden zien liggen.

Eerst hadden we onze gasfles afgezet bij een hervul station, dan geld afgehaald bij de ATM, dan naar de luchthaven gegaan voor het inklaren. Ze waren heel vriendelijk, zelfs verontschuldigend over onze uitwijzing. Wij vonden het niet zo erg. Hadden we een strikt vakantie schema gehad dan hadden we het niet zo relax opgenomen denk ik..

Op de terugweg van het vliegveld (nou ja, een gebouwtje en een strook tarmac van 200 m) hebben we de gevulde gasfles opgehaald, en hebben uitgebreid inkopen gedaan op het lokale marktje.

Er was heel veel te vinden in vergelijking met Cariacou. Ze hadden rode tomaten en sla! Daarnaast nog wat heerlijke mango’s, (ik denk dat we er elke dag 3 eten), en malse avocado’s. Zelfs een bakker gevonden en twee baguettes gekocht. Na deze inkopen terug gefietst naar Ashton en daar nog in een lokale bar een pintje gedronken (om 11 uur ’s morgens!)  want het was heet en wat appelsiensap in blik gekocht. Een pintje is zowat overal het goedkoopste drankje, en als je het echt warm hebt smaakt het nog ook. Alhoewel ik denk dat we daar een lichte toeristentaks aan ons been hadden, want de normale prijs is 5EC$ en nu was het 6. Een keer het goedkoopste pintje gevonden in de lokale schorpioen aan 4 EC$. Terzijde, om de twee huizen langs de straat is een cafe met annex winkel, en er is steeds volk in het cafe. Elke winkel verkoopt hetzelfde, hoofdzakelijk voedsel in blik zoals zalm, ham, kip, spam, sinaasappelsap maar daarnaast ook chips en koekjes en sterke drank (vooral rum). De uitgebreidere winkels hebben een ruimer assortiment met kuisproducten, meel, rijst, frisdranken, en andere soorten goederen die lang bewaren. Vers gerief vind je langs de weg in stalletjes.

Terug op de boot hebben we onze lekkere sla verorberd, wat gesnorkeld en dan vertrokken voor een terugzeil tocht van ongeveer 2 uur.

We liggen nu geankerd voor de strip van Hillsborough waar we morgen gaan proberen uitchecken in het lokale kantoor. Lukt dit niet dan gaan we met de fiets naar Tyrrel bay waar het wel zou moeten mogelijk zijn.

Bij het wegleggen van ons vlagje een exemplaar gevonden tussen een aantal andere vlaggen dat ik eens gekocht had op het internet. Ik denk dat we de nieuwe vlag maar gaan gebruiken bij het terugvaren naar st vincent…